Guest, slideshow-3

Κάλεσμα για την επόμενη ημέρα

valavani

γράφει η Νάντια Βαλαβάνη.

 

Μια προεκλογική εκστρατεία δεν είναι μόνο η αποθέωση του εφήμερου. Είναι και μια ευκαιρία να διακρίνεις το «μεγάλο κάδρο», που συνήθως συσκοτίζουν οι έγνοιες της καθημερινότητας. Πολύ περισσότερο, όταν η σκοτεινή εποχή που μπήκε η χώρα το 2010 με τα μνημόνια και συνεχίζεται ακατάβλητη σήμερα – «θεωρητικά» μέχρι το 2060 χάρη στο μεταμνημονιακό «μνημονιακό» καθεστώς ενισχυμένης επιτήρησης που εγκαινιάστηκε πέρυσι – φτάνει σ’ ένα σημείο καμπής.

Η δυναμική και «εξαναγκαστική» σύμπτυξη σε συνασπισμό του ΣΥΝ με ό,τι είχε απομείνει μετά το ’89 από τα υπόλοιπα ρεύματα της ιστορικής Αριστεράς, οργανώσεις και πρόσωπα, στη βάση ενός προωθημένου προγράμματος, χάρισαν στο ΣΥΡΙΖΑ την καλύτερη, τη ριζοσπαστική και προωθητική του περίοδο, κυρίως από το 2006. Το 2011 κατάφερε ν’ αρθεί στο ύψος των ιστορικών στιγμών, πράγμα που τον έφερε από το 2012 στη θέση του πόλου υποδοχής του μεγάλου κύματος λαϊκών και μεσαίων στρωμάτων που έσπαζε τους παραδοσιακούς κομματικούς διαχωρισμούς και στοιχιζόταν για πρώτη φορά στη μετεμφυλιακή Ελλάδα πίσω όχι από ένα κόμμα, αλλά από μια πολιτική: Αυτή της χειραφέτησης από το μνημονιακό ζυγό και της ανάκτησης ή και κατάκτησης της λαϊκής, αλλά και της κρατικής κυριαρχίας.

Κι όποιος το αμφισβητεί αυτό, ας σκεφτεί μόνο πόσο μοιάζει η χώρα σήμερα, υπό το βάρος των 32.000 μνημονιακών νομοθετικών δεσμεύσεων της, με υβρίδιο του σύγχρονου νεοφιλελεύθερου πρότυπου που οι πανεπιστημιακοί αποκαλούν «ρευστό» κράτος ή «κράτος-μη κράτος», το οποίο στην αναπτυγμένη του μορφή συναντάται π.χ. σε Λιβύη ή Κόσσοβο. Κι όταν στο τέλος του 2018, 10 χρόνια από την κρίση του 2009, η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα-μέλος της ΕΕ, που το ΑΕΠ της βρίσκεται στο -22% του ΑΕΠ της χρονιάς εκδήλωσης της κρίσης. Κι αυτή η κατεστραμμένη σαν από πόλεμο χώρα, έχει υπογράψει για την εξυπηρέτηση ενός μη βιώσιμου χρέους, πλεονάσματα για τα επόμενα 40 χρόνια που δεν έχει εμφανίσει για τέτοιο χρονικό διάστημα καμιά χώρα στην ιστορία του κόσμου…

Το απελευθερωτικό πολιτικό και κοινωνικό κύμα έφτασε στ’ απόγειο του το καλοκαίρι του 2015. Με τις εκλογές του Ιούλη 2019 ολοκληρώνεται η επιστροφή στην πολιτική «κανονικότητα» που διέρρηξε η εποχή των μνημονίων, με επίσημη επαναστοίχιση των μεσαίων στρωμάτων πίσω στην παραδοσιακή συμμαχία τους με την άρχουσα τάξη και με την επαναφορά ευρύτατων λαϊκών στρωμάτων πίσω στις παραδοσιακές κομματικές πελατειακές εξαρτήσεις τους. Ο «μπαμπούλας» της επιστροφής της ΝΔ στη θέση του διαχειριστή της κληρονομιάς τριών μνημονίων και του μεταμνημονιακού «μνημονιακού» καθεστώτος οφείλεται πολύ λιγότερο στη ΝΔ και τη χαρισματικότητα του ηγέτη της. Αντίθετα, οφείλεται κυρίως στην ιστορική αποτυχία της πολιτικής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, που από την ολοκληρωτική συνθηκολόγηση της το καλοκαίρι του 2015 αναλώθηκε να πείσει τον κόσμο που είχε δραπετεύσει από τις παραδοσιακές κομματικές «φυλακές» λόγω του μνημονιακού ξεριζώματος της ζωής του ότι τελικά δεν υπάρχει διέξοδος απαλλαγής από τα μνημόνια άλλη από την πιο πιστή εφαρμογή τους. Το ιστορικό «ματς» «γύρισε» μια φορά, το 2015. Σήμερα το «ματς» δεν «ξαναγυρίζει». 

