γράφει ο Μανώλης Πέπονας.
Πρόσφατα, σάλος είχε προκληθεί από τις δηλώσεις Σώρρα εναντίον του θεσμού των Ολυμπιακών Αγώνων. Μάλιστα. Ερώτηση 1η: ποιος είναι ο Σώρρας; Ερώτηση 2η: ποιος μπορεί να αμφισβητήσει την αξία αυτών των υπεραθλητών; Αν μπορείτε να απαντήσετε εύκολα στις παραπάνω ερωτήσεις με ένα «ούτε ξέρω, ούτε με νοιάζει», τότε μάλλον είστε φυσιολογικός άνθρωπος και η περαιτέρω ανάγνωση αυτού του άρθρου είναι για εσάς χάσιμο χρόνου.
Για τους υπόλοιπους, ο Σώρρας είναι μια ακόμη χαρακτηριστική μορφή μιας Ελλάδας σε παρακμή: οικονομική, πολιτισμική, ηθική. Έκανε την εμφάνισή του πριν λίγα χρόνια, υποσχόμενος πως έχει τη δύναμη να σώσει τη χώρα πληρώνοντας το δημόσιο χρέος, διώχνοντας τους δανειστές, βάφοντας πουά το τέρας της Αποκαλύψεως και ποιος ξέρει τί άλλο… Κοινώς, επρόκειτο για έναν ακόμη γραφικό αρχαιολάγνο, τον οποίο ακολουθούν “πρώιμου τύπου” χρυσαυγίτες που προτιμούν να κρύβουν με ένα κιτς ψευτοπατριωτικό σεντόνι τις ακροδεξιές τους τάσεις. Τα γραφικά γραφεία του “κινήματός” του έχουν εξαπλωθεί σε όλη την Ελλάδα, αποδεικνύοντας πως ο δείκτης νοημοσύνης ορισμένων συμπατριωτών μας προσεγγίζει όλο περισσότερο αυτόν της αμοιβάδας.
Γιατί όμως να ασχοληθεί κάποιος με τύπους σαν τον Σώρρα; Ιδού η απορία. Αφενός γιατί έχει πλάκα, κυρίως αν σκεφτούμε πως με αυτόν συμπορεύονται αρκετοί άλλοι ομοιοπαθείς του. Στο γενικότερα μουντό κλίμα, αναλαμπές γέλιου είναι πάντα ευπρόσδεκτες και γι’ αυτό “Σώρρα, ηγέτη, σε ευχαριστούμε”. Αφετέρου, είναι τουλάχιστον ανατριχιαστικό να ακούγονται προσβολές κατά ανθρώπων που παλεύουν με την ίδια τους την τύχη και σχεδόν όλα τα μέσα να τις προβάλλουν. Ναι, κανείς δεν ήξερε πως υπάρχουν γύρω μας ρατσιστές, πατριδοκάπηλοι, ανόητοι. Έπεσαν όλοι από τα σύννεφα! Και μετά αναπαρήγαγαν εκ νέου τις υβριστικές δηλώσεις με κάθε λεπτομέρεια. Ποιου; Του Σώρρα, ενός ανδρείκελου που τα ίδια τα ΜΜΕ έφεραν στην επιφάνεια. Συνέχισαν να πέφτουν από τα σύννεφα. Και στο στο τέλος τα ίδια Mέσα σχολίασαν αρνητικά όσα προέβαλλαν. Καλή προσγείωση, ο μέγας Έλλην ηγέτης σας ευχαριστεί.
Το να εκθειάσει κάποιος τους παραολυμπιονίκες είναι κάτι το ανούσιο. Οι ίδιοι εκθειάζουν τον άνθρωπο ως είδος που παλεύει -και συνήθως νικά- τη φύση, με όλες τις αδικίες της. Οι άπειρες ώρες προπόνησης, το άγχος του καθημερινού αγώνα, τα έντονα συναισθήματά τους, αυτά είναι οι καλύτερες αποδείξεις του τιτάνιου εγχειρήματός τους. Όχι ένα ακόμη άρθρο. Κάθε σταγόνα ιδρώτα τους αποτελεί ηχηρή απάντηση σε ορισμένους μισάνθρωπους που τους θεωρούν απλά ως “άτομα με ειδικές ανάγκες”. Είναι η ίδια απάντηση σε Mέσα που θυμούνται περισσότερο έναν κάποιο Σώρρα, απ’ ότι ζωντανά παραδείγματα της θέλησης. Αλλά βέβαια, αυτά πρέπει να κρυφτούν, όντας επικίνδυνα. Μας θυμίζουν τις αδυναμίες, την αδιαφορία, ακόμη και τον -πάντα χαμογελαστά συγκεκαλυμμένο- ρατσισμό της κοινωνίας μας. Μέχρι να συμβιβαστούμε λοιπόν με την ιδέα πως μπορεί ένας «ανάπηρος» να είναι το ίδιο -αν όχι περισσότερο- ικανός για την υπέρβαση απ’ ότι εμείς οι «αρτιμελείς», ας μάθουμε για την αντιμετώπιση αυτών των ανθρώπων από τις ύβρεις του όποιου Σώρρα. Και όχι, η περίπτωσή του δεν είναι πλέον αστείο.
φωτογραφία από tribune.gr
