γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.
Με έκπληξη- και ίσως και με καθυστέρηση- αντιλήφθηκα το σαββατοκύριακο, ψάχνοντας κάτι στο διαδίκτυο, τον ξεσηκωμό που γίνεται σε πολλά σχολεία της Ελλάδος- κυρίως σε Λύκεια της Μακεδονίας- σχετικά με το «μακεδονικό».
Αυτό που δεν τόλμησαν κομματικοί φορείς το κάνουν αμούστακα ελληνόπουλα από τον Πύργο μέχρι τις Σέρρες, καλώντας σε καταλήψεις για τις 29 Νοεμβρίου σε όλη την Ελλάδα και σε πορεία στη Θεσσαλονίκη.
Κατ’ αρχάς να ξεκαθαρίσω ότι εκ πεποιθήσεως και ιδεολογίας είμαι εναντίον των καταλήψεων και της απώλειας ακόμα και μιας διδακτικής ώρας. Αλλά το θέμα μας στην παρούσα περίπτωση δεν είναι αυτό. Είναι το κίνημα των αντιδράσεων της νεολαίας σε ολόκληρη την Ελλάδα. Ένα κίνημα που η κυβέρνηση με τους ελεγχόμενους από την ίδια φορείς, έσπευσε να αποδώσει στην άκρα δεξιά και ειδικότερα στη Χρυσή Αυγή.
Μα, αν ήταν χρυσαυγίτες όλα αυτά τα παιδιά τότε η Χρυσή Αυγή θα ήταν πρώτο κόμμα στην Ελλάδα… Αλλά με την τακτική τους, «χρεώνοντάς» τους κάτι στο οποίο δεν πιστεύουν, τελικά, το μόνο που μπορούν να επιτύχουν είναι να τους οδηγήσουν, όντως, στην αγκαλιά της Χρυσής Αυγής ή άλλων ακροδεξιών παραφυάδων.
Αλήθεια σε αυτόν τον τόπο δεν μπορεί παιδιά με δημοκρατική συνείδηση να είναι πατριώτες; Και γιατί πρέπει να ταυτίσουμε τον πατριωτισμό με τον εθνικισμό και την άκρα δεξιά; Δηλαδή έπρεπε παράλληλα με τα συνθήματα για την ελληνικότητα της Μακεδονίας να είχαν και κάποιες φωτογραφίες και πλακάτ του Τσε Γκεβάρα ή του Άρη Βελουχιώτη για να πείσουν ότι δεν είναι ακροδεξιοί; Ή μήπως είναι χρυσαυγίτες επειδή στις πορείες τους κυριαρχεί το σύνθημα «αλήτες προδότες πολιτικοί, η Μακεδονία είναι ελληνική»;
Μα τι θέλουν να κάνουν; Διαχωρισμό καλών και κακών πολιτικών; Γι’ αυτούς οι πολιτικοί είναι όλοι ίδιοι. Και αν όντως στα αθώα παιδικά μυαλά τους έτσι αντιμετωπίζουν τους πολιτικούς δεν φταίνε αυτοί, αλλά εμείς οι ασχολούμενοι με την πολιτική που δεν έχουμε καταφέρει να κάνουμε διακριτές τις διαχωριστικές γραμμές μεταξύ κακών και καλών πολιτικών, μεταξύ διεφθαρμένων και αδιάφθορων, μεταξύ πατριωτών, εθνικιστών και εθνομηδενιστών. Φταίμε εμείς που με τις θέσεις μας δεν καταστήσαμε σαφές, από την πρώτη στιγμή, ότι άλλο η κυβέρνηση Τσίπρα που είναι έτοιμη να ξεπουλήσει τα πάντα για να διατηρηθεί έστω και μια ώρα επί πλέον στην εξουσία, και άλλο τα κόμματα της εθνικής ευθύνης, που θέτουν το εθνικό πάνω από το κομματικό συμφέρον.
