γράφει ο Λάρκος Λάρκου.
Οι έρευνες της Τουρκίας στο θαλάσσιο τεμάχιο 8, καθώς και τα συσσωρευμένα τετελεσμένα στην «ΑΟΖ μας», δεν συμβαίνουν σε κενό πολιτικής. Είναι προϊόν της απερίσκεπτης πολιτικής που κατέστρεψε τη διαπραγμάτευση στο Μον Πελεράν και στο Κραντ Μοντάνα και άνοιξε το δρόμο στο, εδώ και τριάντα μήνες, στρατηγικό αδιέξοδο στο κυπριακό. Η εγκατάλειψη της διαδικασίας του «Πλαισίου Γκουτέρες» και η «υιοθέτηση» της γραμμής Νετανιάχου, έφερε περικύκλωση του νησιού από ερευνητικά/πολεμικά σκάφη της Τουρκίας. Καθημερινά η ε/κ ηγεσία καλλιεργούσε ψευδαισθήσεις. Με τακτικισμούς και αντιφατικές δηλώσεις μοίραζε ψευδείς ειδήσεις για να πείσει ότι είναι καλύτερα να μείνει η διαδικασία των διαπραγματεύσεων υπό τον ΟΗΕ ακίνητη, την ίδια ώρα που συζητούσαν με τον Τσαβούσογλου άλλες λύσεις και άλλες ιδέες.
Ενώ συμβαίνουν αυτά, το κόμμα που κυβερνά δεν έχει να πει τίποτε. Ένα κόμμα που κουβαλούσε μέσα του, δυνάμεις που υιοθετούσαν τον ιστορικό συμβιβασμό στο κυπριακό, εδώ και τριάντα μήνες δεν έχει να πει τίποτε. Ο ηγέτης του ΔΗΣΥ Α. Νεοφύτου θεωρούσε ότι στο Πλαίσιο Γκουτέρες ενσωματώθηκαν όλες, οι επί δεκαετίες, ανησυχίες των ε/κ στα ζητήματα ασφάλειας και πίεζε άλλους πολιτικούς στο Κραν Μοντάνα να πείσουν τον Ν. Αναστασιάδη να προχωρήσει. Σήμερα αρκείται σε μισόλογια και αφορισμούς όπως λ.χ. η αναφορά σε «τσουνάμιν». Τώρα αδιαφορεί με τον πιο επιδεικτικό τρόπο λέγοντας ότι «πρωταρχικός στόχος, για το ΔΗΣΥ δεν είναι μόνο πως θα δημιουργούμε κόστος στην Τουρκία. Πρωταρχικός στόχος του Δημοκρατικού Συναγερμού, είναι μέσα από διεθνή και ευρωπαϊκά ερείσματα να κάμψουμε την αδιαλλαξία της Τουρκίας για να απαλλαγούμε από την κατοχή και να ξαναζήσουμε σε μια επανενωμένη και ελεύθερη πατρίδα». – 14 Ιανουαρίου 2020
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μέσα στον ΔΗΣΥ υπάρχουν δυνάμεις που ενδιαφέρονται για τον «ρεαλισμό» του Γ. Κληρίδη. Δεν φτάνει αυτό. Χρειάζεται να μιλήσουν δημόσια γιατί μόνο ο δημόσιος λόγος έχει σημασία. Οι κουβέντες σε ιδιωτική βάση στην πολιτική διαδικασία δεν έχουν καμμιά αξία., πρακτικά είναι άχρηστες. Μόνο ο δημόσιος λόγος, οι δημόσιες δεσμεύσεις μετρούν γιατί δείχνουν αν ένα πολιτικό πρόσωπο αντιλαμβάνεται τι σημαίνει προσπάθεια να διαμορφώνεις κοινή γνώμη, τι σημαίνει να αναλαμβάνει κάποιος την ευθύνη που του αναλογεί για να μην μάς μείνει ο διχοτόμηση ως η μόνιμη λύση. Εύκολα κάποιος μπορεί να υποκινηθεί από την επιθυμία του πρόσκαιρου, να επιδιώξει μια καριέρα, κάτι που γοητεύει την ανθρώπινη ματαιοδοξία. Στελέχη, υποταγμένα στην γοητεία της εξουσιας, περιμένουν να έρθει η σειρά τους σε μια κάποια επετηρίδα. Υποθέτω σε όλους αυτούς, ο Γ. Κληρίδης, καθώς αναχωρούσε σε μια από τις τελευταίες συνόδους για το κυπριακό επί προεδρίας του, είπε στο αεροδρόμιο Λάρνακας πως «θα ακούσει αυτούς που λογικεύονται, όχι αυτούς που παραλογίζονται».