Τι απέγιναν όμως «οι άλλοι», και κυρίως ΛΑ.Ε και ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Κυριολεκτικά «εξαερώθηκαν» στις Ευρωεκλογές του 2019. Πληρώνοντας μια συνολική ήττα της Αριστεράς, σαν αποτέλεσμα της μετατροπής της βασικής, μεταξύ 2012-2015, δύναμης της, του ΣΥΡΙΖΑ, σε συστημική «Αριστερά» μέσω της μνημονιακής τροπής της κυβερνητικής του θητείας. Αλλά κι επειδή βεβαίως οι ίδιοι δεν κατάφεραν ν’ αρθούν στο ύψος της ιστορικής καμπής του 2015, είτε συνεχίζοντας να βάζουν την ανατροπή του καπιταλισμού ως προαπαιτούμενο για τη σύναψη συμμαχιών είτε αρνούμενοι ν’ απευθυνθούν στο όλο ΟΧΙ του Δημοψηφίσματος του καλοκαιριού του 2015 κι επενδύοντας αποκλειστικά στο κομμάτι του που έχει ξεκάθαρο ότι δεν υπάρχει ζωή εντός της Ευρωζώνης. Τόσο «ξεκάθαρο», ώστε η συνεισφορά της εκλογικής δύναμης της ΛΑΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ να ισοδυναμεί με τα 2/3 της εκλογικής δύναμης του Μέρα25 του Γιάνη Βαρουφάκη, όπως αυτό πρωτοαναδύθηκε μέσα από τις πρόσφατες Ευρωεκλογές…

Επί δυο χρόνια, μεταξύ 2017 και 2018, έγιναν – και απέτυχαν – πολύ συγκεκριμένες προσπάθειες για πολιτική σύμπραξη στο πλαίσιο αυτού που χρειάζεται ο τόπος για να υπάρξει μια νέα χειραφετητική πλειοψηφία: Μιας ουσιαστικής προγραμματικής αντιπολίτευσης, κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής, ως παράγωγο της δημιουργίας του ευρύτερου δυνατού δημοκρατικού, αντιμνημονιακού, πατριωτικού μετώπου για την ανόρθωση του λαού και της χώρας μ’ επίκεντρο τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς.  Οι ευθύνες γι’ αυτή την αποτυχία εντοπίζονται σε όλους, ακόμα και σε όσους πήραν αυτή την ενωτική πρωτοβουλία: Αποδειχθήκαμε όλοι χωρίς εξαίρεση κατώτεροι της ιστορικής στιγμής.

Δυο βδομάδες πριν τις βουλευτικές εκλογές του 2019 κι αφού και οι τελευταίες προσπάθειες που μπορούσαν να γίνουν στο σύντομο χρόνο από τις Ευρωεκλογές – για μια εκλογική συνεργασία όλων ή μέρους των δυνάμεων όπως αναδύθηκαν μετεκλογικά – απέτυχαν, όσοι δεν πιστεύουν είτε σε προσωποπαγή σχήματα είτε στη δυνατότητα μιας συστημικής – και με το «δίπλωμα» πλέον της «Προοδευτικής Συμμαχίας» – «Αριστεράς» να μετασχηματιστεί ως θαύμα από τη θέση πλέον της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο «παλιό, καλό» εαυτό της, καλούνται να εξασφαλίσουν με την ψήφο τους την επόμενη μέρα. Να εξασφαλίσουν ότι στην πραγματικότητα της ελληνικής κοινωνίας θα υπάρχει μια ελληνική ριζοσπαστική αριστερά σοφότερη από την ήττα της και περισσότερο έμπειρη και «έτοιμη» για το τι πρέπει να κάνει, ώστε να διευκολύνει τη «γέννα» και υποδοχή νεότερων δυνάμεων. Σ’ αυτές τις νεότερες δυνάμεις θα πρέπει να περάσει η πρωτοβουλία για την ανασύσταση όχι μόνο της Αριστεράς, αλλά και της προοπτικής μιας μαχόμενης παρουσίας και μιας νέας μαχητικής πορείας για την απελευθέρωση των εργαζομένων, γυναικών κι αντρών, του λαού και της χώρας.  

