Δυστυχώς, το 2015 θα καταγραφεί ως έτος… εθνικής συμφοράς, καθώς η «περήφανη διαπραγμάτευση» ιδεοληπτικών και άσχετων πολιτικών τύπων… τίναξε τα πάντα στον αέρα. Το ΑΕΠ της χώρας θα έφτανε στα επίπεδα του 2008 το 2022, ενώ τώρα φαίνεται ότι πάμε για το 2028 και βλέπουμε. Το χρέος της χώρας θα ήταν απολύτως βιώσιμο και κάτω από το 100% του ΑΕΠ και τώρα αυτό δεν αναμένεται να συμβεί πριν το 2029! Τα μέτρα, που καλούνται να επωμιστούν όλοι οι πολίτες της χώρας σε δεκαετή βάση, οδηγούν σε απώλεια εισοδημάτων τουλάχιστον 20 δισ. ευρώ, ενώ το Δημόσιο θα χάσει σωρευτικά έσοδα τουλάχιστον 4 δισ. ευρώ. Όσα δηλαδή και τα μέτρα του (αχρείαστου) τρίτου μνημονίου. Αντ΄ αυτού, η σημερινή συγκυβέρνηση εκτός των μέτρων της περιόδου 2015-2018, επιφυλάσσει και νέες… εκπλήξεις για το 2019-2020 που σε βάθος δεκαετίας θα οδηγήσουν την αγοραστική δύναμη στα Τάρταρα. Μιλάμε δηλαδή για εικόνα πλήρους «Βενεζουελοποίησης» με παράλληλα κονιορτοποίηση της μεσαίας-μικρομεσαίας τάξης. Όλοι φτωχοί, πλην αξιοπρεπείς θα μπορούσε να σχολιάσει ειρωνικά ένας παρατηρητής…
Αυτό που συνέβη το 2015 ισοδυναμεί με την πρόσκρουση ενός αυτοκινήτου σε ένα κτίριο, όπου μετά το… μπαμ της έκρηξης δίνεται μάχη για να απομακρυνθούν τα συντρίμμια και να αποκατασταθεί σε βάθος χρόνου η λειτουργικότητα του μαγαζιού! Δυστυχώς, η χώρα στην πιο κρίσιμη φάση της μνημονιακής περιπέτειας ατύχησε να έχει στο τιμόνι της κοινούς… μπουρλοτιέρηδες, οι οποίοι είτε από ασχετοσύνη, είτε από ανοησία, είτε από… αρρωστημένες ιδεοληψίες, συσσώρευσαν ένα κόστος που θα πλήξει για πάρα πολλά χρόνια τουλάχιστον 2 γενιές!
Στις δημοκρατίες οι κυβερνήσεις αλλάζουν με την ψήφο. Αν φανταστούμε το Κράτος σαν μια επιχείρηση που πρέπει να λογοδοτεί στους μετόχους, τότε είναι δεδομένο ότι για τα κακώς κείμενα και για τη δυσχερή θέση στην οποία βρισκόμαστε σήμερα, πρέπει να δοθούν εξηγήσεις και να αποδοθούν ευθύνες. Συγκαλείται η γενική συνέλευση των μετόχων και με την απαιτούμενη απαρτία μπορεί να λάβει απόφαση για διάλυση του διοικητικού συμβουλίου και αντικατάστασή του από… άλλη σύνθεση. Εκτός και αν ο… τιμονιέρης αναγνωρίσει τα ολέθρια και εγκληματικά του λάθη και φύγει για λόγους ευθιξίας! Αυτή η λέξη πάντως σήμερα δεν υπάρχει ούτε καν ως λήμμα στο λεξιλόγιο αυτών που κυβερνούν. Τα κάνουν παντού συντρίμμια και φροντίζουν έτσι ώστε τα δύσκολα χρόνια της επερχόμενης… ανεργίας τους να έχουν «καβατζώσει» τα απαραίτητα για να τα βγάλουν πέρα!
Είναι δεδομένο ότι η σημερινή άρρωστη κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί. Το κόστος για τα επόμενα χρόνια είναι τεράστιο και αναλογικά πολλαπλάσιο σε σχέση με τις πολιτικές που ακολουθήθηκαν στα χρόνια της Μεταπολίτευσης και οδήγησαν στην εποχή της πλασματικής ευημερίας, της υπερχρέωσης και της χρεοκοπίας της χώρας. Φταίνε όλοι όσοι κυβέρνησαν στον έναν ή τον άλλον βαθμό και πολύ περισσότερο ο ελληνικός λαός που ψήφιζε με βάση το ιδιοτελές συμφέρον του αγνοώντας την αναγκαιότητα θωράκισης του συλλογικού «εμείς». Και ήρθε η σημερινή συγκυβέρνηση για να αποτελειώσει κάθε ελπίδα και όνειρο για τα επόμενα πολλά χρόνια.
Το μόνο που απομένει πλέον για τους σημερινούς κυβερνώντες είναι να αποχωρήσουν… ησύχως εάν διαθέτουν έστω και στο ελάχιστο συνείδηση. Προκάλεσαν ήδη απώλειες που προσιδιάζουν σε εθνική καταστροφή. Η παραμονή τους στην εξουσία μας απομακρύνει από την επιστροφή στην κανονικότητα. Γιατί, ας μην έχουμε αυταπάτες, μια άρρωστη κατάσταση όπως η σημερινή δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να οδηγήσει σε επιστροφή στο κανονικό και στο λογικό…
Για να διαβάσετε περισσότερα άρθρα του Λουκά Γεωργιάδη πατήστε εδώ!
