γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης.
Συνήθως η συμπλήρωση του πρώτου εξαμήνου από την ανάληψη των καθηκόντων μιας κυβέρνησης, σηματοδοτεί και το τέλος της ανοχής από το εκλογικό σώμα. Ιδίως, αν έχουν γίνει σημαντικά λάθη ή υπάρχουν σοβαρές ανακολουθίες ανάμεσα σε προεκλογικές υποσχέσεις και μετεκλογικές πράξεις, τότε η φθορά είναι ταχεία.
Σήμερα συμπληρώνονται 7 μήνες διακυβέρνησης από τη Νέα Δημοκρατία και παρά το… προσφυγολαθρομετανστευτικό, η κυβέρνηση και ο Κυριάκος Μητσοτάκης παραμένουν κυρίαρχοι του πολιτικού σκηνικού. Αν συγκρίνουμε την κατάσταση με το αντίστοιχο επτάμηνο του 2015, δεν θα δούμε κάποιες ιδιαίτερες ή ουσιαστικές διαφορές. Το 2015 μετά από το τρίτο και αχρείαστο μνημόνιο, ο Αλέξης Τσίπρας, πήγε σε εκλογές και τις κέρδισε καθαρά από κεκτημένη ταχύτητα, πασπαλισμένη από πλέρια… εξυπνάδα ενός μέρους του εκλογικού σώματος που έκανε τη διαφορά υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, μετά από ένα δημοψήφισμα-φιάσκο. Ήταν μια εκλογική μάχη που σηματοδότησε την απαρχή εξελίξεων στο κόμμα της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης και σημερινής κυβέρνησης.
Η εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη πριν από 4 χρόνια στην προεδρία του κόμματος συνοδεύτηκε από τις πρώτες δημοσκοπήσεις που έφερναν τη Νέα Δημοκρατία και τον ίδιο πρώτους στις δημοσκοπήσεις. Από τον Νοέμβριο του 2015 και μέχρι σήμερα η Νέα Δημοκρατία προηγείταιι σταθερά σε όλα τα ποσοτικά και ποιοτικά χαρακτηριστικά των δημοσκοπήσεων. Αρχικά με αρχηγό τον Ευάγγελο Μεϊμαράκη που παραιτήθηκε τον Νοέμβριο του ιδίου έτους, στη συνέχεια με μεταβατικό τον Γιάννη Πλακιωτάκη και ακολούθως μετά τις εσωκομματικές εκλογές, με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ο σημερινός πρωθυπουργός ήταν αυτός που άνοιξε τον βηματισμό της Νέας Δημοκρατίας προς την εξουσία, σε συνδυασμό με τη διάψευση των προσδοκιών του εκλογικού σώματος από το… πείραμα με τον Τσίπρα. Πολλοί κατάλαβαν κάπως αργά ότι το καρπούζι ήταν… μάπα! Για όσους έχουν… αμφιβολίες, ας κοιτάξουν 7 και 8 μήνες πίσω, και να δουν τα… χαστούκια που «έριξαν» οι 4 κάλπες (Ευρωεκλογές, Περιφερειακές, Δημοτικές, Εθνικές) στον σημερινό επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Επί Τσίπρα, τα μνημόνια δεν σκίστηκαν αλλά ήρθαν και νέα με περισσότερες σελίδες, ο ΣΥΡΙΖΑ ξέσκισε τους πάντες και γενικώς έκλεισε ένας κύκλος ψέματος, υποκρισίας, λαϊκισμού και τυχοδιωκτισμού που ξεκίνησε από το 2010 και ουσιαστικά ολοκληρώθηκε το 2019. Περίπου 10 χρόνια που έφεραν τη χώρα πάρα πολύ πίσω σε σχέση με την επίτευξη των στρατηγικών της στόχων. Χάσαμε πολύτιμο έδαφος για μια δυναμική πορεία στο μέλλον και τώρα η κυβέρνηση καλείται να επουλώσει τις πληγές που άφησαν οι δογματικοί… ψευτοαντάρτες του ΣΥΡΙΖΑ, συνεπικουρούμενοι από τους… καρεκλάτους τυχοδιώκτες των ΑΝΕΛ!