 

Το άρθρο δημοσιεύτηκε και στην Εφημερίδα των Συντακτών.

Προηγουμενο ΑρθροΕπομενο Αρθρο
Πρώην Αναπληρώτρια Υπουργός Οικονομικών και Βουλευτής β' Αθηνών.
Η Νάντια Βαλαβάνη (Βαλαβάνη Όλγα-Νάντια) γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης στις 16 Αυγούστου 1954.
  Είναι συγγραφέας και οικονομολόγος, πτυχιούχος του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (τότε ΑΣΟΕΕ).
   Εργάστηκε ως μεταφράστρια και τα τελευταία 20 χρόνια σε ασφαλιστική εταιρεία, ενώ από το 1996 μέχρι το 2005 ήταν διευθύντρια ξενοδοχείου στην Κρήτη.
   Ζει στην Αθήνα, είναι παντρεμένη με τον δικηγόρο Δήμο Τσακνιά και έχουν ένα γιο και μια κόρη.
   Μαθήτρια στο Ηράκλειο Κρήτης κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας, μαζί με φίλες της πραγματοποίησαν αυθόρμητες δραστηριότητες ενάντια στο καθεστώς. Από τον Ιανουάριο του 1973 συμμετείχε σε όλα τα γεγονότα του οργανωμένου μαζικού φοιτητικού κινήματος και στο παράνομο αντιδικτατορικό κίνημα στην Αθήνα μέσα από τις γραμμές της Αντι-ΕΦΕΕ και της ΚΝΕ. 
    Πρωτοετής φοιτήτρια, συνελήφθη το Φεβρουάριο του 1974 μαζί με άλλα στελέχη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ και μετά από 5μηνη παραμονή υπό ανάκριση σε συνθήκες απομόνωσης στα κρατητήρια της Γενικής Ασφάλειας Αθηνών στη Μεσογείων, παραπέμφθηκε σε δίκη (που θα γινόταν το Σεπτέμβριο 1974) από το Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών κατηγορούμενη κυρίως για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Αφέθηκε ελεύθερη από τις Φυλακές Κορυδαλλού μετά την κατάρρευση της δικτατορίας τον Ιούλιο του 1974.
   Αντιπρόεδρος του πρώτου μεταδικτατορικού ΔΣ του Συλλόγου Φοιτητών ΑΣΟΕΕ «Σωτήρης Πέτρουλας», πήρε μέρος στο ιδρυτικό συνέδριο της ΕΦΕΕ και εκλέχτηκε μέλος του πρώτου Εθνικού Συμβούλιου της (Ιούνιος 1975).
     Συμμετείχε σε όλους τους μεταπολιτευτικούς κοινωνικούς και δημοκρατικούς αγώνες και χρημάτισε μέλος του Γραφείου και της Γραμματείας του ΚΣ της ΚΝΕ και αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.
    Ως στέλεχος της ΚΝΕ και του ΚΚΕ έχει συμμετάσχει σε πολλά συνέδρια και αποστολές στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, στις ΗΠΑ και στη Μέση Ανατολή. Αποχώρησε από το ΚΚΕ το 1989 διαφωνώντας με τη συμμετοχή στην κυβέρνηση Τζανετάκη.
   Το 2007 προσχώρησε και έκτοτε συμμετέχει στο ενωτικό εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ ως ανένταχτη.
   Τον Αύγουστο του 2007 ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση του Αλέκου Αλαβάνου να συμβάλλει στην εκλογή του τότε Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ και βοήθησε ως υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ στο Ηράκλειο στη σημαντική ενίσχυση σε ψήφους του ψηφοδέλτιου και στην εκλογή Βουλευτή Ηρακλείου του ΣΥΡΙΖΑ. Η ίδια ήταν η πρώτη επιλαχούσα.
