γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.
Μέχρι πρόσφατα η ΝΔ μέσα από τη ρητορική των στελεχών της, δεν φαινόταν να δίνει και τόσο σημασία στις πρώτες εκλογές που θα γίνουν με απλή αναλογική.
Κάποιοι, προφανώς, θεωρούσαν δεδομένο ότι οι κάλπες των πρώτων εκλογών δεν θα βγάλουν κυβέρνηση και μοιραία θα πάμε σε νέες εκλογές όπου ο… σοφός λαός θα κατανοήσει την ανάγκη διακυβέρνησης της χώρας και θα δώσει πλειοψηφία στη ΝΔ.
Αυτά, μέχρι τη στιγμή που οι Κυριάκος Μητσοτάκης μίλησε για την ανάγκη συνεργασιών. Το «καμπανάκι» που χτύπησε ο ίδιος ο πρωθυπουργός όταν έδωσε συνέντευξη στο forum του «Οικονομικού Ταχυδρόμου», φαίνεται να ξύπνησε τα κομματικά στελέχη και να προβλημάτισε υπουργούς και βουλευτές.
«Στόχος είναι η σταθερότητα. Όχι επί τούτου η αυτοδυναμία. Στόχος είναι να παίρνουμε αποφάσεις γρήγορα και να αντιμετωπίζουμε κρίσεις διότι οι κρίσεις θα είναι μια πραγματικότητα που θα είναι μαζί μας… Ο λαός θα υποδείξει αν η χώρα θα κυβερνηθεί από ένα ή περισσότερα κόμματα. Η χώρα θα κυβερνηθεί είτε με τον ένα, είτε με τον άλλο τρόπο. Αυτό δεν είναι δική μας απόφαση».
Ήταν η πρώτη φορά που ο υπέρμαχος της αυτοδυναμίας πρωθυπουργός εμφανιζόταν να έχει βάλει «νερό στο κρασί του». Τι γνωρίζει ο κ. Μητσοτάκης; Έχει υπ’ όψιν του δημοσκοπήσεις που δεν δίνουν αυτοδυναμία στη ΝΔ; Οι ερωτήσεις στα δημοσιογραφικά γραφεία έδιναν και έπαιρναν με αποτέλεσμα η ανησυχία στα στελέχη της ΝΔ να κορυφώνεται.
Ο κ. Μητσοτάκης μπορεί να κατηγορηθεί από τους αντιπάλους του ή πρώην φίλους του για πολλά. Για ένα όμως δεν μπορεί να κατηγορηθεί: Για έλλειψη ρεαλισμού!
Ως ρεαλιστής πολιτικός λοιπόν γνωρίζει καλά, ότι με τη μια κρίση να διαδέχεται την άλλη οι ανοχές και οι αντοχές του λαού θα εξαντληθούν. Και όταν η ανοχή και η αντοχή του λαού εξαντλείται συνήθως γίνεται πιο ανεκτικός σε φαινόμενα λαϊκισμού, καθώς δεν έχουν όλοι οι πολίτες τη γνώση να κρίνουν γιατί και πώς ξεσπά και εξαπλώνεται μια κρίση, ποιος ευθύνεται γι’ αυτήν και πώς και ποιες δυνατότητες υπάρχουν για να αντιμετωπισθεί.
Η ενεργειακή κρίση και ο πόλεμος στην Ουκρανία έχουν δραματικό αντίκτυπο στο πορτοφόλι κάθε Έλληνα. Οι πολίτες για τη μείωση της καταναλωτικής τους δύναμης και την ακρίβεια δεν αναγνωρίζουν ως υπεύθυνο τον Πούτιν αλλά την κυβέρνησή τους. Αυτήν ψήφισαν και για τα εύκολα και για τα δύσκολα. Το αν τα σημερινά δύσκολα θα ήταν δυσκολότερα με μια άλλη κυβέρνηση δεν μπορούν – και είναι δύσκολο- να το σκεφτούν.
Μοιραία λοιπόν η ΝΔ, στις προσεχείς εκλογές, θα δει τα ποσοστά της να μειώνονται. Η κρίση σε συνδυασμό με την εγκατάλειψη επί τρία χρόνια του κομματικού μηχανισμού και της όποιας δυσαρέσκειας υπάρχει σε κομματικά στελέχη από τη μη αξιοποίησή τους και την αξιοποίηση στελεχών από άλλους χώρους, αναμένεται να επιδεινώσει την πτώση.
Κομματικά στελέχη και πολίτες, θέλουν στις πρώτες εκλογές να στείλουν ένα μήνυμα στη ΝΔ και στον Κυριάκο Μητσοτάκη και στις δεύτερες να επανέλθουν στην κομματική τους στέγη.
