Πιο πρόσφατο παράδειγμα; Η πετρελαιοκηλίδα στον Σαρωνικό. Δεν ξέρω αν το ξέρετε, αλλά δεν υπάρχει πετρελαιοκηλίδα στον Σαρωνικό. Μπορεί να γνωρίζουμε ότι έχουν χυθεί τόνοι πετρελαίου στην θάλασσα, μπορεί να βλέπουμε τις φωτογραφίες και τα βίντεο, μπορεί να το έχουμε δει και οι ίδιοι με τα μάτια μας, αλλά δεν υπάρχει. Η θάλασσα είναι καθαρή για να πάτε τα παιδιά σας για μπάνιο και όποιος δείχνει φωτογραφίες για το αντίθετο είναι ψεύτης που έκανε φωτομοντάζ για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της αντιπολίτευσης. Άλλωστε, δεν είναι λογικό η αντιπολίτευση να προγραμματίσει μήνες πριν να έρθει ένας Βέλγος τουρίστας για διακοπές στην Αθήνα για να μπορέσει να βγάλει φωτογραφίες μία κυρία γεμάτη πετρέλαιο στον Σαρωνικό;
Κακώς σας φαίνεται παράλογο. Αυτό ισχυρίζονται εκλεγμένοι Βουλευτές και επιμένουν κιόλας στην άποψή τους. Δεν έχει σημασία που υπάρχουν χειροπιαστές αποδείξεις για το αντίθετο ενώ εκείνοι δεν έχουν καμία απολύτως απόδειξη. Όπως το πεντάχρονο πλάθει έναν μαγικό δικό του κόσμο στον οποίο δεν έκανε ποτέ λάθος, έτσι και οι πενηντάχρονοι πλάθουν τον δικό τους κόσμο στον οποίο η ζημιά είναι στην φαντασία της αντιπολίτευσης και όχι κάτι το πραγματικό.
Υπάρχει όμως μία μεγάλη διαφορά. Όταν το πεντάχρονο λέει ότι δεν έφαγε κανένα γλυκό με το στόμα του γεμάτο σοκολάτες, τότε ο κηδεμόνας του δεν το πιστεύει. Όταν ο εκλεγμένος Βουλευτής ή Υπουργός λέει ότι δεν υπάρχει πετρελαιοκηλίδα με χειροπιαστές αποδείξεις να τον βγάζουν ψεύτη, υπάρχουν άτομα που θα πιστέψουν την φανταστική πραγματικότητα του Υπουργού και όχι την πραγματική πραγματικότητα και αυτοί οι άνθρωποι θα ψηφίσουν και θα ξαναστείλουν τον ψεύτη Υπουργό και τους ψεύτες Βουλευτές στη Βουλή.
Και ξέρετε το χειρότερο; Από μικροπολιτική άποψη, ο Υπουργός και οι Βουλευτές καλά κάνουν. Αφού έχουν βρει άτομα αρκετά ανόητα για να πιστεύουν ό,τι τους λένε, πολύ καλά κάνουν. Για σκεφτείτε λίγο την εναλλακτική, όπου ο Υπουργός αναγνωρίζει την πραγματικότητα. Σκεφτείτε να παραδεχόταν ο Υπουργός ότι για 4 ημέρες δεν έκανε τίποτα, ότι υπήρχε σκάφος κατάλληλο για να δώσει λύση στο πρόβλημα ακριβώς από δίπλα και αγνοήθηκε, ότι άργησαν μισή εβδομάδα να ενημερωθούν οι αρμόδιοι Ευρωπαϊκοί φορείς, ότι προέτρεψε λανθασμένα τον κόσμο να πάει τα παιδιά του για μπάνιο μέσα στο πετρέλαιο και ότι επειδή δεν ήταν αρκετά ικανός αυτός και το επιτελείο του οι επιπτώσεις στο περιβάλλον αντί για 1-2 χρόνια θα κρατήσουν τουλάχιστον μία εικοσιπενταετία, χωρίς να υπολογίζουμε τους καρκίνους και τα διάφορα άλλα προβλήματα υγείας που θα προκύψουν επειδή για 25 χρόνια θα τρώμε ψάρια με πετρέλαιο. Αν κάποιος παραδεχόταν όλα αυτά, θα έμενε στη θέση του; Όχι. Αν κάποιος παραδεχόταν όλα αυτά και ο Πρωθυπουργός τον κρατούσε στη θέση του, θα μπορούσε να παραμείνει για πολύ ως Πρωθυπουργός στη θέση του; Προφανώς όχι. Άρα η μόνη λύση που προβλέπει να κρατάει ο Κουρουμπλής και ο Αλέξης Τσίπρας τις θέσεις τους είναι να μην υπάρχει κανένα πρόβλημα, άρα πείθουμε τους πάντες – και μαζί και τον εαυτό μας – ότι όλα είναι καλά και όλοι οι άλλοι είναι τρελοί που θέλουν το κακό μας.
