γράφει ο Δημήτρης Τζελέπης.
8 Μαΐου 1945, η Βέρμαχτ και η Γερμανία υπογράφουν τη λεγόμενη «Πράξη Συνθηκολόγησης» στο Παρίσι και τα όπλα του πολέμου σιγούν.
Η Γερμανία, μετά την παράβαση της συνθήκης Ρίμπετροπ- Μολότοφ και την εισβολή στην Πολωνία, την 1η Σεπτεμβρίου 1939 ξεκίνησε τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ήδη από το 1939 ο Χίτλερ και η Γερμανία είχαν προσαρτήσει την Αυστρία και την Τσεχοσλοβακία.
Για να κερδηθεί ο Πόλεμος έγιναν πολλές και σημαντικές υποχωρήσεις. Ο Τσώρτσιλ, από φανατικός αντικομουνιστής στην αρχή της πολιτικής του καριέρας, έγινε υποστηρικτής της Ρωσικής Αρκούδας, όταν η Γερμανία έκανε την επιχείρηση να στραφεί προς Ανατολάς.
Η διάσκεψη της Γιάλτας που τότε μοίρασε τον κόσμο σε σφαίρες επιρροής είναι η σημαντικότερη μετά τον πόλεμο. Η Ανατολική Ευρώπη περνάει στην σφαίρα επιρροής της Σοβιετικής Ένωσης και οι άλλες χώρες στην σφαίρα επιρροής της Αμερικής.
Το 1945 ξεκινάει και ο Ψυχρός Πόλεμος, με τις δύο τότε ηγεμονίες να φτάνουν πολλές φορές μία ανάσα πριν από την έναρξη μιας νέας, αιματηρής παγκόσμιας σύρραξης.
Φτάνουμε στο 1950 που ο Ρομπέρ Σουμάν και ο Ζαν Μονέ αποφασίζουν να μιλήσουν για μία Ευρώπη που θα αφήσει πίσω της τον φρικτό πόλεμο και δεν θα μπορέσει να διολισθήσει ξανά σε πόλεμο. Έτσι η ΕΚΑΧ παίρνει σάρκα και οστά το επόμενο έτος το 1951.
Η ΕΕ προχώρησε και έκανε πολλά βήματα όλα αυτά τα χρόνια. Δέχθηκε στην ευρωπαϊκή οικογένεια την Ελλάδα επισήμως το 1981, το 1986 ήταν η λεγόμενη Μεσογειακή διεύρυνση με την Ισπανία και την Πορτογαλία να εισέρχονται στην Ένωση για να δώσει σε αυτές τις χώρες έναν άνεμο δημοκρατίας, γιατί και οι δύο μέχρι πρόσφατα είχαν δικτατορίες.
Μετά το 1989 που η Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε, η ΕΕ αποφάσισε να τρέξει περισσότερο το Μάαστριχτ το 1993. Είναι η συνθήκη για την ΕΕ: μιλάει για το Ευρώ και γενικά για την Ευρώπη των επόμενων ετών, την Ευρώπη όπως σήμερα την ξέρουμε. Ακολούθησαν και άλλες συνθήκες, του Άμστερνταμ το 1997 και της Νίκαιας το 2003 που δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Αλλά μεγάλη σημασία για την ΕΕ είναι το δημοψήφισμα για το Ευρωσύνταγμα το 2005. Τότε η Γαλλία και η Ολλανδία καταψήφισαν, εκφράζοντας κυρίως την αντίθεσή τους προς τις κυβερνήσεις τους. Έτσι, το Ευρωσύνταγμα μπήκε στις ευρωπαϊκές καλένδες και όπως χαρακτήρισαν τα δημοψηφίσματα οι New York Times «ήταν ένα χαστούκι στην ευρωπαϊκή ελίτ.»
Το 2009 η Συνθήκη της Λισαβόνας υπογράφεται και η σημερινή Ευρώπη λειτουργεί βάσει αυτής.
Η ΕΕ το 2004 έκανε την μεγάλη διεύρυνση των δέκα χωρών, έβαλε την Κύπρο στην «αγκαλιά» της χωρίς να έχει λυθεί το Κυπριακό.
Το 2010 όμως της χτύπησε την πόρτα η κρίση και εκεί φάνηκε στην αρχή αμήχανη χωρίς να ξέρει τι να κάνει. Δεν είχε τους επαρκείς μηχανισμούς για να στηρίξει τα κράτη-μέλη που ήθελαν οικονομική βοήθεια. Φάνηκαν οι ατέλειες της ευρωζώνης και της ΕΚΤ.
Μέσα από την κρίση χρέους η ΕΚΤ και ο Μάριο Ντράγκι έσωσαν το ευρώ, το ανέδειξαν και το ισχυροποίησαν ακόμα περισσότερο, παγιώνοντάς το ως το δεύτερο νόμισμα σε συναλλαγές μετά το δολάριο.
Οι προκλήσεις του μέλλοντος για την Ευρώπη είναι πολλές. Είναι η ψηφιακή μετάβαση, η πράσινη οικονομία, η οικονομική ολοκλήρωση που μπορεί να προχώρησε σημαντικά με το Ταμείο Ανάκαμψης, αλλά θέλει ίσως και έναν κοινό προϋπολογισμό.
Η μετά Μέρκελ εποχή θα είναι δύσκολη για την Γερμανία, αλλά και για ολόκληρη την Ευρώπη. Οι Πράσινοι δίνουν μία νότα αισιοδοξίας και στην Γαλλία ο Μακρόν θα αντιμετωπίσει την Λεπέν σε μία δύσκολη εκλογική αναμέτρηση το 2022.
Το διαρκές spill-over προς την περισσότερη ενοποίηση είναι ο στόχος της ΕΕ. Αλλά ούτε η Ρώμη δεν χτίστηκε σε μία ημέρα.
Η Ευρώπη θα νικήσει!