    Στην κρίσιμη και δύσκολη εκλογική μάχη της 4ης Οκτωβρίου 2009 ήταν υποψήφια στο ψηφοδέλτιο Β’ Αθηνών του ΣΥΡΙΖΑ και αναδείχτηκε και πάλι πρώτη επιλαχούσα. Πήρε μέρος στις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση του 2010, υποψήφια με το περιφερειακό ψηφοδέλτιο της Ελεύθερης Αττικής.
   Κατά τα τελευταία δυο χρόνια, μέσα απ’ τις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ και του ΜΑΑ συμμετείχε ενεργά σε όλα τα γεγονότα του κινήματος αντίστασης (απεργίες, διαδηλώσεις, κατάληψη της Πλατείας Συντάγματος κ.α.).
   Ταυτόχρονα αγωνιζόταν για την εξασφάλιση της κοινής δράσης και συμπαράταξης κατά προτεραιότητα της κοινωνικής και πολιτικής αριστεράς στο πλαίσιο της ευρύτερης δυνατής μετωπικής πολιτικής συσπείρωσης: Με στόχο την ανατροπή της πολιτικής της Ε.Ε., της ΕΚΤ και του ΔΝΤ που, σε συνεργασία με τις ελληνικές κυβερνήσεις, τα κόμματα του (πρώην) δικομματισμού κι ένα αστερισμό μικρότερων κομμάτων οδηγούν την εργαζόμενη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας σε κοινωνικό ολοκαύτωμα και τη χώρα σε πλήρη υποτέλεια και σε ολοκληρωτική καταστροφή.
    Στο ίδιο πλαίσιο δραστηριοποιήθηκε και υπήρξε ιδρυτικό μέλος ενωτικών κινήσεων όπως του Βήματος για Διάλογο και Κοινή Δράση της Αριστεράς (Αριστερό Βήμα), της Επιτροπής για το Λογιστικό Έλεγχο επί του Ελληνικού Δημόσιου Χρέους (ΕΛΕ) και των κινήσεων καλλιτεχνών Μαζί ενάντια στη βαρβαρότητα και Καλλιτέχνες ενάντια στο Μνημόνιο.      
    Προσκλήθηκε ως «ελληνίδα δημοσιολόγος» από το κόμμα της γερμανικής αριστεράς DIE LINKE και μίλησε στα γερμανικά για το τι συμβαίνει στην Ελλάδα και τη σχέση της Ε.Ε., της ΕΚΤ και της Γερμανίας μ΄ αυτό, στις 18 Νοεμβρίου 2011 σε ανοιχτή συγκέντρωση με κεντρικό σύνθημα «Ενάντια στη δικτατορία των χρηματιστικών αγορών» στην Πλατεία της Όπερας στο «Τετράγωνο των Τραπεζών» στη Φρανκφούρτη με κεντρικό ομιλητή τον Όσκαρ Λαφοντέν - κι ενώ στην Όπερα βρισκόταν σε εξέλιξη δείπνο της «Ένωσης Ευρωπαίων Τραπεζιτών» με οικοδεσπότες τον πρόεδρο της ΕΚΤ Ντράγκι και τον πρόεδρο της Deutsche Bank Άκερμαν.
    Από χρόνια μελετά το έργο του Μπέρτολτ Μπρεχτ. Άρθρα και δοκίμια της έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά τέχνης, σε πολιτικά και επιστημονικά περιοδικά. Έχει συμμετάσχει σε ελληνικά και διεθνή Συμπόσια και ημερίδες για τον Μπρεχτ, ανάμεσα στα οποία και στο κεντρικό γεγονός για τα 50 χρόνια από το θάνατο του, που οργάνωσε η Διεθνής Ένωση για τον Μπρεχτ το 2006 στην γενέτειρα του, το Άουγκσμπουργκ της Βαυαρίας, με ανακοίνωση της για τα διδακτικά θεατρικά έργα του.
