Αυτό που με εντυπωσιάζει περισσότερο είναι το ασυναίσθητο παιχνίδι των λέξεων. Για να σας προλάβω, δεν ασχολούμαι με αυτό που θέλει να πει ο Καρανίκας. Αυτό που θέλει να πει και αυτό που τελικά λέει είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα. Σκεφτείτε ως παράδειγμα έναν μασκοφορεμένο με μπέρτα και με το σηκωμένο του χέρι να κρατάει ένα μαχαίρι που στάζει αίμα να σας πλησιάζει και να σας ρωτάει «Καλέ μου κύριε έχετε μήπως ώρα;» Ακόμα και αν όντως θέλει να μάθει την ώρα, τα συμπεράσματα που βγάζουμε εμείς από τον τρόπο του είναι πολύ διαφορετικά από αυτά των λόγων του. Προσέξτε λοιπόν πώς όλο του το είναι μεταφέρεται στον τρόπο γραφής του. Προσέξτε πόσες φορές χρησιμοποιείται η λέξη εθνικιστής και φασίστας.
«…και εμείς από την βόρεια Ελλάδα είμαστε, αλλά εθνικιστικές ανιστόρητες βλακείες δεν λέμε (διαβάζω τι γράφουν κάποιοι συγχωριανοί μου και στεναχωριέμαι για την κατάντια τους…)
Από το πουθενά δεν θα γίνουμε φασίστες ρατσιστές εθνικιστές με την γείτονα χώρα λόγω ονόματος.
Επίσης οι φασιστικές κορόνες που μιλάνε για πόλεμο ας κάνουν κράτη γιατί ως φασίστες πούλησαν όλη την χώρα… και ηττήθηκαν το ’40.
Ας μην ξεχνάμε τι ρόλο έπαιξαν οι εθνικιστές και οι φασίστες στον πόλεμο του ’40…
Τώρα, η επανεμφάνιση των φασιστών γίνεται στο όνομα της Μακεδονίας, της πατρίδας… για την Ελλάδα. Δεν πρέπει να τσιμπήσουμε επειδή πατάνε στο συναίσθημα του πατριωτισμού.
Αντιθέτως θα πρέπει να καταλάβουμε ότι οι φασίστες και οι εθνικιστές με τους χειρισμούς τους οδηγησαν όλη την Ευρώπη και τον κόσμο να αποκαλούν την γείτονα χώρα σκέτο ‘Μακεδονία’.
Η σημερινή κυβέρνηση έρχεται να δώσει λύση στο πρόβλημα αυτό με την γείτονα χώρα και το κάνει με διεθνής όρους, με ευρωπαϊκή προοπτική και με σκοπό την ειρηνική συνύπαρξη των λαών, την κοινη ιστορία και τον πολιτισμό της συνεργασιας.
Η σύνθετη ονομασία είναι η Απάντηση και με αυτήν θα προχωρήσουμε, με σκοπό την βιώσιμη πολιτική στην περιοχή και όχι η αστάθεια και το περιθώριο που προτείνει η ΝΔ και όλη δεξιά παρέα με τους φασίστες.
Τα συλλαλητήρια αυτά, τον μόνο σκοπό που έχουν, είναι αυτός της αυτοαναφορικότητας, για την ενίσχυση της φασιστικής νοοτροπίας που θέλει τον εθνικισμό να μολύνει τα μυαλά των ανθρώπων που αγαπούν την χώρα τους.
Αγαπάμε την χώρα μας όχι για να κυριαρχήσουμε στα βαλκάνια με πόλεμο, αλλά για να συνυπάρξουμε οι λαοί, με την δημοκρατία, την συνεργασία, την αγορά και τον πολιτισμό μεταξύ των χωρών αυτών.
Ας μην χαρισουμε την εξωτερικη πολιτική και τα εθνικά ζητήματα στους φασίστες και τους εθνικιστές».
Πρώτα από όλα, έχουμε δει τις αναρτήσεις του Καρανίκα στο τουίτερ όπου έλεγε στην Μενεγάκη πόσο κούκλα και θεά είναι και γνωρίζουμε την ορθογραφία και το συντακτικό του. Αυτό το κείμενο είναι σίγουρα διορθωμένο και για αυτό ειλικρινά ΜΠΡΑΒΟ ΤΟΥ. Δεν ειρωνεύομαι, το εννοώ. Σκεφτείτε πόσες φορές έχουμε δει ανορθόγραφες αναρτήσεις από Βουλευτές, Υπουργούς και, προσφάτως, ακόμα και τον Πρωθυπουργό, δηλαδή από άτομα στα οποία εγώ ο Έλληνας φορολογούμενος πληρώνω για να υπάρχουν δίπλα τους υπάλληλοι για να διορθώνουν τα κείμενά τους. Καλά να πάθουν λοιπόν που τους κοροϊδεύουμε όταν κάνουν ορθογραφικά λάθη και μπράβο στον Καρανίκα που βρήκε τρόπο να τα διορθώσει. Έχει ακόμα μεγάλο πρόβλημα με τα σημεία στίξης, αλλά από τον κάτοικο μίας χώρας που έχει ξεχάσει ότι αυτό (?) δεν είναι το ερωτηματικό της, δεν έχω πολλές απαιτήσεις.
