Το ότι έγινε Πρωθυπουργός είχε βαρύτατες συνέπειες για την χώρα.

Όσοι περίμεναν έναν ημίθεο που θα κατέβαινε από τα ουράνια και με τη φλεγόμενη ρομφαία του θα τεμάχιζε όλα τα προβλήματα της χώρας μάλλον απογοητεύτηκαν, όπως έγινε και στο παρελθόν με όλους όσους κατά καιρούς αντιμετωπίζαμε ως σωτήρες. Θυμάμαι κάποιον πολίτη που είχε δει τον Τσίπρα στον δρόμο και του είχε πει «το ένα δέκατο να κάνεις από όσα υπόσχεσαι…» για να τον διακόψει ο τότε Αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και να του πει «όχι το ένα δέκατο, όλα θα τα κάνουμε». Αυτός ο πολίτης -όπως και πολλοί άλλοι- θα προσέξει πολύ περισσότερο τις υποσχέσεις που θα ακούσει την επόμενη προεκλογική περίοδο…

Απέδειξε ότι οι κομματικοί στρατοί θα πουν ό,τι τους ζητήσεις.

Τους λες το 2014 ότι ο ΕΝΦΙΑ πρέπει να καταργηθεί; Θα πουν ότι πρέπει να καταργηθεί. Τους λες το 2016 ότι προς το παρόν είναι απαραίτητος; Θα πουν ότι είναι απαραίτητος. Τους λες το 2014 ότι δεν έχει σημασία η σταθερότητα αν έχεις μια κυβέρνηση που καταστρέφει τον τόπο; Συμφωνούν. Τους λες το 2016 ότι το σημαντικότερο πράγμα είναι η σταθερότητα; Και πάλι συμφωνούν. Μπορείς να τους πείσεις με την ίδια ευκολία ότι η οικονομία υποχωρεί και ότι η οικονομία ανακάμπτει. Δεν είναι κομματόσκυλα, κομματο-πρόβατα είναι και ο Αλέξης Τσίπρας απέδειξε περίτρανα ότι είναι αδύνατον να συμβάλλουν στη δημοκρατία με την άποψή τους γιατί δεν έχουν δική τους άποψη. Ευχαριστώ Αλέξη!

Ξύνισε τη μούρη των «μπαχαλάκηδων».

Σκεφτείτε λοιπόν αυτόν τον κλασσικό τυπά που σε μία ειρηνική και ήσυχη πορεία θα αρχίσει να πετάει πέτρες στους αστυνομικούς ξέγνοιαστος, αφού γνωρίζει ότι στην περίπτωση που τον πιάσουν ο μπαμπάκας του θα καθαρίσει για εκείνον. Αυτόν που μας θεωρεί όλους ηλίθιους που ασχολούμαστε με τα παραδοσιακά κόμματα και ότι είμαστε και πιόνια του συστήματος, ενώ αυτός πραγματικά καταλαβαίνει ποιοί ελέγχουν τον κόσμο. Δεν είστε σίγουροι ότι αυτός ο τυπάς ψήφισε Τσίπρα; Σκεφτείτε τη φάτσα του όταν ο Τσίπρας έφερε στη Βουλή το τρίτο μνημόνιο. Αααααχ, σαν την πρώτη γουλιά καφέ μία ζεστή ημέρα σε μπαράκι μπροστά από τη θάλασσα ενώ παίζει την αγαπημένη σου μουσική. Τόσο μεγάλη ευχαρίστηση!

Απέδειξε ότι «το ΠΑΣΟΚ είν’ εδώ, ενωμένο δυνατό».

Όχι ακριβώς το «ΠΑΣΟΚ», αφού συνεχίζει και υπάρχει ως κόμμα, αλλά το ΠΑΣΟΚ ως νοοτροπία του να ακολουθείς τον δυνατότερο για να βολευτείς. Μη με παρεξηγείτε, το ίδιο κάνουν άτομα και από τα δεξιά, αλλά είναι εντυπωσιακό να βλέπεις πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ σε όλες τις βαθμίδες (από εθνικό μέχρι καφενειακό επίπεδο) να κατηγορούν τους πάντες για τα χρόνια που πέρασαν και την κατάσταση στην οποία έχει έρθει η χώρα, λες και οι ίδιοι δεν έχουν καμία ευθύνη.

Είναι ακόμα αρεστός.

