Ας ξεκινήσουμε παραδεχόμενοι ότι προφανώς με αυτό το κείμενο ο πρόεδρος της ΝΔ θα διέγραφε τον Φαήλο. Είναι όμως αυτό προφανές; Τόσο καιρό δεν έγραφε παρόμοια πράγματα ατιμώρητος; Θα άλλαζε ο Φαήλος επειδή άλλαξε ο πρόεδρος; Το μόνο που έκανε ο Μητσοτάκης ήταν το αυτονόητο, και αυτό ήταν που σε μεγάλο βαθμό έλειπε εδώ και χρόνια από τη Νέα Δημοκρατία: να γίνεται το αυτονόητο. Είτε αυτό είναι να παραμερίζεται ο Φαήλος, είτε είναι να παραμερίζεται ο Βουλγαράκης. Τέτοιοι πολιτικοί είναι τοξικοί και η σχέση τους με εξουσία θα έπρεπε να είναι μόνο κάθε 4 χρόνια που θα ψηφίζουν για το ποιος θα την αναλάβει, όχι να είναι τα δεξιά χέρια του Πρωθυπουργού.
Πέρα όμως από το ηθικό κομμάτι, και όσο κακό και αν ακουστεί, ο δρόμος για την εξουσία περνάει από τις διαγραφές. Κανείς δεν έγινε Πρωθυπουργός παραμένοντας ευχάριστος προς όλους. Μέχρι και ο Αλέξης Τσίπρας που δεν έχει διαγράψει μέχρι στιγμής κανέναν στην πορεία του προς της εξουσία είχε διώξει από το κόμμα τον Αλέκο Αλαβάνο και τον Φώτη Κουβέλη και ας μη ξεχνάμε τους ελιγμούς του Σεπτεμβρίου του 2015 για να πετάξει εκτός την Αριστερή Πλατφόρμα του Λαφαζάνη. Αν θέλει να γίνει Πρωθυπουργός ο Κυριάκος Μητσοτάκης η διαγραφή του Φαήλου είναι μια καλή αρχή. Αυτό που μένει είναι να δούμε τι θα κάνει σε περιπτώσεις που μοιάζουν πιο πολύ σε αυτήν του Βουλγαράκη και πως θα αντιδράσει στο πρώτο σκάνδαλο που θα έρθει στη δημοσιότητα.
Ένας από αυτούς τους «τοξικούς» ανθρώπους τους οποίους κάθε κόμμα που κυνηγά την πρωτιά θα πρέπει να κρατάει μακριά είναι και ο Γιώργος Παπανδρέου και οι λόγοι είναι εύκολα κατανοητοί. Κόντρα όμως σε αυτή τη λογική, η Φώφη Γεννηματά προσπαθεί επίσημα για δεύτερη φορά να συνεργαστεί μαζί του. Η σημαντική διαφορά εδώ είναι ότι το ΠΑΣΟΚ δεν προσπαθεί να φτάσει την πρώτη αλλά την τρίτη θέση. Για να μεγαλώσουν όμως τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ η Φώφη Γεννηματά καταλαβαίνει ότι χρειάζεται να φέρει στο κόμμα άτομα που έχουν τους δικούς τους αποκλειστικούς ψηφοφόρους, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα του «βαμμένους» παπανδρεϊκούς. Άλλωστε, αυτή τη στιγμή το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε παρόμοια κατάσταση με τον Παπανδρέου: έχει ξεμείνει με τους φανατικούς ψηφοφόρους του και αυτοί δεν πρόκειται να φύγουν με οποιαδήποτε συνεργασία, είτε είναι με ΔΗΜΑΡ, είτε με τις Κινήσεις Πολιτών, είτε με τον Παπανδρέου, είτε με το Ποτάμι.
Ακόμα όμως και στην περίπτωση που δεν καταφέρουν να καταλήξουν σε μια συνεργασία η Δημοκρατική Συμπαράταξη το Ποτάμι και το ΚΙΔΗΣΟ, ο κερδισμένος θα είναι και πάλι η Φώφη Γεννηματά. Το ίδιο άλλωστε έγινε και στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015: η Φώφη με τον Παπανδρέου προσπάθησαν να τα βρουν, δεν τα βρήκαν, η Φώφη φάνηκε ενωτική και κέρδισε παπανδρεϊκές ψήφους και στελέχη του ΚΙΔΗΣΟ που την ακολούθησαν. Αφού έπιασε μια φορά με τον Παπανδρέου, γιατί να μη κάνει το ίδιο και δεύτερη; Γιατί να μη δοκιμάσει το ίδιο κόλπο και με τον Θεοδωράκη; Και ο Αλέξης Τσίπρας ένα παρόμοιο κόλπο δεν έκανε με τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ προτού πασοκοποιήσει το κόμμα του; Γιατί να μην έχει και η Φώφη τις συνιστώσες της μέχρι να ανακάμψει το ΠΑΣΟΚ;
Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έχουν αρκετά διαφορετικούς δρόμους να ακολουθήσουν για να αυξήσουν τα ποσοστά τους. Το περίεργο όμως είναι ότι, όπως είδαμε, αμφότεροι μπορούν να παραδειγματιστούν από το παρελθόν του Αλέξη Τσίπρα. Όπως λοιπόν επαναλαμβάνω συνέχεια, καλό είναι να μη τον ξεγράφουμε. Μπορεί να είναι νεαρός, αλλά αυτά τα κόλπα τα έχει εφαρμόσει, τα έχει διδάξει και αποδεικνύεται επτάψυχος. Το αν έχουν τελειώσει οι άσσοι από το μανίκι του θα το δούμε, αλλά τα κόμματα δεν μπορούν να τον θεωρούν τελειωμένο.