Πάμε όμως στο περιεχόμενο. Και πάλι, ελπίζω να μη περιμένετε να απαντήσω στα επιχειρήματά του. Αυτό είναι κάτι που μπορεί να κάνει και κάποιο παιδί Γυμνασίου που ασχολείται περιστασιακά με την πολιτική ή διαθέτει βασικές γνώσεις ιστορίας. Ελπίζω να είστε σε θέση να απαντήσετε μόνοι σας και με σχετική ευκολία, άντε με καναδυό ντεπόν για βοήθεια.
Αυτό που πρέπει να κρατήσουμε από το περιεχόμενο είναι το πώς όλοι όσοι έχουν αντίθετη άποψη από τον Καρανίκα και τον Πρωθυπουργό για τον οποίο εργάζεται είναι εθνικιστές και φασίστες. Όλοι οι άλλοι είναι εθνικιστές και φασίστες! Πόσο επικίνδυνο είναι αυτό;
Έχουμε συνηθίσει να λέμε ότι ο λαϊκισμός είναι επικίνδυνος. Ότι οι γενικεύσεις σκοτώνουν την δημοκρατία και ότι πρέπει να αποφεύγουμε να βάζουμε ταμπέλες. Και όμως, σχεδόν όλοι μας το κάνουμε καθημερινά. Τι γίνεται όμως όταν ολόκληρη η προεκλογική εκστρατεία ενός κόμματος βασίζεται σε ταμπέλες, γενικεύσεις και λαϊκισμό; Υπάρχουν σοβαρότατοι άνθρωποι στον ΣΥΡΙΖΑ, που έχουν να παρουσιάσουν έργο και μπορούν να μιλήσουν με επιχειρήματα. Αυτοί όμως δεν μπορούν να ανεβάσουν το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές, τουλάχιστον όχι τόσο ώστε να διατηρηθεί την επόμενη ημέρα αδιαμφισβήτητος αρχηγός ο Αλέξης Τσίπρας. Όταν λοιπόν ξεμένεις με λιγοστά επιχειρήματα και ελάχιστο έργο, η καλύτερη στρατηγική είναι διχάσεις τον λαό. Εμείς, οι δημοκράτες πατριώτες ειρηνιστές και φίλοι όλων των λαών, και οι άλλοι, οι εθνικιστές και οι φασίστες που θέλουν να αρχίζουν πολέμους και να ξεπουλάνε την Ελλάδα μας.
Για να βρίσκεστε σε αυτή την ιστοσελίδα και να διαβάζετε ένα κείμενο που ξεπερνά κατά πολύ τις 1000 λέξεις, μπορώ με ασφάλεια να υποθέσω ότι βλέπετε το λάθος στη ρητορική του. Δεν είναι όμως όλοι έτσι. Υπάρχουν και οι άνθρωποι που η αυθόρμητη αντίδρασή τους είναι ότι «αν αυτά τα λένε οι πατριδοκάπηλοι προδότες του ΣΥΡΙΖΑ που βόλεψαν τους εαυτούς τους και ξεπούλησαν όλη την Ελλάδα στους Γερμανούς και κάνουν τις κότες στους Τούρκους, τότε εγώ είμαι με αυτούς που βρίζουν οι προδότες του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και αν είναι εθνικιστές και φασίστες». Όπως βάζει ταμπέλες ο Καρανίκας, έτσι μπορεί να βάλει και ο Τσιάρτας ή ο Σφακιανάκης και όπως υπάρχουν άτομα που συμφωνούν με τον Καρανίκα, έτσι υπάρχουν άτομα που συμφωνούν με τους χρυσαυγίτες Καρανίκες.
Μπορεί να σκέφτεστε «έλα μωρέ, ποιός νοιάζεται για τα άτομα που πιστεύουν τον Καρανίκα και τον κάθε Καρανίκα» και η απάντηση είναι ότι όλοι μας θα έπρεπε να νοιαζόμαστε. Στο πολίτευμα που έχουμε επιλέξει ο κάθε Καρανίκας, Τσιάρτας και Σφακιανάκης έχουν ίδια δύναμη στην κάλπη με τα άτομα που μπαίνουν τακτικά σε ιστοσελίδες πολιτικής αρθρογραφίας για να διαβάσουν άρθρα-σεντόνια που ξεπερνούν κατά πολύ τις 1000 λέξεις και με τα οποία συνήθως διαφωνούν. Για να προστατέψουμε λοιπόν τον εαυτό μας και τους γύρω μας, είναι υποχρέωσή μας να αμυνθούμε στους ταμπελοβάλτηδες Καρανίκες, Τσιάρτες, Σφακιανάκηδες, Φαήλους, Δαβάκηδες που υπάρχουν σε κάθε κόμμα.
Αν έχουμε τα κότσια να αμυνθούμε στους Καρανίκες του δικού μας χώρου ή του δικού μας κόμματος, τότε κάνουμε το καθήκον μας προς τη Δημοκρατία και έτσι πραγματικά μπορούμε να κάνουμε την πολιτική λίγο καλύτερη.
