Το κόμμα του Τίμο Σόινι στο παρελθόν έχει δείξει πραγματική αλληλεγγύη προς την Ελλάδα με προτάσεις πραγματικά εποικοδομητικές όπως αυτή του Χάλα-Άχο – του Φιλανδού Κασιδιάρη – ότι η λύση για την Ελλάδα είναι τα τανκς ή την άλλη που πρότεινε για αντάλλαγμα του δανείου η Ελλάδα να πάρει όλους τους μετανάστες που έχει η Φινλανδία. Τέτοια αγάπη.
Αλλά υπάρχει και αγάπη. Εκτός από αυτό της αμερικανικής Κου-Κλουξ-Κλαν, οι Αληθινοί Φιλανδοί ήταν το άλλο σάιτ που πανηγύρισε την είσοδο της Χρυσής Αυγής στο Ελληνικό κοινοβούλιο. Τέτοια αγάπη.
Τώρα η Φιλανδοί πολιτικοί ακλουθούν την ελληνική συνταγή όσο αφορά τους Αληθινούς Φιλανδούς. Το έχω ξαναγράψει αλλά θα μου μείνει αξέχαστη η συνέντευξη που πήρα από το γραμματέα του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος στις παραμονές των τελευταίων εκλογών. Οι Αληθινοί Φιλανδοί επερχόντουσαν με κάτι πάνω από το 3% αλλά ήταν φανερό τουλάχιστον σε μας που προσέχαμε την φινλαδική κοινωνία, ότι πήγαιναν για κάτι πολύ μεγαλύτερο. Έτσι λοιπόν ρώτησα τον γραμματέα τι γίνεται και πως θα το αντιμετωπίσουν. Ο γραμματέας με βεβαιότητα με πληροφόρησε ότι όλες αυτές οι έρευνες και δημοσκοπήσεις είναι ανακριβείς και ποτέ ο φιλανδικός λαός δεν θα έδινε εξουσία σε ένα φασιστικό κόμμα. Σε τρείς μέρες οι Αληθινοί Φιλανδοί είχαν πάρει 19,3%, είχαν γίνει τρίτο κόμμα και μπορούσαν να λένε ότι θέλουν, να κάνουν ότι θέλουν, απαντώντας πάντα …έχουμε 300,000 κόσμο πίσω μας! Σας θυμίζει κάτι;
Παρεμπιπτόντως, ξέρετε ποιο ήταν το κυριότερο επιχείρημα των Αληθινών Φιλανδών για να κερδίσουν τόσες ψήφους; Οι μετανάστες! Μάλιστα οι μετανάστες, που όταν μιλάνε οι Φιλανδοί για μετανάστες όλες οι χώρες της Ευρώπης κατουριούνται στα γέλια.
Έτσι ο Τίμο λαϊκίζει όσο θέλει και με ό,τι θέλει. Το μόνο που έχει να κάνει είναι να κάθεται στη πολυθρόνα του πίνοντας την μπίρα του και τρώγοντας το λουκάνικο του να βρίζει την οθόνη της τηλεόρασης. Τώρα θα μου πείτε τι κάνουν οι υπόλοιποι ειδικά μιας και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν το κόμμα του Τίμο να ανεβαίνει ακόμα πιο ψηλά. Τίποτα. Συνεχίζουν να στρουθοκαμηλίζουν. Κάτι πήγε να κάνει και να πει ο Λίπονεν – αυτή η ιστορική μορφή των Φιλανδών σοσιαλιστών – κατά τη περίοδο των προεδρικών εκλογών και πήγε άπατος. Το γενικό πνεύμα είναι, δείτε πόσο θεμελιωμένη είναι η δημοκρατία στη Φιλανδία, ακόμα και με το 19,3% των Αληθινών Φιλανδών τίποτα δεν άλλαξε. Αμ δε!
