Οι πολίτες βλέπουν ότι η ΝΔ αντί να δημιουργεί μια νέα προγραμματική πλατφόρμα πάνω στην οποία θα διεκδικήσει την επάνοδό της στην εξουσία δίνοντας ελπίδα και προοπτική στην ελληνική κοινωνία, έχει καταδικασθεί στην εσωστρέφεια ως αποτέλεσμα της άρνησης του Αντώνη Σαμαρά να διευκολύνει την ανασύνταξη των δυνάμεων του κόμματος μέσα από μια νέα στρατηγική που θα είναι αποδεκτή από την κοινωνία γιατί θα προέρχεται από μια νέα ηγεσία.
Μετά από τρεις μήνες διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ, είναι ξεκάθαρο ότι η χώρα κατάφερε να γυρίσει τρία χρόνια πίσω.
Τον Μάιο του 2015 κάνουμε ακριβώς τις ίδιες συζητήσεις για Grexit που κάναμε τον Μάιο του 2012. Μόνο που τότε οι εκλογές ήταν μπροστά μας και υπήρχε η ελπίδα για κάτι καινούργιο. Τώρα οι εκλογές είναι πίσω μας και η ελπίδα για κάτι καλύτερο δεν υπάρχει αφού ούτε η ΝΔ, ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε το Ποτάμι, έχουν την δυνατότητα στην παρούσα φάση να την προσφέρουν ο καθένας μόνος του. Και το χειρότερο μέσα στον τελευταίο χρόνο- και τους τρεις τελευταίους μήνες με απίστευτη ταχύτητα- χάσαμε την αξιοπιστία που τα προηγούμενα χρόνια με κόπο και πόνο όλων των Ελλήνων κερδίσαμε στο εξωτερικό.
Αυτήν την ώρα η Ελλάδα χρειάζεται ένα πρόγραμμα που θα στοχεύει στην ανάπτυξη και το κόμμα που με αξιοπιστία και ρεαλισμό προβάλει αυτό το πρόγραμμα θα κερδίσει τη συμπάθεια και τη στήριξη της κοινωνίας. Και πλέον, σήμερα, η αξιοπιστία συνοδεύεται με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.
Απαιτείται εκσυγχρονισμός του κράτους και του ασφαλιστικού συστήματος, ενίσχυση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και της επιχειρηματικότητας, επενδύσεις και ιδιωτικοποιήσεις, μικρότερη φορολογία και όχι κυνήγι της ιδιοκτησίας με λάθος μέτρα όπως ο ΕΝΦΙΑ.
Από τον Απρίλιο του 2014 έως σήμερα η χώρα πορεύεται μέσα σε ένα κλίμα λαϊκισμού που ως αποτέλεσμα είχε όχι μόνο την απώλεια της αξιοπιστίας μας, αλλά και αρκετών δισεκατομμυρίων ευρώ. Έναν ολόκληρο χρόνο δεν έχουν εισρεύσει χρήματα από την πλευρά των δανειστών με αποτέλεσμα η αγορά να έχει νεκρώσει, ιδιαίτερα μετά από την άτυπη στάση πληρωμών που έχει κηρύξει η κυβέρνηση προς τις εσωτερικές της υποχρεώσεις.
Έτσι φθάσαμε στο τραγικό σημείο να δεσμεύονται με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου τα αποθεματικά των ΟΤΑ και των δημοσίων φορέων, για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις. Γεγονός που στέλνει μήνυμα στο εξωτερικό ότι η Ελλάδα τελεί υπό πτώχευση. Και η εικόνα μιας Ελλάδας υπό πτώχευση δεν ενισχύει την διαπραγματευτική θέση της χώρας.
Μέσα σε αυτό το σκηνικό και με έναν εγωπαθή υπουργό οικονομικών που περιφέρεται ανά τον κόσμο σαν το παγώνι για να προβάλει τις προσωπικές του απόψεις και όχι τα εθνικά συμφέροντα, πορεύεται η Ελλάδα προς την καταστροφή.
Χωρίς προοπτική. Χωρίς ελπίδα.
Γιατί η ελπίδα του ΣΥΡΙΖΑ ήλθε μεν αλλά διαψεύσθηκε…
Και η ΝΔ δεν έχει αυτή τη στιγμή τα φόντα να γεννήσει ελπίδα, αφού ασχολείται με τα εσωκομματικά της.
