Προφανώς θα υπήρχε πολυεπίπεδο πρόβλημα αν οι καθοριστικές ψήφοι για την εκλογή Προέδρου προέρχονταν από την Χρυσή Αυγή. Ξαφνικά το κόμμα της πολιτικής του μίσους, της βίας και των γραφικών εμφανίσεων θα εμφανιζόταν ως σοβαρός προασπιστής της σταθερότητας. Οποιεσδήποτε μελλοντικές αποφάσεις της δικαιοσύνης σε θέματα της Χρυσής Αυγής θα φαίνονταν ως ύποπτες για πολιτικό αντάλλαγμα. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ό,τι πρεσβεύει ο ίδιος και ο θεσμός του θα πλήττονταν από την υποστήριξη ατόμων που δεν πιστεύουν στη Δημοκρατία και την ισότητα. Μόνος κερδισμένος από αυτό το σενάριο θα ήταν το φιλοχιτλερικό κόμμα.
Δεν θα έπρεπε λοιπόν κάθε Βουλευτής που σέβεται το πολίτευμα να αλλάξει την ψήφο του σε «Παρών» στην περίπτωση που η Χρυσή Αυγή υπερψήφιζε τον Σταύρο Δήμα; Όχι. Ή μάλλον καλύτερα, ΟΧΙ.
Δεν γίνεται αντιπρόσωποι του ελληνικού λαού να επηρεάζονται από φασίστες. Εδώ έχουμε Δημοκρατία (ή τουλάχιστον προσπαθούμε), δεν θα κυριαρχούν στα θέλω μας οι νεοφασίστες. Δεν τα κατάφεραν στην κατοχή, δεν τα κατάφεραν στην χούντα, δεν θα τα καταφέρουν ούτε τώρα. Δουλειά των Βουλευτών είναι να αντιπροσωπεύουν τους ψηφοφόρους τους, όχι να κάνουν πολιτικά παιχνιδάκια με τους φασίστες. Λίγη εμπιστοσύνη να είχαμε στους θεσμούς για τους οποίους έδωσαν τη ζωή τους οι πρόγονοί μας, θα την βρίσκαμε την άκρη και μάλιστα δημοκρατικά. Άλλωστε, όπως είπε και ο Μπακογιάννης (και είμαι σίγουρος ότι δεν είμαι ο μόνος που βλέπει την ειρωνία), «Στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα».
Τι έπρεπε να γίνει; Όσοι ήθελαν Σταύρο Δήμα για Πρόεδρο, να ψήφιζαν «Σταύρο Δήμα». Όσοι δεν ήθελαν «Σταύρο Δήμα», να ψήφιζαν «Παρών» ή να κατέβαζαν τη δική τους πρόταση. Τέλος. Τόσο απλά.
Και αν τελικά έβγαινε Πρόεδρος ο Σταύρος Δήμας; Την απάντηση την έχει δώσει ο ίδιος: απλά δεν θα το δεχόταν. Δεν γνωρίζω αν θα πηγαίναμε στη συνέχεια σε εθνικές εκλογές ή αν θα έπρεπε να παραιτηθεί και να ξαναξεκινήσει η διαδικασία εκλογής Προέδρου από την αρχή, αλλά είναι απόλυτα σίγουρο ότι θα ήταν μια μεγάλη ηθική νίκη για τη Δημοκρατία και μία ήττα για τους ενδοκοινοβουλευτικούς πολέμιούς της. Εδώ που φτάσαμε άλλωστε το να παραιτούταν ο Πρόεδρος και να άρχιζε η διαδικασία από την αρχή μόνο κακό δε θα έκανε. Ούτως ή άλλως η οικονομία μας ήδη παραπατάει και η διαδικασία εκλογής Προέδρου έχει φτάσει σε ιστορικό υψηλό γραφικότητας, τουλάχιστον έτσι θα είχαμε σώσει λίγη από την τιμή μας.