Όχι, αλήθεια! Αν τον ακούσει κάποιος για αρκετή ώρα θα αρχίσει να σκέφτεται «ρε λες να ξέρει τι λέει; Λες τελικά να είμαστε καλύτερα από ό,τι φαίνεται;» Όχι, δεν είμαστε καλύτερα, πολύ χειρότερα είμαστε και ένας από τους λόγους που δεν μας έχει πιάσει εθνική κατάθλιψη είναι ότι ο Τσίπρας εξακολουθεί να φαίνεται σαν ένα καλό και αθώο παιδί με αγαθές προθέσεις που κάνει ό,τι μπορεί.

Τα αγγλικά του.

Όσο σκέφτομαι διαλόγους που μπορεί να έχουν γίνει μέσα από το τηλέφωνο με ευρωπαίους ηγέτες και την φάτσα τους όταν προσπαθούσαν να καταλάβουν τι στην ευχή λέει ο Αλέξης Τσίπρας με πιάνουν τα γέλια.

Επικοινωνιακά είναι σχεδόν άριστος.

Καταφέρνει σχεδόν πάντα να θέτει την πολιτική ατζέντα, ακόμα και με σκαρφίσματα του τύπου «σκέφτομαι να κάνω συμβουλευτικό δημοψήφισμα για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας». Καθόμαστε εμείς να συζητάμε και να τσακωνόμαστε για το αν πρέπει να γίνει δημοψήφισμα για τον ΠτΔ, κάτι εντελώς φανταστικό και ανούσιο, και δεν ασχολούμαστε με σοβαρά ζητήματα. Είναι τόσο δυνατός επικοινωνιακά που για πάρα πολύ καιρό νομίζαμε ότι όλα τα κανάλια είναι εναντίον του και τον πολεμάνε με μένος. Αργότερα βέβαια, κάποια κανάλια που δεν πήραν τηλεοπτική άδεια παραδέχτηκαν ανοιχτά ότι τον είχαν στηρίξει και αποδείχτηκε ότι στην πραγματικότητα το τηλεοπτικό τοπίο ήταν τουλάχιστον μοιρασμένο. Κι όμως, κατάφερε να πιστεύουμε όλοι μας ότι τα κανάλια ήταν όλα απέναντί του και τον πολεμούσαν, ακόμα και αυτά που τον υποστήριζαν!

Μου έδωσε το επιχείρημα «αυτό θέλουμε; Να φτιάξουμε έναν νέο Τσίπρα;»

Όταν για παράδειγμα μιλάμε για τα κόμματα που μπαίνουν μέσα στα σχολεία για να προσυλιτίσουν μαθητές, μπορώ εύκολα να απαντήσω «γιατί να μπουν τα κόμματα στα σχολεία; Για να μοιάσουν τα παιδιά μας στον Τσίπρα; Αυτό θέλουμε, να φτιάξουμε έναν νέο Τσίπρα;» Αντίστοιχα, το ίδιο μπορώ να πω όταν για μια θέση ευθύνης (π.χ. για Δήμαρχος) είναι υποψήφιος κάποιος που για βιογραφικό έχει μόνο το κομματικό παρελθόν του. Το ίδιο μπορώ να πω για κάθε φοιτητοπατέρα που έχει όνειρα για βουλευτιλίκια ή για κάθε νεολαίο (π.χ. Παπαμιμίκο) που έχει ως πρώτη δουλειά το «κομματικό στέλεχος». Τι τους θέλουμε, να γίνουν νέοι Τσίπρες; Έχουμε έναν, είναι αρκετός και μας φτάνει!

Βλέπετε ότι ακόμα και για άτομα σαν εμένα που θεωρούν αποτυχημένο τον τωρινό Πρωθυπουργό υπάρχει μια θετική πλευρά των πραγμάτων. Κάναμε λάθη, πιστέψαμε παρανοϊκές υποσχέσεις από άτομα που ξεκάθαρα δεν μπορούσαν να τις υποστηρίξουν και μετά ξανακάναμε τα ίδια λάθη και πιστέψαμε τις ίδιες υποσχέσεις από παρόμοια άτομα. Ίσως, επιτέλους, να έχουμε αρχίσει να σκεφτόμαστε λίγο καλύτερα αυτά που ακούμε και να μη πιστεύουμε ό,τι παραμύθι ακούμε και σε αυτό είχε μεγάλη συμβολή μαζί με άλλους πολιτικούς και ο Αλέξης Τσίπρας.

Για να διαβάσετε δωρεάν το βιβλίο του Δημήτρη Κοντογιάννη «Δεν έχουμε Δημοκρατία: Μια κάπως μποέμ απόδειξη για κάτι που όλοι λίγο-πολύ γνωρίζαμε», πατήστε εδώ!