Σήμερα αυτοί που ηγούνται του νέου παραλογισμού βρίσκονται στο ηγεσία του σχήματος που ο ίδιος δημιούργησε: τι άλλο από ακραίος παραλογισμός είναι το να εντάσσεις την Κύπρο στις ισορροπίες ισχύος ανάμεσα σε Ισραήλ και Τουρκία; Τι άλλο από παραλογισμός είναι να αφήνεις το κυπριακό στο ράφι για 30 μήνες, και τους τ/κ στα αζήτημα, και να πιστεύεις ότι θα βγάλεις φυσικό αέριο με «όπλο» τις μαούνες στο Κάβο Γάτα;
Στον στενό συνεργάτη του Γ. Κληρίδη, Π. Κούρο, ανήκει η αφήγηση. Καθώς ο τότε Υπουργός Εμπορίου Ν. Ρολάνδης παρουσίαζε τα στοιχεία για μελλοντικές έρευνες και εξορύξεις στην θάλασσα της Κύπρου, τον διέκοψε ο Γ. Κληριδης λέγοντάς του, «Νίκο, πάρε αυτό τον φάκελλο και κλείδωσέ τον στο συρτάρι με τον πιο μεγάλη κλειδαριά, γιατί ώσπου είναι άλυτο το κυπριακό δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε». Ποιοι κάνουν ακριβώς τα αντίθετα και έχουν οδηγήσει την Κύπρο στη χειρότερη στιγμή της εδώ και δεκαετίες; Οι διάδοχοί του στην ηγεσία του κόμματός που δημιούργησε, οδήγησαν την Κύπρο στην ανυποληψία. Σήμερα ρίχνουν την ευθύνη σε όλους τους άλλους γιατί δεν μπορούν να εξηγήσουν στην κοινή γνώμη το απλούστατο: γιατί σηκώθηκες και έφυγες από το Μον Πελεράν; Τι προσχήματα εφηύρες για να αφήσεις τον χάρτη επί του εδαφικού, που σου παρέδωσε ο Ακιντζί, στο χρονοντούλαπο της ιστορίας; Ποιος έδωσε εντολή στους συνεργάτες του να έχουν έτοιμες βαλίτσες για αναχώρηση πριν από την τελική βραδιά της Συνόδου για την Κύπρο στο Κραν Μοντάνα;
Η σημερινή πραγματικότητα θα έπρεπε να σημάνει συναγερμό για όλους εκείνους που αντιλαμβάνονται ότι ο γυαλός δεν είναι στραβός. Οι χειρισμοί Ν. Αναστασιάδη και Ν. Χριστοδουλίδη έφεραν το κυπριακό σε αυτό το στρατηγικό αδιέξοδο. Τη μεγαλύτερη ευθύνη, βέβαια, δεν την φέρουν αυτοί. Την φέρει η ηγεσία του ΔΗΣΥ και τα στελέχη του που φοβούνται να μιλήσουν, μήπως χάσουν την εύνοια της προεδρικής αυλής. Η σιωπή τους εξέθρεψε την αλαζονεία ενός υπαλλήλου του ΥΠΕΞ που έπεισε μέρος της κοινής γνώμης ότι μπορεί να είναι ο «μάγος» της κυπριακής διπλωματίας. Οι εξελίξεις στο θαλάσσιο τεμάχιο 8, η κύκλωση της Κύπρου από τουρκικά πλοία, η «διαρροή» του χάρτη με τα απόρρητα στοιχεία στο 8 στο διαδίκτυο από το Τμήμα Περιβάλλοντος, η ολοένα και μεγαλύτερη περιθωριοποίηση στην ΕΕ, το ενδεχόμενο δημιουργίας ρωσικής βάσης στην κατεχόμενη Κύπρο, η πλήρης εγκατάλειψη της «Διαδικασίας του Βερολίνου» για το κυπριακό, συνιστούν την πιο στέρεη απόδειξη ότι η πορεία που ακολουθείται έχει χρεοκοπήσει. Χρειάζονται αλλαγές. Επειγόντως.