Η συμπλήρωση 12 μηνών της Νέας Δημοκρατίας στην εξουσία στις 7 Ιουλίου (σύγκριση με το διάστημα διάστημα Ιανουαρίου 2015 – Ιανουαρίου 2016), δεν φαίνεται να διαμορφώνει συνθήκες ανάκτησης της πρωτοκαθεδρίας από τον Αλέξη Τσίπρα, όπως συνέβη τότε με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αξιωματική αντιπολίτευση «μαντρώνοντας» το παλαιό παρασιτικό ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ΄80. Μάλιστα, από τον παλαιό ΣΥΡΙΖΑ του 4%, δεν έχει απομείνει παραπάνω από 0,5% που αποτελούν τους «Τσιπροφύλακες», ενώ το υπόλοιπο 3,5% έχει σκορπίσει προς ΜεΡΑ 25, ΛΑΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Σήμερα ο συγκυριακός πρωθυπουργός της περιόδου 2015-2019 δεν έχει αφήγημα. Ψάχνει απεγνωσμένα να παρουσιάσει τον ΣΥΡΙΖΑ ως ένα άλλο κόμμα, έχοντας ενσωματώσει Παλαιοπαπανδρεϊκούς ή πρώην ΓΑΠικούς, οι οποίοι θα έπρεπε να ντρέπονται που βρίισκονται υπό την καθοδήγηση ενός απαίδευτου, αμόρφωτου και τυχοδιώκτη αρχηγού. Ο τυχοδιωκτισμός δεν είναι ντροπή, αλλά… επάγγελμα. Συμβαίνουν και αυτά! Τα αντιμνημονιακά ψέματα και η απροκάλυπτη μπαχαλοποίηση της πολιτικής και κοινωικής ζωής ήταν και είναι ένα προνομιακό πεδίο για το σημερινό έκτρωμα του ΣΥΡΙΖΑ.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει μπροστά της ένα αφήγημα που καθημερινά εμπλουτίζεται από μικρά και μεγαλύτερα γεγονότα στο μέτωπο της οικονομίας, το οποίο κρίνει κατά κύριο λόγο τις πολιτικές εξελίξεις και διαμορφώνει το πολιτικό σκηνικό. Οι συνταξιούχοι μπορεί να γκρινιάζουν που δεν… ξαναπήραν μέρισμα, η μεσαία τάξη μπορεί να ανυπομονεί που δεν αλλάζουν τα πράγματα με το πάτημα ενός κουμπιού και γενικώς να υπάρχει μια εντεινόμενη πλημμυρίδα προσδοκιών, ωστόσο υπάρχουν πρόδρομα μηνύματα που δείχνουν ότι αυτή η κυβέρνηση έχει μπροστά της μόνο το καλό σενάριο.
Ο δείκτης οικονομικού κλίματος βρίσκεται σε υψηλό 12 ετών, τα επιτόκια δανεισμού βρίσκονται σε ιστορικά χαμηλά, εξοφλούμε το ΔΝΤ για να φύγει από τα… πόδια μας, το χρονοδιάγραμμα μείωσης των φόρων προχωράει κανονικά και μάλιστα με θετικές εκπλήξεις, όπως η περυσινή ανέλπιστη μείωση του ΕΝΦΙΑ. Επιπλέον, έχει τελειώσει οριστικά το σενάριο μείωσης των συντάξεων, ενώ είναι προ των πυλών αυξήσεις μέσα από το νέο ασφαλιστικό οι οποίες το 2022 θα λάβουν γενικευμένη μορφή στο πλαίσιο της επαναφοράς της κανονικότητας στην εισοδηματική πολιτική. Επίσης, η Ελλάδα το 2023 θα έχει υψηλότερο ΑΕΠ κατά τουλάχιστον 16 δισ. ευρώ και μονοψήφια ανεργία, ακόμη και αν οι επιπτώσεις του κορωνοϊού στην κινεζική και την παγκόσμια οικονομία είναι αρκετά σοβαρές. Επιπλέον, η κυβέρνηση φαίνεται να κερδίζει το στοίχημα των χαμηλότερων πρωτογενών πλεονασμάτων από το 2021, ενώ επενδύσεις πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ είναι ώριμες για να υλοποιηθούν.
Η ανάπτυξη και η συνεχής αύξηση της απασχόλησης σε συνδυασμό με τη διαμόρφωση θετικών προσδοκιών, είναι το μεγάλο πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ. Τέτοια κόμματα ευδοκιμούν σε συνθήκες φτώχειας, την οποία μπορούν… άνετα να μετατρέψουν σε απόλυτη εξαθλίωση όταν αναλάβουν την εξουσία. Το είδαμε άλλωστε αυτό στο πρόσφατο παρελθόν. Βεβαίως, δεν παραβλέπουμε και τις μεγάλες προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει η σημερινή κυβέρνηση. Τι να ξεχάσουμε; Τις αντικειμενικές αξίες που φέρουν την υπογραφή Τσίπρα ή τη διαλυμένη ΔΕΗ που παρέδωσε στη νέα κυβέρνηση; Επίσης, μπορούν να ξεχαστούν οι υπογραφές Τσίπρα για την πλήρη απελευθέρωση των πλειστηριασμών α΄ κατοικίας, ή η αθλιότητά του στο λαθρομεταναστευτικό ή η «τσογλανοποιημένη» κοινωνία που παρέδωσε; Όλα δικά του είναι και τα φόρτωσε στη Νέα Δημοκρατία, η οποία αντί να εμφανίζεται απολογούμενη καλό είναι να αρχίσει να στέλνει σιγά σιγά τους σχετικούς φακέλους με τα εγκλήματα των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εκεί που πρέπει…
Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα είναι εγκλωβισμένος και αιφνιδιασμένος από την αλλαγή του κλίματος στην οικονομία. Έχουν χάσει τα… αυγά και τα πασχόλια, καθώς μετά την περυσινή προεκλογική καταβολή 1,1 δισ. ευρώ στους συνταξιούχους με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «13η σύνταξη», νόμιζαν ότι οι δανειστές θα ζητούσαν από την επόμενη κυβέρνηση να κλείσει την «τρύπα» με νέες περικοπές στις συντάξεις. Αρκεί να σκεφτείτε ότι από τις συστάσεις των δανειστών προς τη νέα κυβέρνηση για πρόσθετα μέτρα ύψους 1,5 δισ. ευρώ τη διετία 2019-2020, φτάσαμε στην πλήρη αποδοχή των πεπραγμένων του περυσινού έτους και στην υπογραφή άνευ επιφυλάξεων του φετινού προϋπολογισμού! Κι ας έγιναν μειώσεις φόρων (ΕΝΦΙΑ, πετρέλαιο θέρμανσης) και ας έπονται και άλλες φέτος. Και ας έγιναν στοχευμένες παροχές σε κοινωνικά ευάλωτους συμπολίτες μας και ας έρχονται και καλύτερες μέρες για τις συντάξεις στο πολύπαθο και άκρως επισφαλές ασφαλιστικό σύστημα της χώρας.