    Σχεδίασε και επιμελήθηκε το βιβλίο Μπέρτολτ Μπρεχτ – Κριτικές προσεγγίσεις (Στάχυ 2002 και Πολύτροπο 2004), διεθνή έκδοση με δοκίμια για τον Μπρεχτ, ένα δικό της και 15 γνωστών ειδικών, πανεπιστημιακών από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, αλλά και μεγάλων καλλιτεχνών, όπως η Γκιζέλα Μάι και οι τότε βοηθοί σκηνοθέτες του Μπρεχτ στο Μπερλίνερ Ανσάμπλ, Μ. Βέκβερτ και Κ. Βέμπερ. Το βιβλίο χρησιμοποιείται κατά καιρούς ως διδακτικό εγχειρίδιο σε σεμινάρια για τον Μπρεχτ στα Τμήματα Θεατρολογίας των Πανεπιστημίων Αθηνών, Πατρών και Θεσσαλονίκης. Το μεγαλύτερο μέρος του τελευταίου βιβλίου της Ψωμί και τριαντάφυλλα αφορά δοκίμια και άρθρα για τον Μπρεχτ.
    Έχει μεταφράσει ποιήματα του Μπρεχτ (Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή και Οδηγητής), δύο βιβλία με διηγήματα του (Καστανιώτης), το διδακτικό θεατρικό έργο Η εξαίρεση και ο κανόνας (Ομάδα Σύγχρονης Τέχνης του Γιάννη Καλαντζόπουλου, θεατρική σεζόν 1998-1999 και ερασιτεχνικός θίασος νέων, Λεμεσός Κύπρου 2007), καθώς και λογοτεχνικά και παιδικά βιβλία (εκδόσεις Καστανιώτη και Πατάκη).
    Το μυθιστόρημα της Οι εσπερινοί επισκέπτες (Δελφίνι, 1996 και Στάχυ, 1999), διηγήματα, ποιήματα (ανάμεσα τους δύο ατομικές ποιητικές συλλογές, Τέλος Εποχής, Καστανιώτης, 1991 και Στην πόλη της μακριάς προσμονής, Δελφίνι, 1994), αφηγήματα και δοκίμια της έχουν εκδοθεί σε ατομικές και συλλογικές εκδόσεις από τους εκδοτικούς οίκους Κάλβο (Διήγημα ’71, 16χρονη μαθήτρια), Καστανιώτη, Δελφίνι, Σύγχρονη Εποχή, Νέα Σύνορα-Λιβάνης, Στάχυ, Οδηγητής, Πολύτροπο, Το πέρασμα και σε ειδικές ιστορικές εκδόσεις της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ. Βρίσκονται επίσης στην Ανθολογία κρητικής ποίησης 1950-2007 (Συμπόσιο Ποίησης Πανεπιστημίου Πατρών/Ταξιδευτής) και στα περιοδικά ΟΥΤΟΠΙΑ, Διαλεκτική, Θέσεις, Monthly Review, Ρεύματα, Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης, Πολίτες, Διεθνιστική Αριστερά, Ιδιόφωνο και Ελί-τροχος.
       Κατά τη διάρκεια του πολέμου ενάντια στη Γιουγκοσλαβία (Μάιος 1999) κυκλοφόρησε το λεύκωμα της Ο απαραίτητος πόλεμος, αφισέτες με κολάζ και ποιητικά σχόλια.
    Το 2009 κυκλοφορήσει η αναδρομική ποιητική της συλλογή Η μεγάλη εποχή και πρόσφατα, το Δεκέμβρη 2011, το βιβλίο της Ψωμί και τριαντάφυλλα – Θέματα τέχνης και πολιτικής (αι τα δύο εκδόσεις Ταξιδευτής).
     Έγραψε τα κείμενα και σχεδίασε 4 παραστάσεις λόγου, μουσικής και Video-art για τις οποίες συνεργάστηκε με σημαντικούς καλλιτέχνες αλλά και εξαιρετικούς ερασιτέχνες ηθοποιούς και μουσικούς: Τρώγοντας το φρούτο απ’ το δέντρο της γνώσης (αφιέρωμα του 11ου Ογκολογικού Συνεδρίου του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου και της Ιατρικής Σχολής Κρήτης στον Μπρεχτ, Ηράκλειο, 13.11.2003). Σκέφτομαι σημαίνει αλλάζω (Θέατρο Ιλίσια, αφιέρωμα στα 50 χρόνια από το θάνατο του Μπρεχτ, παραγωγή του ΣΥΝ, 10.11.2006). Ψωμί και τριαντάφυλλα (αφιέρωμα στην ιστορία του διεθνούς εργατικού τραγουδιού, Δήμος Ελληνικού, Πρωτομαγιά 2007). Έρευνα για το αν ο άνθρωπος τον άνθρωπο βοηθά (αφιέρωμα στους συνθέτες Κουρτ Βάιλ και Χανς Άισλερ και στα θεατρικά τραγούδια του Μπρεχτ – μέσα στην τελευταία πενταετία έχει παρουσιαστεί σε δεκάδες δήμους της Αθήνας, της Αττικής, στο Ηράκλειο και τη Θεσσαλονίκη με φορείς δημοτικές αρχές, αριστερές δημοτικές παρατάξεις, την ΟΛΜΕ-ΔΟΕ και τις 5 ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης).