Δεν είναι μόνο ο Κουρουμπλής, το έργο αυτό το έχουμε ξαναδεί πολλές φορές. Υπάρχει Plan B για την Ελλάδα; Σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ όχι. Επίσης, σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ δέκα ημέρες αργότερα ναι υπήρχε, και πολύ καλά έκαναν και έφτιαξαν το Plan B. Υπήρχε σχέδιο για δραχμή; Όχι, που έγινε ναι, που έγινε όχι και είμαστε 100% σίγουροι για αυτό. Θα έρθουν κάπιταλ κοντρόλ; Σίγουρα όχι, που έγινε ναι αλλά θα φύγουν στο τέλος του ’15, που έγινε «κανείς δεν βγάζει αρκετά λεφτά για να νοιάζεται» και το υποστηρίζουμε ως θέση με πάθος. Μίλησε ο Καμμένος με ισοβίτη; Όχι, που έγινε μία φορά για λίγο, που έγινε μία φορά για αρκετά και το αφήνουμε εκεί με βεβαιότητα.
Έπαιξε ο Καμμένος σε καζίνο; Έβγαλαν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ χρήματα από τις τράπεζες πριν τα κάπιταλ κοντρόλ; Στείλαμε πίσω Τούρκους που ζήτησαν άσυλο από τον Ερντογάν; Δεσμεύσαμε την ελληνική περιουσία για 99 χρόνια; Θα είμαστε σε επιτροπεία για μισό αιώνα; Προφανώς όχι, όλα αυτά είναι προπαγάνδα των καπιταλιστών της αντιπολίτευσης.
Εδώ καταντήσαμε να μας παίρνουν στο ψιλό ξένες εκπομπές, τότε που μας κορόιδευαν ότι έκαναν μοντάζ το σηκωμένο δάχτυλο του Βαρουφάκη προς τους Γερμανούς ενώ όλοι γνωρίζαμε ότι είναι πραγματικό. Κι όμως, υπήρξαν και τότε Βουλευτές και Υπουργοί που υποστήριξαν ότι τελικά ο Βαρουφάκης είχε δίκιο και συνέχισαν να το υποστηρίζουν και αργότερα, όταν όλη η Ευρώπη είχε πια καταλάβει την μπαρούφα του Βαρουφάκη, και είμαι 100% σίγουρος ότι θα το υποστηρίζουν ακόμα και σήμερα, παρόλο που η φάρσα της εκπομπής να υποστηρίξει ότι έκανε μοντάζ το σηκωμένο δάχτυλο βραβεύτηκε από τους Γερμανούς για το χιούμορ της. Τόση κατάντια.
Κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσουμε να φοβόμαστε να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Ο Κουρουμπλής είναι ένας κακός Υπουργός, όπως κακός ήταν και στο Υπουργείο Υγείας. Για να καταλάβουμε το πόσο κακός ήταν, έφυγε από το Υγείας και το Υπουργείο πάει καλύτερα –όχι καλά, καλύτερα- και ένας από τους δύο που το τρέχουν είναι ο Πολάκης, αν είναι ποτέ δυνατόν! Αν δεν είχε πει ψέματα τότε θα είχε φύγει από την κυβέρνηση προ πολλού. Τι είναι λοιπόν αυτό που τον κρατάει;
Πολύ απλά το ότι κανένας μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν μιλάει. Κανένας δεν βρίσκει το κουράγιο να ζητήσει την παραίτησή του. Μπορούμε να λέμε ό,τι θέλουμε για τα προηγούμενα 40 χρόνια και στις περισσότερες από τις κατηγορίες μας θα έχουμε δίκιο, αλλά αν κάτι τέτοιο συνέβαινε παλιότερα θα είχε πεταχτεί η εσωτερική αντιπολίτευση και θα ζητούσε άμεσα το κεφάλι του Κουρουμπλή σε δίσκο. Ο μόνος που βρήκε το τσαγανό και είπε δυο κουβέντες είναι ο Νίκος Φίλης, ο οποίος τουλάχιστον προσπαθεί ανά διαστήματα να θυμίσει στον κόσμο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κάποτε ήταν αριστερό κόμμα. Από τόσα άτομα, βγήκε και –έστω και διστακτικά- μίλησε μόνο ένας!
Το πρόβλημα λοιπόν στη βάση του είναι το ίδιο με πολλά άλλα προβλήματα της Ελλάδας: έχουμε διαλέξει λάθος άτομα για τη Βουλή. Προσέξτε: δεν λέω να ψηφίσει κανένας άλλο κόμμα από αυτό που θέλει, αλλά λέω να διαλέξει με περισσότερη προσοχή τα άτομα αυτού του κόμματος που θα στείλει στη Βουλή. Αν τα άτομα αυτά είχαν περισσότερο τσαγανό, ίσως οι Βουλευτές της Κυβέρνησης να μπορούσαν να διώξουν κάποιον Υπουργό από τη θέση του και ίσως ο Κουρουμπλής και ο κάθε Κουρουμπλής να μην ήταν τόσο σίγουροι για τη θέση τους και να έκαναν καλύτερα τη δουλειά τους. Και ίσως, όταν άκουγαν επικίνδυνες βλακείες όπως το ότι δεν υπάρχει πετρελαιοκηλίδα και να κολυμπήσει όποιος θέλει ελεύθερα στον Σαρωνικό, να έβγαινε κάποιος και να έλεγε στον πενηντάχρονο να μη λέει χαζομάρες όπως ένα πεντάχρονο γεμάτο σοκολάτες στα χέρια το οποίο επιμένει ότι δεν έπιασε ποτέ γλυκό στα χέρια του…
Για να διαβάσετε δωρεάν το βιβλίο του Δημήτρη Κοντογιάννη «Δεν έχουμε Δημοκρατία: Μια κάπως μποέμ απόδειξη για κάτι που όλοι λίγο-πολύ γνωρίζαμε», πατήστε εδώ!