Τα τελευταία χρόνια έχουν αλλάξει δραματικά τα πράγματα στη Φιλανδία απλά δεν τα βλέπουμε. Ξέρετε είναι σαν το σύζυγο που τον βλέπεις καθημερινά και δεν έχεις παρατηρήσει ότι πάχυνε και έχασε όλα τα μαλλιά του μέχρι να στο πει κάποιος άλλος. Όταν ήρθα στα τέλη της δεκαετίας του 90 οι ξένοι ήταν μερικές χιλιάδες. Ο κόσμος τους θεωρούσε μαγευτικούς μιας και δίναν χρώμα ακόμα και με τα κεμπάπ μαγαζιά που άνοιγαν, τα κινέζικα και τα ινδικά. Υπήρχαν και οι νοτιαμερικανοί και οι πρώτοι πρόσφυγες από την Αφρική που πρόσθεταν σε μια χωρά που περηφανευόταν για τον αντιρατσισμό της και τη δημοκρατία της. Από τις αρχές του 2000 και μετά οι μερικές χιλιάδες έγιναν δεκάδες χιλιάδες. Και δεν ήταν πια οι κουρελιάρηδες πρόσφυγες αλλά μετανάστες οικονομικοί ή από επιλογή. Μετανάστες με πτυχία και επαγγελματική εμπειρία που άρχισαν να χαλάνε το όνειρο του μέσου Φιλανδού ότι η γη της επαγγελίας είναι εδώ. Αυτό το τελευταίο θα το αναλύσω παρακάτω.
Ναι υπήρξαν και μερικά εγκλήματα, υπήρξε και ένας Έλληνας που έκανε ένα έγκλημα που ενόχλησε την φιλανδική κοινωνία. Και ξαφνικά όλοι οι ξένοι έγιναν εγκληματίες και πρόβλημα. Παρενθετικά εδώ και τελείως σχιζοφρενικά οι χειρότεροι εγκληματίες και η μεγαλύτερη εθνική μειονότητα στις σουηδικές φύλακες είναι Φιλανδοί μετανάστες εκεί. Έτσι σιγά-σιγα η ρητορική του Τίμο βρήκε το κατάλληλο έδαφος να σπείρει τα απαραίτητα ζιζάνια και να φτάσει από το 3% στο 19,3%. Αλλά ξέρετε το πρόβλημα δεν είναι ο Τίμο Σόινι, ούτε ο Χάλα-Άχο. Το πρόβλημα είναι οι ορδές αυτών που τους ακλουθούν και που ξαφνικά νιώσανε δύναμη και εξουσία.
Αν ρωτήσεις τον Τίμο Σόινι θα σου πει ότι και βέβαια θέλουμε μετανάστες στη Φιλανδία για να βοηθήσουμε οικονομικά ένα κράτος που γερνάει, τα συνταξιοδοτικά ταμεία κλπ. Βέβαια θα σου πει και τις προϋποθέσεις που αν τις έχει ο άλλος μετανάστης στη Φιλανδία δεν έρχεται αλλά υπογράφει συμβόλαιο με εταιρία στη Σίλικον Βάλεϊ, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία. Το σημαντικό είναι ότι ο Τίμο θα σου φάνει και συζητήσιμος και δεκτικός στην ιδέα. Το πρόβλημα είναι με τον όχλο που ακούει μόνο το έξω οι ξένοι. Ο τύπος που μου άρπαξε το ηλεκτρονικό βιβλίο μέσα στο τραμ ουρλιάζοντας που τα βρήκε ο μετανάστης τα λεφτά για να πάρει τέτοιο βιβλίο και ότι ξοδεύω τα λεφτά του κράτους που τα δίνει αυτός δεν ήταν ο Τίμο αλλά είναι το 19,3% . Ο δικαστικός που μου είπε ότι όλοι οι έλληνες λένε ψέματα και να βουλώσω αλλιώς θα με στείλει στη πτωχυμένη μου πατρίδα δεν ήταν ο Χάλα-Άχο άλλα ένας από το 13,9%. Ο άλλος που πριν από μερικά χρόνια βούτηξε την μαγνητική κονκάρδα της εταιρίας που δούλευα από το σακάκι μου στο μετρό, ουρλιάζοντας ότι του έκλεψα τη δουλειά δεν γνώριζε τον Τίμο, αλλά είχε ψηφίσει τους Αληθινούς Φιλανδούς. Και αυτά είναι μερικά μόνο παραδείγματα και μάλιστα προσωπικά αλλά όλοι μας οι ξένοι τα τελευταία χρόνια έχουμε νιώσει την αλλαγή.