Και μη νομίζετε πως ευθύνη εδώ έχουν μόνο τα κυβερνητικά στελέχη που αποφάσισαν να αλλάξουν την ψήφο τους ανάλογα με αυτή των φασιστών. Ευθύνη -και τεράστια μάλιστα- έχει σύσσωμο το ΣΥΡΙΖΑ, οι ΑΝΕΛ, το ΚΚΕ, η ΔΗΜΑΡ και όποιος άλλος δίνει με τις επιλογές του το δικαίωμα στους χρυσαυγίτες να μπορούν να φανούν ως υπερασπιστές του πολιτεύματος. Θυσία ο θεσμός του Προέδρου για λίγες δημοσκοπικές μονάδες και για να έρθει η εξουσία λίγο νωρίτερα. Ανησυχούμε μήπως φανεί η Χρυσή Αυγή προασπιστής του πολιτεύματος και της σταθερότητας και φοβόμαστε ότι αν παίξουμε εμείς αυτόν τον ρόλο θα χάσουμε μερικές ψήφους. Άλλωστε, ποιος τελικά επωφελείται από το «Παρών» της Χρυσής Αυγής; Αν από την αρχή ο ΣΥΡΙΖΑ πρότεινε κάποιον για Πρόεδρο, θα δινόταν ποτέ η ευκαιρία στους φασίστες να αρχίσουν τα παιχνίδια τους;
Και φυσικά φταίει και η Κυβέρνηση. Γιατί να μη γίνει ξεκάθαρη από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ η άρνηση συνεργασίας με τους εχθρούς της Δημοκρατίας; Έτσι δεν εκτίθεται ο δικός της υποψήφιος Πρόεδρος; Χθες ο Πρωθυπουργός κάλεσε Βουλευτές της αντιπολίτευσης να ψηφίσουν Σταύρο Δήμα «για να βάλουν τη Χρυσή Αυγή στο περιθώριο» και κυριολεκτικά δέκα δευτερόλεπτα νωρίτερα είχε κατακρίνει το να γίνουν οι χρυαυγίτες ρυθμιστές των εξελίξεων. Μα αν αλλάξουν Βουλευτές την ψήφο τους από «Παρών» σε «Σταύρος Δήμας» λόγω της Χρυσής Αυγής, τί διαφορά έχουν από εκείνους που θα έκαναν το αντίστροφο; Και πάλι δεν γίνονται οι φασίστες «ρυθμιστές των εξελίξεων»; Δέχομαι ότι αν οι καθοριστικές ψήφοι προέρχονται από τη Χρυσή Αυγή πλήττεται το πολίτευμα και ο Πρόεδρος ως θεσμός, αλλά το να αλλάξει κάποιος ψήφο θα έπρεπε να σημαίνει ότι πληρούνται κάποιες προϋποθέσεις σχετικά με το πρόσωπο του Προέδρου και το κατά πόσο μπορεί να ηγηθεί όλων των Ελλήνων. Ο Πρωθυπουργός δικαιούται να λέει ότι έκανε υποχωρήσεις και προσπάθειες να εκλεγεί Πρόεδρος, αλλά αυτό δεν ήταν επιχείρημα. Το να ψηφίσει κάποιος εκλεγμένος αντιπρόσωπος του ελληνικού λαού κάτι απλά επειδή η Χρυσή Αυγή ψηφίζει το αντίθετο είναι άβουλο, τραγικό, αστείο και δίνει εξουσία στους φασίστες.
Όλη αυτή η γελοιότητα ξεκίνησε επειδή στην Ελλάδα μας αρέσει να βλέπουμε τα πράγματα μέσα από τα κομματικά γυαλιά μας. Όχι, η κρίση δεν είναι ευκαιρία. Η κρίση είναι κρίση. Οι δημοσκοπήσεις είναι δημοσκοπήσεις και όχι εκλογές. Οι εκλογές είναι εκλογές και όχι δημοψήφισμα. Η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας είναι εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Ούτε αφορμή για εκλογές είναι, ούτε για μικροκομματικά παιχνίδια, ούτε χώρος να τηρηθεί κομματική γραμμή. Σου αρέσει κύριε Βουλευτή κάποιος υποψήφιος; Ωραία, όταν ακούσεις το όνομά σου, πες δυνατά το όνομα της επιλογής σου και έκανες το χρέος σου. Δεν σου αρέσει κάποιος υποψήφιος; Και πάλι ωραία. Φρόντισε να προταθεί κάποιος που να σε καλύπτει, αλλιώς όταν ακούσεις το όνομά σου φώναξε «Παρών» και είσαι εντάξει. Και σε καμία περίπτωση μην περιμένεις να σου πούμε «μπράβο» επειδή έκανες τα αυτονόητα. Το αντικείμενο της διαπραγμάτευσης είναι τόσο σημαντικό που δεν θα έπρεπε να σε επηρεάζουν ούτε οι φασίστες, ούτε οι υποσχέσεις και τα χρήματα, ούτε οι υπουργικοί θώκοι, ούτε η αυριανή εύνοια των ψηφοφόρων, ούτε η κομματική γραμμή, ούτε ο τωρινός ή μελλοντικός αρχηγός του κόμματός σου, ούτε οποιοσδήποτε άλλος πέρα από τον ίδιο τον υποψήφιο Πρόεδρο.
Σε αυτές όμως τις εκλογές για Πρόεδρο της Δημοκρατίας τις αποφάσεις δεν τις παίρνουν οι Βουλευτές. Τις παίρνουν οι κομματικές ηγεσίες, τα συμφέροντα, οι δημοσκοπήσεις, οι υποσχέσεις, μέχρι και οι φασίστες. Αυτοί είναι οι πραγματικοί νικητές αυτής της εκλογικής διαδικασίας και όχι ο Σταύρος Δήμας ή όποιος άλλος είναι ο επόμενος Πρόεδρος. Δημιουργούμε μέσα από αυτή την ανάδειξη Προέδρου ένα αρνητικό προηγούμενο που θα μας συνοδεύει για δεκάδες χρόνια και θα επιτρέπει σε κάθε πρόθυμο να παίξει τα παιχνίδια του με αφορμή τον ανώτατο άρχοντα της χώρας.
Ο μόνος τελικά που δικαιούται να περηφανεύεται για τη στάση του είναι ο Σταύρος Δήμας. Ξέκοψε άμεσα την όποια περίπτωση εκλογής του με υποστήριξη της Χρυσής Αυγής, απλά και όμορφα. Μόνο που στο ενδιάμεσο καταφέραμε να δείξουμε ότι ενώ «στη Δημοκρατία δεν χωράνε φασιστικά κόμματα όπως αυτό της Χρυσής Αυγής», τελικά στη δική μας Δημοκρατία δυστυχώς όχι μόνο χωράνε, αλλά πολλές φορές κάνουν και κουμάντο.
Δημήτρης Κοντογιάννης
