Και έρχεται τώρα η κυβέρνηση, έτσι χωρίς προειδοποίηση, χωρίς δικαιολογίες που να ικανοποιούν, αφού ήσαν γνωστές στους πάντες οι παθογένιες που τη διαπότιζαν, να αποστερήσει από αυτό το λαό κάτι που αγαπούσε και αποδεχόταν στο σπίτι του σαν καθημερινό σύντροφο και αποκούμπι. Του στερεί κάτι που εμπιστευόταν και αντ’ αυτού, του πετάμε μια υπόσχεση ότι σε εύθετο χρόνο θα τους δώσει κάτι καλύτερο που θα στοιχίζει λιγώτερο. Δεν μας λέει όμως τί είναι αυτό το άλλο. Το μόνο που μας λέει είναι ότι «…τη νέα ραδιοτηλεόραση θα τη δώσουμε στους Έλληνες το ταχύτερο». Τι χρώμα θα έχει αυτό το νέο σχήμα, πόσο μεγάλο είναι, τι ύψος, τι πλάτος, πόσο ζυγίζει, πως μυρίζει; Ποιος θα τη πλαισιώνει; Και δεν μας δίνει ούτε το χρόνο. Ωραία, να κάνουμε υπομονή, αλλά μέχρι πότε; Η εμπειρία που έχει ο λαός με τα «θα» των τελευταίων κυβερνήσεων δεν μας δίνει μεγάλα περιθώρια να ελπίζουμε για κάτι τελεσίδικο. Τα «θα» της καταπολέμησης της γραφειοκρατίας, της φοροδιαφυγής, των κλειστών επαγγελμάτων, του φορολογικού νομοσχεδίου, της απελευθέρωσης της αγοράς και της εργασίας, ακόμα είναι στη περιοχή του ονείρου. Γιατί η αναδιοργάνωση της ΕΡΤ θα αποτελούσε εξαίρεση του κανόνα και θα γινόταν την επόμενη εβδομάδα;
Καταλαβαίνουμε ότι η τρόϊκα είναι στο πατόπι μας να κλείσουμε δημόσιους οργανισμούς και υπηρεσίες και να απολύσουμε υπαλλήλους. Ξέρω πως πρέπει να συμμορφωθουμε με τις συμφωνίες που έχουμε υπογράψει. Αλλά δεν έχουμε μόνο την ΕΡΤ. Υπάρχουν εκατοντάδες ή και χιλλιάδες άλλοι δημόσιοι οργανισμοί και μάλιστα μερικοί που δεν έχουν λόγο ύπαρξης, αλλά ακόμα υπάρχουν σαν σφραγίδες καΙ οι υπάλληλοι πληρώνονται μεγαλοπρεπώς χωρίς καν να δουλεύουν. Και, φυσικά, ξέρουμε το όνομά τους και τη διεύθυνσή τους. Γιατί δεν αρχίζουμε από αυτούς τους οργανισμούς; Γιατί αρχίζουμε με κάτι ,που, ναι μεν δουλεύει ελατωματικά, αλλά αποδίδει; Γιατί αρχίζουμε με κάτι που θα λείψει από το λαό και θα σας αποδώσει ευθύνες γι’ αυτό; Ο λαός έχει τα προβλήματά του, και μάλιστα αυτά που οι πολιτικοί του δημιούργησαν, και θέλει ηρεμία αναμένοντας το θαύμα που εσεις του υποσχεθήκατε. Γιατί δεν τον αφήνετε να ηρεμήσει; Γιατί του αποστερείτε αυτό που τον ηρεμεί, αυτό που του αρέσει;
Σαν πολιτική πράξη νομίζω πως το κλείσιμο της ΕΡΤ ήταν λάθος και εύχομαι να μην αποβεί μοιραίο. Ένα κόμμα, που αποτελεί το κύριο κορμό μιας κυβέρνησης που στηρίζετε στη συναίνεση δύο άλλων κομμάτων διαφορετικής ιδεολογίας και οι δημοσκοπήσεις το φέρνουν σχεδόν ίσο με την αξιωματική αντιπολίτευση, αντί να ευχαριστεί τους ψηφοφόρους προσφέροντάς τους τους το θέαμα που τους αρέσει, τους εξοργίζει και διακινδυνεύει, πρώτον, την ενότητα της κυβέρνησης και δεύτερον την εξαφάνιση της πενιχρής πλειοψηφίας που αναδεικνύουν οι δημοσκοπήσεις ότι διαθέτει. Με συνέπειες που μπορεί να αποδειχτούν καταστρεπτικές. Συμφωνούμε ότι αν προσπαθούσε η κυβέρνηση να αναμορφώσει την ΕΡΤ εν ενεργεία, οι εργαζόμενοι θα την έκλειναν με τις απεργιακές τους κινητοποιήσεις. Αλλά τότε η ευθύνη για το λουκέτο θα ήταν δική τους και ένα lock out από τη κυβέρνηση θα ήταν απόλυτα δικαιολογημένο. Τότε η καυτή πατάτα θα έμενε στα χέρια των συνδικαλιστών. Στη περίπτωση αυτή, ανεξάρτητα από τις εξελίξεις, η κυβέρνηση, πριν πρωτοστατήσει στις διεργασίες αναμόρφωσης, θα έπρεπε να είχε το νομοσχέδιο έτοιμο και να το καταθέσει ως κατεπείγον προς διαβούλευση και σε μια δυο βδομάδες θα είχε ψηφιστεί και η ιστορία θα είχε τελειώσει. Τώρα όμως, κανείς δεν ξέρει που θα οδηγήσουν οι εξελίξεις. Ελπίζω προς το καλύτερον .