Δεν συνειδητοποιούν όμως κάτι καθοριστικό: Πόσο επικίνδυνο για τη χώρα μπορεί να καταστεί αυτό το «μήνυμα». Η απλή αναλογική μπορεί να κρύβει δυσάρεστες εκπλήξεις και η συσπείρωση αντιπολιτευτικών δυνάμεων μπορεί ίσως να μη σχηματίζει κυβέρνηση, αλλά να εκθέτει και να απομονώνει στα μάτια «ανυποψίαστων» ψηφοφόρων τη ΝΔ, ως ένα κόμμα που δεν θέλει τη συνεργασία και έχει ως αυτοσκοπό του την αυτοδυναμία. Άσχετα αν η ΝΔ είναι εκείνη που έχει συνεργαστεί με το ΚΚΕ, με το ΠΑΣΟΚ, τη ΔΗΜΑΡ ακόμα και με το ΛΑΟΣ, παλαιότερα για να μη μείνει ακυβέρνητη η χώρα.
Η ιστορία – και μάλιστα η πρόσφατη- έχει δείξει ότι τα πειράματα κοστίζουν για τη χώρα. Και μάλιστα ακριβά.
Λίγοι, ίσως, μπορούν να συνειδητοποιήσουν σήμερα – μέσα σε αυτούς πάντως είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης- πόσο μεγάλη σημασία έχει το βράδυ των πρώτων εκλογών μπροστά από το ποσοστό που θα λάβει η ΝΔ να βρίσκεται οι αριθμός 3. Ας είναι και 30,01%. Είναι τελείως διαφορετικό από το 29,99%. Το 3 μπροστά από το ποσοστό της ΝΔ είναι αυτό που θα της δώσει τη δυνατότητα να διεκδικήσει με αξιώσεις την αυτοδυναμία. Την κάνει να διαφέρει από τον ΣΥΡΙΖΑ που κινείται στον αστερισμό του 2, μπροστά από το ποσοστό του και της δίνει προοπτική και δυναμική για τις εκλογές που θα ακολουθήσουν αμέσως μετά. Είναι το πρόσημο της κυβερνησιμότητας. Είναι ο ψυχολογικός παράγοντας που θα δώσει αέρα στα πανιά της.
Για να καταλάβετε τη σημασία του αριθμού 3 μπροστά από το ποσοστό της ΝΔ στις πρώτες εκλογές, αρκεί να σκεφτείτε ένα αποτέλεσμα με τον αριθμό 2 μπροστά από το ποσοστό της. Αναλογίζεται κανείς τη μειωμένη διαπραγματευτική δυνατότητα του κ. Μητσοτάκη με τα λοιπά κόμματα; Αλλά και τη γρίνια στο εσωτερικό του κόμματος πώς και για ποιους λόγους έχασε 10% μέσα σε τέσσερα χρόνια.
Ας μη βαυκαλίζονται κάποια κομματικά στελέχη της ΝΔ με τη σκέψη ότι ανάλογη πτώση θα έχει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Σαφώς έχει σημασία πόση θα είναι η διαφορά της ΝΔ με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά άλλο είναι να μετράς τη διαφορά σου με τη δυναμική του 3 μπροστά από το ποσοστό σου και άλλο να προσπαθείς να διαχειριστείς την εκλογική σου μιζέρια με τον μίζερο αντίπαλό σου.
Ναι, έχουν γίνει λάθη. Ναι, κάποια πράγματα μπορούσαν να έχουν γίνει αλλιώς. Ναι, το κόμμα σε κάποια πράγματα έπρεπε να έχει μεγαλύτερο ρόλο. Αλλά, όσοι προτάσσουν όλα τα προηγούμενα καλό είναι να σκεφτούν πώς θα ήταν η χώρα αν κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ ή αν τη στιβαρή κυβέρνηση της ΝΔ διαδεχθεί μια κυβέρνηση που για να ληφθεί μια απόφαση θα πρέπει να συνεδριάζουν τα πολιτικά συμβούλια δύο ή τριών κομμάτων και απόφαση να μη λαμβάνεται. Σας θυμίζω το προηγούμενο της Οικουμενικής του Ζολώτα ή της συγκυβέρνησης της ΝΔ του Σαμαρά με τη ΔΗΜΑΡ και το ΠΑΣΟΚ. Πώς ήταν η διακυβέρνηση όσο ήταν η ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση και πόσο γρηγορότερα έτρεξαν τα πράγματα μετά την αποχώρησή της, γιατί, φυσικά ο Ευ. Βενιζέλος στήριζε το εθνικό και όχι το κομματικό καλό.
Όλοι οι νεοδημοκράτες οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι δεν είναι καιρός ούτε για «μηνύματα», ούτε για πειράματα. Οι πικρίες ας εκδηλωθούν στα κομματικά συνέδρια και όχι στην εθνική κάλπη.
Η ψήφος την πρώτη Κυριακή είναι πρόκριμα για την αυτοδυναμία της ΝΔ και για την ομαλή διακυβέρνηση και τη σταθερότητα της χώρας. Η ψήφος όλων μας ας γίνει σπόρος για την ανάπτυξη της χώρας, όχι «βόλι» στην καρδιά της Ελλάδας.