    Συμμετείχε μαζί με σημαντικούς καλλιτέχνες και ανθρώπους του ερασιτεχνικού πολιτιστικού κινήματος στη συνδημιουργία δύο συλλογικών παραστάσεων αφιερωμένων στο Βλαδίμηρο Μαγιακόβσκι, το ρωσικό μοντερνισμό και τον Οκτώβρη με αφορμή τα 80χρονα από την αυτοκτονία του ποιητή, κυρίως μέσω της αυτοτελούς μισάωρης παρέμβασης λόγου, μουσικής και εικόνας δικού της σχεδιασμού με τίτλο «Γιατί αυτοκτόνησε ο Μαγιακόβσκι;»: Στην παράσταση του Χώρου Διαλόγου και Δημιουργίας «Καμπάνη 2», βασισμένη σε μια ιδέα του Μανώλη Ρασούλη, Θέλω το μέλλον τώρα (11.5.2010). Και στην παράσταση-παραγωγή της Κίνησης Πολιτών Μοσχάτου «Μεσοποταμία» «…και παρακαλώ να λείψουν τα κουτσομπολιά, τ’ απεχθανόταν φοβερά ο μακαρίτης…» (από το προθανάτιο σημείωμα του Μαγιακόβσκι – 4 παραστάσεις μεταξύ Δεκεμβρίου 2010 και Απριλίου 2011 με οργανωτές αντίστοιχα τη «Μεσοποταμία» στο Μοσχάτο, τη Δημοτική Κίνηση «Άνω-Κάτω στο Καλαμάκι», το Χώρο Πολιτισμού «@ Ρούφ» και την «Επιτροπή Αγώνα Κηφισιάς Ενάντια στα Μέτρα» στην Ερυθραία.
    Την ίδια περίοδο συμμετείχε στην αρχική πολιτική δράση με αισθητικά μέσα των «Καλλιτεχνών ενάντια στο Μνημόνιο» (από το Χρηματιστήριο μέχρι το Σύνταγμα, 14.10.2010). Είχε επίσης την ευθύνη επιλογής των κειμένων στη συλλογική παράσταση που έδωσαν εξαιρετικοί ηθοποιοί, μουσικοί και τραγουδιστές της κίνησης Μαζί ενάντια στη βαρβαρότητα για τα Σωματεία της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης του Περάματος στο ξεκίνημα της φετινής απεργίας τους (16.1.2012).
    Οι παραστάσεις τις οποίες σχεδιάζει ή συμμετέχει είναι με ελεύθερη είσοδο.
    Δεκάδες πολιτικά άρθρα της έχουν δημοσιευθεί στις εφημερίδες ΤΑ ΝΕΑ, Ριζοσπάστης, ΑΥΓΗ της Κυριακής, ΔΡΟΜΟΣ της Αριστεράς, ΕΠΟΧΗ, ΑΡΙΣΤΕΡΑ!, Ελευθεροτυπία, Έθνος, Οδηγητής και στην εφημερίδα του Ηρακλείου Πατρίς.
   Είναι μέλος του Οικονομικού Επιμελητηρίου, του Συλλόγου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων της Αντίστασης 1967-1974, της Διεθνούς Αμνηστίας και της IBS (Διεθνής Ένωση για τον Μπρεχτ).

Κάλεσμα για την επόμενη ημέρα

γράφει η Νάντια Βαλαβάνη.   Μια προεκλογική εκστρατεία δεν είναι μόνο η αποθέωση του εφήμερου. Είναι και μια ευκαιρία να

Συνεχίζοντας να χρησιμοποιείτε την ιστοσελίδα, συμφωνείτε με τη χρήση των cookies. Περισσότερες πληροφορίες.

Οι ρυθμίσεις των cookies σε αυτή την ιστοσελίδα έχουν οριστεί σε "αποδοχή cookies" για να σας δώσουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία περιήγησης. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε αυτή την ιστοσελίδα χωρίς να αλλάξετε τις ρυθμίσεις των cookies σας ή κάνετε κλικ στο κουμπί "Κλείσιμο" παρακάτω τότε συναινείτε σε αυτό.

Κλείσιμο