Και δεν είναι μόνο αυτά. Οι πρόσφυγες μέχρι πριν από δυο χρόνια έπαιρναν «χαρτζιλίκι» 150 ευρώ το μήνα για τα προσωπικά τους έξοδα μέχρι να παρθεί απόφαση αν θα γινόντουσαν δεκτοί στη χώρα και θα μπορούσαν να βρουν δουλειά. Οι νέο-εκλεγμενοι τότε Αληθινοί Φιλανδοί πέρασαν σε ένα μπαράζ δημοσιεύσεων και δηλώσεων με απειλές από τους «300.000 που τους ψήφισαν» ή «όταν γίνουμε εμείς κυβέρνηση» και τα 150 ευρώ γίναν 70! Εβδομήντα ευρώ στη Φιλανδία δεν φτάνουν ούτε για μια εβδομάδα κι ας ζεις μόνο με παξιμάδια.
Και αυτό είναι δείγμα και μάλιστα μικρό δείγμα του τι έχει αλλάξει και μόνο στη σκέψη ότι «300.000 τους ψήφισαν» ή «όταν γίνουμε εμείς κυβέρνηση». Και ξέρετε κάτι, μικρά-μικρα είναι αυτά που έχουν γίνει σε θέματα μεταναστών και προσφύγων, μικρά είναι αυτά που έχουν γίνει σε θέματα εκπαίδευσης, σε θέματα νοσηλείας, φαρμάκων, επιδοτήσεων, κουλτούρας και όλα γιατί «300.000 που τους ψήφισαν» ή «όταν γίνουμε εμείς κυβέρνηση». μόνο που αυτά τα μικρά-μικρά μετά από δυο χρόνια έχουν γίνει βουνό που όλο και μεγαλώνει και κανένας δεν θέλει να το δει ακόμα μέχρι να τους πλακώσει. Κι αν το 19,3% γίνει 23% όπως λένε τότε θα τους πλακώσει.
Τώρα θα μου πείτε γιατί έγινε αυτό το πράγμα και που βρήκε ο Τίμο το κατάλληλο έδαφος να σπείρει ζιζάνια και να μαζέψει τόσους ψήφους. Υπάρχουν αρκετοί λόγοι και η σκληρή αλήθεια ότι οι Φιλανδοί δεν ήταν πάντα ακριβώς το δείγμα δημοκράτη. Άλλωστε μη ξεχνάμε ότι και κατά τη περίοδο του πολέμου συμμάχησαν συνειδητά με τους Ναζί, έγιναν κομμάτι του άξονα και μάλιστα βοήθησαν στην εισβολή στη Ρωσία. Αλλά, και αυτό είναι προσωπική μου άποψη που την έχω αναλύσει και στο τελευταίο μου βιβλίο που κυκλοφόρησε τον περασμένο Σεπτέμβριο και κάνω συχνά αναφορές σε άρθρα μου και ομιλίες ή φόρουμ στη Φιλανδία, το σημαντικότερο πρόβλημα των συγχρόνων Φιλανδών είναι η έλλειψη ή καλύτερα η τραυματισμένη τους εθνική και ιστορική συνείδηση. Και αυτό οφείλεται στο ότι στήριξαν αυτήν ακριβώς την εθνική και ιστορική τους συνείδηση σε μύθους.