Βέβαια αυτού του είδους τα συνθήματα δεν πείραζαν την σημερινή κυβερνητική πλειοψηφία όταν η ίδια τα εκτόξευε από την πλατεία Συντάγματος μαζί με το επίσης ηθικοπλαστικό σύνθημα «να καεί, να καεί το μπο#&*#λο η Βουλή», γιατί τότε εστρέφοντο κατά της πασοκονεοδημοκρατίας που κυβερνούσε. Τώρα στρέφονται εναντίον τους και, φυσικό είναι, να ενοχλεί. Αλλά όχι και φασίστες εκείνα τα αμούστακα παιδιά που φωνάζουν για την ελληνικότητα της ιστορίας και της Μακεδονίας μας. Όχι και φασίστες επειδή αντιδρούν σε μια μειοδοτική εθνικά συμφωνία που ακόμα και από τους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ θεωρείται ότι είναι υπαγορευμένη από το Εξωτερικό επειδή εξυπηρετεί συμφέροντα ξένων και όχι τα ελληνικά… Όχι και φασίστες επειδή τολμούν να υπερασπίζονται – με τον δικό τους τρόπο- όσα επί αιώνες μαθαίνουμε σε αυτόν εδώ τον τόπο και κυρίως ότι η Μακεδονία είναι Ελλάδα… Μήπως να τους θυμίσουμε ποιος έχει πει, με τα μάτια γεμάτα δάκρυα, το περίφημο «η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική»; Κι αυτός φασίστας ήταν;
Είναι βέβαιο ότι η Χρυσή Αυγή και κόμματα που αλληθωρίζουν με τον εθνικισμό και την άκρα δεξιά, επιχειρούν να «καπελώσουν» το μαθητικό κίνημα υπέρ της Μακεδονίας. Αλλά για ποιο λόγο θα χαρίσουμε τους χιλιάδες αυτούς νέους στην ακροδεξιά; Γιατί τα κόμματα που αντιδρούν στη Συμφωνία των Πρεσπών αφήνουν στο έλεος της ακροδεξιάς την ελληνική μαθητική νεολαία; Και γιατί τους οδηγούν στην αγκαλιά τους βάζοντας «ταμπέλες» σε κάτι που η μόνη ταμπέλα που επιδέχεται είναι η γαλανόλευκη σημαία;
Αυτά ως προς την προσπάθεια της κυβέρνησης να σπρώξει ένα μεγάλο μέρος των Ελλήνων ψηφοφόρων προς την άκρα δεξιά.
Και μη σας παραξενεύει η λέξη «προσπάθεια». Συνειδητά χρησιμοποιήθηκε. Το σχέδιό της είναι απλό, αλλά εθνικά επιζήμιο: επιδιώκει να «σπρώξει» σε κόμματα δεξιά της ΝΔ όλη αυτή την οργή που διαμορφώνεται από την υλοποίηση της δικής της πολιτικής.
Το ρόλο αυτό φαίνεται ότι βρέθηκαν να τον παίξουν κάποιοι με μεγάλη προθυμία. Αλλά για να μπορέσουν να παίξουν το «ρόλο» τους, σημαίνει ότι βρήκαν χώρο ελεύθερο.
Η ΝΔ πρέπει να καταλάβει ότι εκπροσωπεί και έναν παραδοσιακό αστικό κόσμο. Έναν κόσμο που πιστεύει στις αξίες της πατρίδας (χωρίς να είναι εθνικιστές), της θρησκείας (χωρίς να είναι θρησκόληπτοι) και της οικογένειας (χωρίς να έχουν παρωπίδες σε οτιδήποτε εκσυγχρονιστικό). Είναι ο ίδιος κόσμος που δεν δίστασε να δώσει τη ζωή του για την υπεράσπιση αυτών των αξιών όποτε κρίθηκε αναγκαίο, αλλά και ο ίδιος κόσμος που καταδίκασε κάθε τι κάλπικο και εθνικιστικό που άνοιγε την πόρτα σε επικίνδυνες ατραπούς. Τον κόσμο αυτό δεν πρέπει να τον αφήνουμε «ορφανό». Και οι μαθητές που διαδηλώνουν, είναι παιδιά αυτού του «κόσμου».