Ο Τσίπρας πέρυσι άνοιξε έναν λάκκο και τελικώς έπεσε ο ίδιος μέσα. Άλλωστε κάτι τέτοιο είναι κύριο γνώρισμα των υπερφίαλων και… κουτοφαντασμένων που κοιτούνε στο… ταβάνι μπας και τους έρθει η έμπνευση για να πουν το επόμενο ψέμα! Δεν έχει αφήγημα για να στηρίξει τις αστειότητες περί φτωχοποίησης. Προσπαθούν με απελπισμένο τρόπο να ανασύρουν από το παρελθόν τα γνωστά «ποιήματα» για τα παιδάκια που λιποθυμούν από την πείνα ή για… επιδημία εξεύρεσης φαγητού στα σκουπίδια ή για… μαζικούς θανάτους από το κρύο και τα μαγκάλια ή για… ομαδικές αυτοκτονίες. Νομίζουν ότι βρίσκονται στην περίοδο προ του 2015 και κυρίως ότι τα «τρόλια» που έχουν ξαμολημένα στο διαδίκτυο, θα γίνουν πιστευτά από την κοινή γνώμη. Ξύπνησαν τα κορόιδα και αυτό δεν φαίνεται να το αντιλαμβάνονται στην Κουμουνδούρου.
Στην οικονομία και στα… μαγκάλια δεν υπάρχει αφήγημα για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αυτό δεν τους πτοεί. Οι φωστήρες της Κουμουνδούρου έχουν σκεφτεί να παίξουν στο εντελώς εχθρικό «τεραίν» του λαθρομεταναστευτικού και της ανομίας! Δηλαδή εκτός από… πελάτες του Σταϊκούρα, του Βρούτση, του Άδωνι, του Χατζηδάκη, του Γεραπετρίτη και πάρα πολλών άλλων, θέλουν να γίνουν και «τα παιδιά της σφαλιάρας» για τον Μιχάλη Χρυσοχοίδη! Μιλάμε για τέτοια μυαλά! Πιστεύουν οι αθεόφοβοι ότι υποστηρίζοντας τη χρεοκοπημένη πολιτική του «μπάτε σκύλοι, αλέστε» των ανοικτών συνόρων θα χτυπήσουν την Ευρώπη και τη Δύση, βγάζοντας τα απωθημένα τους για την αφαίρεση της μήτρας του κομμουνισμού προς 30ετίας στο ανατολικό μπλοκ. Από την άλλη, δεν έχουν να κερδίσουν κάτι υποστηρίζοντας τους «μπαχαλάκηδες» ή αναδεικνύοντας μεμονωμένα περιστατικά αστυνομικής βίας την ώρα της πραγματικής μάχης με περιθωριακούς ψευτοαγωνιστές τους οποίους προστατεύουν δια της μη καταδίκης των κακουργηματικών πράξεων τους.
Το πολιτεύεσθαι του σημερινού αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα μπορούσε να αποτελεί αυτοτελή κύκλο στην πολιτική επιστήμη. Σε όλα είναι χαμένος ο… άχαστος και απελπισμένος Τσίπρας! Ο γράφων οφείλει να ξεκαθαρίσει ότι οι… σταράτες κουβέντες δεν αποτελούν μια εμμονική εμπάθεια απέναντι σε ένα πρόσωπο, αλλά μια κατάθεση… οργής απέναντι στον… κορωνοϊό του «Τσιπρισμού» που αποτελεί τη χείριστη εκδοχή του λαϊκισμού, του εκχυδαϊσμού, της αμάθειας, της ημιμάθειας, του τυχοδιωκτισμού, του ψεύδους και της ψευτομαγκιάς. Ας μας λυπηθεί ο θεός και να μην μας τύχουν άλλα τέτοια θλιβερά… παρατράγουδα! Βέβαια, στη δημοκρατία, εμείς επιλέγουμε την καλοτυχία μας ή την… αυτοχειρία μας!