Η Φιλανδία για λόγους «εσωτερικής ενότητας» έχει κτίσει όλη τη σύγχρονη ιστορία της με μύθους ή μισές αλήθειες. Ο εθνάρχης της Μάνερχεϊμ ήταν ένας στυγνός εγκληματίας, υπεύθυνος για δυο ιστορικές σφαγές. Τη μια κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου το 1917 – θεωρείται ο πιο αιματηρός εμφύλιος στη σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία λόγο του σύντομου διαστήματος που κράτησε, δυο με τρεις μήνες, σε αναλόγια με τον αριθμό νεκρών – και τη δεύτερη φορά πριν τον χειμερινό πόλεμο που επανέλαβε τη σφαγή των πολιτικών του αντιπάλων. Παράλληλα ο ρόλος της Φιλανδίας στον αποκλεισμό της Αγίας Πετρούπολης παραμένει θολός. Η ιστορική αλήθεια λέει ότι οι Φιλανδοί είχαν αποκλείσει την λίμνη Λαντόγκα ουσιαστικά αποκλείοντας την μοναδική πρόσβαση του Ερυθρού Σταυρού στο τότε Λένινγκραντ αφήνοντας τους κατοίκους να ζήσουν μια από τις πιο άθλιες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας, όταν η πείνα τους οδήγησε στο κανιβαλισμό.
Αυτά οι Φιλανδοί δεν τα μαθαίνουν, ούτε καν στο σχολείο. Αυτό που μαθαίνουν είναι ότι ο ήρωας Μάνερχεϊμ νίκησε σαν το Δαβίδ τον Γολιάθ τους κακούς κουμουνιστές Ρώσους αφού είχε νικήσει τους κακούς κουμουνιστές φίλο-Ρωσους Φιλανδούς στον εμφύλιο και έδωσε στη χώρα την ανεξαρτησία της ξεχνώντας ακόμα και αυτούς που πραγματικά δώσαν σε αυτή τη χώρα την ανεξαρτησία της, τους τραπεζίτες όπως ο Μεκελίνι. Πριν από μερικά χρόνια θρασύτητα ο τότε αρχηγός του φιλανδικού στρατού τόλμησε να πει ότι απόδειξη της γενναιότητας των Φιλανδών είναι ότι η Φιλανδία είναι η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα που δεν έζησε ποτέ κατοχή! Και δεν βρέθηκε κάποιος να του θυμίσει ότι όσο κέρδιζαν οι Ναζί η Φιλανδία ήταν μαζί τους και μόλις άλλαξε ο άνεμος άλλαξαν πανιά. Η για το Φινλανιζαϊσον κανείς δεν του ψιθύρισε τι σημαίνει. Α, η Φιλανδία δεν πείραξε κανένα εβραίο κατά τον πόλεμο, απλά τους βάλανε σε ένα πλοίο και τους βούλιαξαν στα …διεθνή ύδατα προς Εσθονία. Και ευτυχώς που μια αμερικανό- εβραία μετά από πολύ πίεση υποχρέωσε το κράτος να στήσει ένα ασήμαντο μνημείο για τους τρεις χιλιάδες νεκρούς στο …εμπορικό λιμάνι. Κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα.
Οι Φιλανδοί ξέρετε τι μαθαίνουν; Ότι μόνο αυτοί από όλους τους λαούς έχουν «σίσου», έτσι λένε το φιλότιμο, τη γενναιότητα αλλά όπως λένε και οι ίδιοι δεν μεταφράζεται σε άλλη γλώσσα γιατί μόνο οι …Φιλανδοί το έχουν. Και μετά τον πόλεμο γενιές για λόγους «εθνικής ενότητας» μεγάλωσαν πιστεύοντας ότι το γεννηθείς Φιλανδός είναι σαν να κέρδισες το λαχείο. Κυρίως η γενιά των baby boomers όπως τη λένε οι Φιλανδοί, η γενιά που σήμερα φτάνει τα εξήντα. Και έτσι μεγάλωσαν τα παιδιά τους. Έχω δει με τα μάτια μου στην Οστρομποτνιας (στα δυτικά της Φιλανδίας) την επιγραφή να κοσμεί την είσοδο σχολείου.
