Ομολογώ όμως πως οι 100 έδρες για το 1/3 είναι υπερβολικός και το δε ¼ ή το 1/5 αγγίζει πιο πολύ τη πραγματικότητα. Για πρακτικούς όμως λόγους, πάω ακόμα παρακάτω και αποδέχομαι, σαν το ελάχιστο ποσοστό,ότι ο έξω της Ελλάδας Ελληνισμός αποτελούμε το 1/10 του συνόλου. Δηλαδή, σύμφωνα με τα νούμερα, να μας αναλογούν 30 έδρες στη Βουλή, αριθμός που μπορεί να γίνει αποδεκτός. Κατόπιν αυτού, νομίζω πως είναι προσβλητικό η ηγεσία του ΣΑΕ να συζητά για τρεις ή δύο;
Η πραγματικότητα όμως δείχνει, ότι παίζεται εις βάρος μας μια κακόγουστη κωμωδία, όταν πολύ καλά ξέρουν, ότι όσο και αν το θέλουν, το Σύνταγμα πρακτικά δεν το επιτρέπει. Για να το διαπιστώσουμε δεν έχουμε παρά να διαβάσουμε τη διατύπωση του άρθρου #51 του Συντάγματος «Εκλογή βουλευτών, εκλογικό δικαίωμα». Ενώ όλοι οι σχετικοί εφαρμοστικοί νόμοι ψηφίζονται με απλή πλειοψηφία, για να περάσει ο νόμος παροχής ψήφου στους Αποδήμους, θα πρέπει να ψηφιστεί με 200 ψήφους. «..με τη πλειοψηφία των δύο τρίτων του όλου αριθμού των βουλευτών». Πράγμα αδύνατον, γιατί ποτέ καμία κυβέρνηση δεν θα διαθέτει 200 έδρες στη Βουλή και, σύμφωνα με την Ελληνική συνήθεια, καμία αντιπολίτευση δεν θα κάνει δώρο στη κυβέρνηση μια κοινοβουλευτική νίκη.
Γιατί όμως αυτή η μακιαβελική διατύπωση του Συντάγματος; Γιατί να χρειάζονται 200 ψήφοι ενώ μπορούσε να γίνει με τη πλειοψηφία των παρόντων; Επιτρέψτε μου να εκφράσω την άποψή μου, και ας με διαψεύσουν οι επίσημοι, γιατί δεν θέλουν να μας δώσουν δικαίωμα ψήφου: Γιατί είμαστε ο αστάθμητος παράγοντας. Γιατί δεν μπορούν να μας μετρήσουν. Γιατί δεν μπορούν να μας ποδηγετήσουν. Γιατί, επειδή έχουμε αποκτήσει μέτρο σύγκρισης, κρίνουμε με άλλα μέτρα. Γιατί θα ψηφίζουμε με εθνικά κριτήρια και όχι με κομματικά. Γιατί θα χρειαστεί να μας επισκεφτούν στο τόπο διαμονής μας και να μας δώσουν προεκλογικές υποσχέσεις. Γιατί δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα στο σημερινό καθεστώς και επομένως κάθε νέα ιδέα που θα φέρουν οι απόδημοι, είναι επικίνδυνη. Παρόλα αυτά, οι εκάστοτε κυβερνητικοί παράγοντες και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, υποκριτικά και ξεδιάντροπα εξακολουθούν να μας λένε ότι διακαής τους πόθος είναι να μας δοθεί το δικαίωμα να ψηφίζουμε.
Και το κερασάκι στη τούρτα ήταν οι δηλώσεις του αρμοδίου υπουργού κ. Στυλιανίδη, όταν, μιλώντας σχετικά, εξέφρασε την επιφύλαξη, να ψηφιστεί ο νόμος μεν, αλλά να μη κοστίζει πολύ. Έχω νέα για το κ. Υπουργό. Πρώτον, το κόστος θα είναι πολύ λιγώτερο από τα πρόστιμα που πληρώνουμε κάθε χρόνο στην Ευρωπαϊκή Ένωση επειδή δεν έχουμε ακόμα ενεργοποιήσει όλο το άρθρο #51 του Συντάγματος που μας αφορά και δεύτερον, θα συμβούλευα το κ. Υπουργό, αν πραγματικά θέλει να αρχίσει τη περικοπή των δαπανών, να μην αρχίσει από τη ψήφο των αποδήμων. Θα τον συμβούλευα να αρχίσει από τη φοροδιαφυγή, τη διαφθορα και τη γραφειοκρατία, να αποποιηθεί τη χρήση της υπουργικής του Μερσεντές, να απολύσει τους υπεράριθμους της Βουλής και να περιορίσει τόσες άλλες σπατάλες στη λειτουργία του κράτους, Τότε θα είχε κάθε ηθικό δικαίωμα να υπολογίσει τη δαπάνη για τη καθιέρωση της ψήφου των Αποδήμων.
Αλλά ας δούμε τα πράγματα στις πραγματικές τους διαστάσεις. Επειδή δεν υπάρχει πιθανότητα να αποδεχτούν να μας δώσουν 30 έδρες και θα αποτελέσει πρόβλημα να χωρίσουμε την υδρόγειο σε δύο ή τρεις ή 30 εκλογικές περιφέρειες, επειδή δεν ξέρουμε που και πόσοι είναι οι ψηφοφόροι, επειδή οι αποστάσεις απο τα κοντινά Προξενεία είναι τεράστιες, έχω μια λογική πρόταση για τους αρμοδίους. Να μας δώσουν την ευκαιρία να ψηφίζουμε από το σπίτι μας με επιστολή. Δηλαδή, Επιστολική ψήφο. Όλοι εμείς που είμαστε εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους, να τηλεφωνούμε στο προξενείο μας να μας στείλει το ψηφοδέλτιο του νομού μας, ή να το εκτυπώνουμε από το ιντερνέτ, να ψηφίζουμε και να ταχυδρομούμε τη ψήφο μας στην εκλογική μας περιφέρεια. Πολύ απλό και πολύ φτηνό. Είναι ο μόνος τρόπος να μας αποδείξουν ότι μας θέλουν πραγματικά να συμμετάσχουμε στην εκλογική διαδικασία της πατρίδας μας χωρίς να μας έχουν στα πόδια τους. Όλα τα άλλα είναι φαιδρά και προφάσεις εν αμαρτίαις. ( Αν δεν ξέρουν πώς, ευχαρίστως να τους πω, είναι πολύ εύκολο, πολύ απλό και πολύ φτηνό)
