Πόσες φορές η κακή συντήρηση στους δρόμους έχει στερήσει ζωές; Πόσες φορές αιτία θανάτου ήταν η κακή συντήρηση των ασθενοφόρων; Πόσες ζωές να έχουν χαθεί ή να έχουν κινδυνέψει από κακή συντήρηση σε εξοπλισμό πυροσβεστικής, αστυνομίας, λιμενικού; Πόσοι άνθρωποι να ήπιαν κακής ποιότητας νερό ή δεν ήπιαν νερό επειδή δεν υπάρχουν τα χρήματα να συντηρηθεί σωστά το δίκτυο ύδρευσης; Πόσοι εργαζόμενοι του δημοσίου να κινδυνεύουν καθημερινά επειδή η ασφάλειά τους κοστίζει στο κράτος;

Πέρασα πριν από λίγες ημέρες πάνω από τη γέφυρα Καλατράβα, πάνω από τη λεωφόρο Μεσογείων. Καταλαβαίνω ότι το συγκεκριμένο ξύλο είναι ανθεκτικό υλικό και ότι η προσοχή που χρειάζεται είναι ελάχιστη, αλλά το να νιώθεις τις τάβλες να κουνιούνται ενώ από τα κενά ανάμεσα βλέπεις τα αμάξια να περνάνε κάτω από τα πόδια σου, όπως και να έχει σε βάζει σε σκέψεις: άραγε υπάρχει κάποιος αρμόδιος για τη συντήρηση της γέφυρας; Αυτός ο αρμόδιος είναι νορμάλ εργαζόμενος ή είναι κάποιος που μπήκε από κάποιο παραθυράκι, δεν ξέρει τη δουλειά του και βγάζει τη μέρα κάνοντας λάικ σε μορφονιές στο φέισμπουκ; Αν είναι ο αρμόδιος νορμάλ, μήπως έχει τόσα άλλα σοβαρότατα πράγματα υπ’ ευθύνη του που δεν προλαβαίνει να ασχοληθεί με τη γέφυρα Καλατράβα και τη μικρή συντήρηση που χρειάζεται; Αν ο αρμόδιος είναι νορμάλ και έχει τον απαραίτητο χρόνο, του δίνει το κράτος τα χρήματα και το εργατικό δυναμικό για να κάνει τις αναγκαίες επιδιορθώσεις; Αφού όμως δεν έχουν καν τα χρήματα για να κινούνται οι κυλιόμενες σκάλες της γέφυρας, θα έχουν για συντήρηση; Μέχρι να τελειώσω με όλες αυτές τις ερωτήσεις πέρασα από τη γέφυρα, κατέβηκα από τις σταματημένες κυλιόμενες (ναι, έχει και κανονικές σκάλες από δίπλα, αλλά έχουν λιγότερη πλάκα) και σταμάτησα να ασχολούμαι, μέχρι που λίγες ώρες μετά αναγκάστηκα να επιστρέψω από την ίδια γέφυρα και να ξανακάνω τις ίδιες ερωτήσεις στον εαυτό μου.

Κάπως έτσι είναι και το κράτος: σήμερα λέμε για τα ασθενοφόρα, αύριο γίνεται θέμα ο ΟΣΕ, ξεχνάμε τα ασθενοφόρα, μεθαύριο γίνεται θέμα η κατάρρευση ενός δρόμου, ξεχνάμε και ΟΣΕ και ασθενοφόρα. Όλα αυτά φυσικά μέχρι που κάποιος πάλι πεθαίνει επειδή δεν υπήρχε ασθενοφόρο σε λειτουργία για να τον πάρει, οπότε όλα τα αναπάντητα ερωτήματα για τη συντήρηση των ασθενοφόρων ξαναέρχονται απότομα στην επιφάνεια όπως ξαναήρθαν εκείνα για τη συντήρηση της γέφυρας Καλατράβα όταν ξαναέτριζαν κάτω από τα πόδια μου τα ξύλα και ξαναέβλεπα τα αμάξια να περνάνε.