Γι’ αυτό το λόγο έπρεπε το εσωκομματικό ζήτημα της ΝΔ να έχει λυθεί για να μπορεί απερίσπαστη πλέον να διεκδικήσει και πάλι την εμπιστοσύνη του λαού. Αλλά δεν κερδίζεις την εμπιστοσύνη του λαού όταν δεν αναγνωρίζεις τα λάθη σου. Ιδιαίτερα δε του ελληνικού λαού που είναι έντονα συναισθηματικός και στον οποίο από τον Ιανουάριο μέχρι σήμερα η ηγεσία της ΝΔ του λέει ότι έκανε λάθος στις εκλογές, έστω και αν το λάθος είναι δικό μας, της ΝΔ που δεν καταφέραμε να πείσουμε το εκλογικό σώμα για το ποια ήταν η σωστή επιλογή.
Ορισμένοι στη ΝΔ θεωρούν ότι επειδή ο πολιτικός χρόνος τρέχει με ταχύτητα φωτός, μπορεί η κοινωνία να μεταστραφεί και να την ψηφίσει και πάλι. Και φέρνουν ως παράδειγμα τη ραγδαία εκλογική άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ. Παραβλέπουν όμως ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικώντας την εξουσία δεν είχε εσωκομματικά προβλήματα. Το 4% από το οποίο ξεκίνησε, δεν αμφισβήτησε ποτέ την ηγεσία του και με βάση το μικρό αυτό ποσοστό η ηγεσία του αγωνίσθηκε για να κερδίσει την κοινωνία.
Η σημερινή ηγεσία της ΝΔ όμως αγωνίζεται για να κρατήσει την καρέκλα της. Πώς θα κερδίσει λοιπόν ξανά την κοινωνία όταν δεν μπορεί να κερδίσει τους εναπομείναντες ψηφοφόρους της;
Γι’ αυτό το ζήτημα της ηγεσίας έπρεπε να έχει λήξει την επομένη των εκλογών, ώστε σήμερα η νέα ηγεσία του κόμματος απερίσπαστη από εσωκομματικά να έχει τη δική της ευκαιρία. Και δεν έχει βάση η λογική ότι θα γίνουν σύντομα οι εκλογές οπότε δεν πρέπει να καεί ένας νέος αρχηγός με μια νέα ήττα. Δεν έχει βάση αυτή η λογική γιατί προέρχεται από τους ίδιους ανθρώπους που θεωρούν ότι ο πολιτικός χρόνος τρέχει με ταχύτητα φωτός. Μα αν συμβαίνει αυτό γιατί θεωρούν ότι ο νέος αρχηγός εκ προοιμίου θα υποστεί ανάλογη ήττα με αυτή του κ. Σαμαρά; Αν καταφέρει ακόμα και μόνο να σταματήσει την κατηφορική πορεία και αποσύνθεση του κόμματος, αυτό θα είναι τεράστια επιτυχία.
Πιστεύει κανείς ότι αν το ΠΑΣΟΚ άλλαζε ηγεσία πριν από τις εκλογές δεν θα διατηρούσε την ενότητά του; Ή δεν θα έφερνε καλύτερο εκλογικό αποτέλεσμα αφού θα είχε αφήσει στην ιστορία του τις ηγεσίες των Παπανδρέου και Βενιζέλου που ο λαός καταδίκασε;
Ποιος πιστεύει πλέον, εκεί που έφτασε, ότι το ΠΑΣΟΚ έχει περιθώρια ανάκαμψης; Ποιος πιστεύει ότι η τύχη της ΝΔ θα είναι διαφορετική αν η σημερινή ηγεσία της επιμείνει στη δικαίωση της πολιτικής της; Ποιος πιστεύει ότι μπορεί η σημερινή ηγεσία της ΝΔ να πείσει τον ελληνικό λαό να την ξαναεμπιστευθεί όταν τα αρνητικά αποτελέσματα της πολιτικής της (μειώσεις μισθών, ΕΝΦΙΑ κλπ) είναι ακόμα νωπά; Ποιος θέλει, εν τέλει, να ξεφτίσει η ΝΔ ως άλλο ΠΑΣΟΚ;
Η ΝΔ μπορεί, αν πιστέψει και πάλι στην ιδεολογία της και εμπιστευθεί τους ανθρώπους της, να κερδίσει και πάλι την κοινωνία. Προϋπόθεση όμως γι’ αυτό είναι να δείξει ένα άλλο πρόσωπο από εκείνο που έδειξε τον τελευταίο χρόνο της διακυβέρνησης από τον Αντώνη Σαμαρά. Και το άλλο αυτό πρόσωπο πρέπει να παραπέμπει στις αρχές, τις αξίες και τις προγραμματικές θέσεις που πηγάζουν από την ιδρυτική της διακήρυξη, τη 4ης Οκτωβρίου 1974.