Έτσι κτίσανε την εθνική τους και ιστορική συνείδηση και έτσι πορεύονται σήμερα στον 21ο αιώνα. Πώς να δεχτούν ότι και ο Έλληνας μπορεί να έχει κερδίσει το λαχείο μόνο και μόνο γιατί γεννήθηκε στην Ελλάδα. Πώς να αντέξουν ότι ο Σομαλός είναι γιατρός όταν μόνο το φιλανδικό πανεπιστήμιο μετράει μιας και έχουν το καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα στο κόσμο. Πώς να δεχτούν την πακιστανή ψυχολόγο, τον κινέζο έμπορο, τον Νιγηριανό αρχιεργάτη και τον Τούρκο ξεναγό; Όλοι αυτοί θα έπρεπε να καθαρίζουν σπίτια και τις σκάλες του μετρό.
Και όλοι οι μύθοι δεν δημιούργησαν μόνο έδαφος για τους Αληθινούς Φιλανδούς αλλά και μια φούσκα που πέρασε σε όλη τη φιλανδική κοινωνία και οικονομία. Η φιλανδική οικονομία δεν εξαρτιόταν από την Νοκια αλλά εξαρτιόταν από τη Νοκια οσο σχιζοφρανικο κι αν ακουγεται αυτό. Η Νοκια τέλος με χιλιάδες απολύσεις και ανέργους και με ένα παλιρροιακό κύμα που έχει χτυπήσει εκατοντάδες εταιρίες και επενδύσεις. Κι όλο αυτό προς το παρών κρύβεται, αλλά στα τέλη του 2013 η φούσκα θα σκάσει και τότε; Τότε τι; Τότε θα φταίνε οι μετανάστες; Και για πόσο θα φταίνε οι μετανάστες όταν απλά επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη ή δεν μαθαίνουμε από τα λάθη των άλλων;
Τώρα θα μου πείτε τι ήθελε να πει ο ποιητής σε αυτές τις δυο χιλιάδες λέξεις. Ο νοών νοείτω!
********************************************************
Ξέρω, ξέρω. Δεν είπα τίποτα για το Αντωνάκη. Λοιπόν θα σας εκπλήξω. Ο Αντωνάκης τα πήγε καλά την πρώτη μέρα στη Φιλανδία. Μετρημένος χωρίς ύφος και με το απαραίτητο ήθος ενός πρωθυπουργού που αντιπροσωπεύει τη χώρα του και δεν έχει διάθεση για δηλώσεις που μπορεί να παρερμηνευτούν (εκεί δίδαξε ο προηγούμενος, ο Γιωργάκης). Μάλιστα έδωσε έμφαση στις θυσίες του ελληνικού λαού, μιλώντας για ανθρωπιστικές δυσχέρειες του κόσμου κι όταν χρειάστηκε είπε και για την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη. Δεν ξέρω αν αυτό το ταξίδι σε μια χώρα που τα προβλήματα έρχονται και έχει επιδείξει απαράδεκτη αλαζονεία άξιζε, αλλά η παρουσία του Αντωνάκη ήταν θετική.
********************************************************
Συγχαρητήρια στον Νίκο Δήμου για το σημείωμα του «Μπράβο Μαρία…» από έναν ακόμη «ανθέλλην» φίλο από την εποχή που …μπλοκάραμε παρέα!
********************************************************
Κάποιος να μαζέψει αυτόν τον Φαύλο από το πρωθυπουργικό περιβάλλον που δημοσιογραφεί και …ιστορικά! Αντωνάκη αν αυτός είναι σύμβουλος σου …καήκαμε!