Δεν υπάρχει κάτι παράλογο με όλη αυτή την κατάσταση. Είναι απόλυτα λογικό το κράτος με τα ελάχιστα χρήματα που έχει να μη μπορεί να καλύψει όλες τις ανάγκες (ας μη σταθούμε στο γιατί το κράτος έχει λίγα χρήματα, αυτό είναι θέμα για άλλα άρθρα). Είναι επίσης απόλυτα λογικό οι ελλείψεις και η κακοδιαχείριση ανθρώπινου δυναμικού που είναι χαρακτηριστικό δεκαετιών να συνεχίζεται και σήμερα. Είναι πολύ λογικό όταν υπάρχει μία μεγάλη κρίση, όπως η οικονομική κρίση, όλα αυτά τα προβλήματα να βγαίνουν στην επιφάνεια. Αλήθεια, τι θα γίνει αν για κάποιο λόγο μας χτυπήσει και μία ακόμα κρίση;

Κοιτάξτε λίγο γύρω σας. Το κτίριο στο οποίο βρίσκεστε, πώς το βλέπετε; Πόσο παλιό είναι; Πόσους σεισμούς έχει περάσει; Είστε εσείς σίγουροι ότι ο κατασκευαστής είχε τα τυπικά προσόντα. Γιατί το κράτος δεν μπορεί να σας διαβεβαιώσει για κάτι τέτοιο, αφού (αν δεν κάνω λάθος) μέχρι πριν από μια δεκαετία δεν υπήρχε Μητρώο Κατασκευαστών Ιδιωτικών Έργων. Πόσο σίγουροι είστε ότι δεν τσιγκουνεύτηκαν υλικά κατά την διάρκεια της κατασκευής, όπως έγινε και σε χιλιάδες άλλα κτίρια; Τσιγκουνεύτηκαν μόνο από τη μόνωση ή μήπως φάγανε λεφτά και από άλλα υλικά, αρκετά σημαντικότερα; Πότε ήταν η τελευταία φορά που κάποιος με τις κατάλληλες γνώσεις τσέκαρε το κτίριο στο οποίο βρίσκεστε για να δει μήπως χρειάζεται σημαντικές επιδιορθώσεις;

Όπως και το κράτος, έτσι και οι ιδιώτες τα χρήματα που έχουν τα ξοδεύουν για επιβίωση και όχι για να συντήρηση των κτιρίων η οποία σε όλους μας φαίνεται και λίγο ανούσια. Αν όμως αύριο γίνει ένας σεισμός ακριβώς ίδιος με αυτόν της Πάρνηθας το 1999, πόσο σίγουροι είστε ότι θα έχουμε λιγότερα από τα 152 θύματα που είχαμε τότε; Γιατί εγώ είμαι σίγουρος ότι, αν δεν γίνει κάποιο θαύμα και ξαφνικά βρεθούν χρήματα για συντήρηση και επιδιόρθωση σε όλα τα κτίρια, τότε θα έχουμε πολλούς περισσότερους νεκρούς από ότι είχαμε το 1999, τότε που υπήρχαν ασθενοφόρα που λειτουργούσαν κανονικά, νοσοκομεία γεμάτα με ιατρούς και εκπαιδευμένα άτομα με κατάλληλο εξοπλισμό για να απεγκλωβίσουν ανθρώπους από συντρίμμια.

Θρηνούμε σήμερα τους νεκρούς στο Άδενδρο και τους Αγίους Θεοδώρους και εγώ σας μιλάω για σεισμούς που ακόμα δεν έχουν γίνει. Οι σεισμοί όμως είναι σίγουρο ότι, αργά ή γρήγορα, κάποια στιγμή θα γίνουν και τότε θα υπάρχουν νεκροί για τους ίδιους ακριβώς λόγους: επειδή το κράτος δεν είχε αρκετά χρήματα για να συντηρήσει τις υποδομές του, επειδή δεν είχε αρκετούς ή αρκετά κατάλληλους ανθρώπους για να προβλέψουν τους κινδύνους και να συντηρήσουν ή να διορθώσουν όπου πρέπει, επειδή όταν έγινε η καταστροφή μετά ασχοληθήκαμε με κάτι άλλο και ξεχάσαμε όσα ερωτήματα είχαν μείνει αναπάντητα. Είδαμε στα ρεπορτάζ ότι στο Άδενδρο είχε ξαναγίνει δυστύχημα, ίσως και για τους ίδιους λόγους, το οποίο δυστύχημα είχαμε ξεχάσει. Σε μία εβδομάδα από τώρα θα θυμόμαστε το Άδενδρο ή θα το ξαναθυμηθούμε την επόμενη φορά που θα εκτροχιαστεί εκεί κάποιο τρένο;

Για να διαβάσετε δωρεάν το βιβλίο του Δημήτρη Κοντογιάννη «Δεν έχουμε Δημοκρατία: Μια κάπως μποέμ απόδειξη για κάτι που όλοι λίγο-πολύ γνωρίζαμε», πατήστε εδώ!