Το χρέος της ηγεσίας της ΝΔ
Τη Δευτέρα το βράδυ ο υφυπουργός έτυχαν «θερμής» υποδοχής στον Βόλο ο Τάσος Πετρόπουλος και η Κατερίνα Παπανάτσιου στον Βόλο. Οι δύο υφυπουργοί παραβρέθηκαν σε πολιτική εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ Μαγνησίας, η οποία όμως ήταν επεισοδιακή, εξαιτίας διαμαρτυρίας πολιτών κατά της καύσης των σκουπιδιών O κ. Πετρόπουλος αποκάλεσε προκλητικούς τους διαμαρτυρόμενους και τους κατηγόρησε ότι αυτό που κάνουν είναι φασιστικό. Θα συμφωνήσουμε καθώς τα ίδια έκανε επί σειρά ετών ο ΣΥΡΙΖΑ εναντίον των πολιτικών του αντιπάλων. Ο υπουργός Εργασίας όμως είπε και κάτι ακόμα: «Θέλουμε στο Βόλο ένα δημοκρατικό μέτωπο στην τοπική αυτοδιοίκηση. Δεν θα ξανάρθει η δεξιά και ο φασισμός, θα κερδίσουμε», τόνισε.
Η δήλωση αυτή όμως του κ. Πετρόπουλου είναι αποκαλυπτική ως προς τον εκλογικό στόχο της κυβέρνησης. Σαφής στόχος πλέον του ΣΥΡΙΖΑ είναι να δημιουργήσει, εκτός των άλλων, ενοχικά σύνδρομα στους πολίτες υποστηρίζοντας ότι αν ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ ψηφίζουν υπέρ της διαφθοράς και αν ψηφίσουν ΝΔ ψηφίζουν υπέρ του φασισμού. Η προσπάθεια, σε ό,τι αφορά στη ΝΔ, δεν αντιμετωπίζεται μόνο με «ανοίγματα» προς την κεντροαριστερά, αλλά, κυρίως, με απενοχοποίηση της κοινωνίας από όσα προσπαθεί να φορτώσει σε αυτήν και στη ΝΔ ο ΣΥΡΙΖΑ, π.χ. να νιώθει κάθε Έλληνας πατριώτης ένοχος αν αντιδράσει υπέρ της ελληνικότητας της Μακεδονίας, ή υπέρ των δικαιωμάτων των Βορειοηπειρωτών. Αυτό το ενοχικό σύνδρομο πρέπει να σπάσει και θα σπάσει μόνο αν το «πάρει επάνω του» ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Όσο και αν κατηγορήσουν έναν πολιτικό – γέννημα θρέμμα του Κέντρου- για ακροδεξιές τάσεις οι κατηγορίες θα καταπέσουν. Το ίδιο – και σε χειρότερη μορφή μέσω της ΑΥΡΙΑΝΗΣ- είχε επιχειρηθεί και εναντίον του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, αλλά η προσπάθεια δεν ευδοκίμησε. Αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν αναλάβει προσωπικά να βάλει φραγμό σε αυτήν την προσπάθεια της κυβέρνησης, τότε η προσπάθεια αυτή θα βρει έδαφος πρόσφορο να ανθίσει. Και μη ξεχνάμε ότι ο «νέος πατριωτισμός» για τον οποίο ορθά μίλησε πρώτος, δεν αποκλείει εκδηλώσεις υπεράσπισης των συμφερόντων της πατρίδας. Και αν συμφέρον της πατρίδας είναι η υπευθυνότητα των πολιτών και η προώθηση των αξίων, πολύ περισσότερο συμφέρον της πατρίδας είναι η προάσπιση των εθνικών της δικαίων από πολιτικές που τα υπονομεύουν, όπως είναι η Συμφωνία των Πρεσπών.
