Η Τοπική Αυτοδιοίκηση διεκδικεί ένα μεγάλο μερίδιο στην αναπτυξιακή προσπάθεια και σε μεγάλο βαθμό η επιτυχία σ’ αυτή την κατεύθυνση εξαρτάται από τις ικανότητες των Τοπικών Αρχόντων, όπως άλλωστε και το σύνολο της λειτουργίας της Τ.Α.
Παλιότερα αυτές οι διοικητικές ικανότητες προσδιοριζόταν από το επάγγελμα του καθενός. Συγκεκριμένες επιστήμες ή επαγγελματίες θεωρούνταν αυθεντίες στην άσκηση διακυβέρνησης και de facto ικανοί. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη πλάνη που για χρόνια «απέκλειε» τους περισσότερους από την ενασχόλησή τους με τα κοινά. Και να που μας οδήγησαν αυτές οι «αυθεντίες», σε καταστάσεις πρωτόγνωρες που όλοι τις ζούμε καθημερινά.
Αυτή η αποτυχία οφείλεται στο γεγονός ότι έλειπε η δημιουργική λήψη αποφάσεων και η επίλυση προβλημάτων, η εστίαση στα αποτελέσματα και η στρατηγική σκέψη.
Ο ηγέτης δεν είναι ένα άθροισμα ικανοτήτων, αλλά ένα όλον. Κατά συνέπεια, επιμέρους ικανότητες όταν συντίθενται αρμονικά, δημιουργούν κάποιες άλλες ευρύτερες και περισσότερο θεμελιώδεις, χωρίς να παραμελούμε ότι η κάθε ικανότητα ταυτόχρονα μπορεί να αποτελεί και ανικανότητα.
Για παράδειγμα, η υψηλή αυτοπεποίθηση μπορεί να κάνει κάποιον «να μην ακούει». Η συναισθηματική νοημοσύνη, να τον εμποδίζει να γίνεται αυστηρός και να παίρνει δύσκολες αποφάσεις. Έτσι ο χαρακτήρας του ατόμου επανέρχεται στο προσκήνιο κι ο χαρακτήρας συνεχώς εξελίσσεται από τα ερεθίσματα του περιβάλλοντος. Σ’ αυτή την περίπτωση το προβάδισμα μετατίθεται προς όφελος των αγωνιστών της ζωής, των επαγγελματιών που η καθημερινή προσπάθεια μέσω της επιχείρησής τους αναπτύσσει την αυτογνωσία, τη δημιουργική σκέψη, την αυτοανάπτυξη, την αυθεντικότητα, την ανθεκτικότητα, το στοχασμό και την ηθική.
Αναπτύσσει επίσης την ικανότητα του ατόμου να εφαρμόζει τις εμπειρίες του σωστά, σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση, εξασφαλίζοντας τον τεχνοκρατικό ορθολογισμό (τα μέγιστα αποτελέσματα με τα ελάχιστα μέσα). Ταυτόχρονα όμως με ηθικό και πολιτικό ορθολογισμό. Με αυτή την έννοια, αποτελεί κρίσιμη παράμετρο για τη σωστή ηθική και δημιουργική χρήση των διοικητικών και ηγετικών ικανοτήτων, σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση, για να επιτευχθεί η αποτελεσματικότητα και η κοινωνική υπευθυνότητα.
Οι εποχές λοιπόν που ο ηγέτης, της τοπικής αυτοδιοίκησης κρινόταν από το επάγγελμα του έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Πλέον κριτήριο αποτελεί η ολοκληρωμένη προσωπικότητα.
