Φοβάμαι οτι όσο θα ξεδιπλώνουν τα …ταλέντα τους προσποιούμενοι ότι κυβερνούν τον τόπο, τόσο θα αποκαλύπεται ότι επι της ουσίας η μόνη σταθερή στόχευση και σκοπιμότητά τους ειναι να κατασιγάσουν τις ταξικές τους εμμονές και τον ιδεολογικό τους κομπλεξικισμό. Αναφέρομαι στην εκπαίδευση και οχι στη «γενοκτονία» του ασφαλιστικού και του συνταξιοδοτικού γιατί το θέμα παιδιά και παιδεία εχει να κάνει με το μελλον του τόπου. Ολα μαζί ομως συνθετουν την εικόνα του ασύστολου ψεύδους και της ανυπολόγιστης ζημιάς που προέκυψε απο την επτάμηνη ΜΗ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ του Τσιπρα με τους δανειστές.
Ειναι νωπή η λαική εντολή, άρα υπάρχει και ευθύνη στους πολίτες για τις επιλογές τους. Ειναι νωπά ομως και τα ψέμματα. Νωπές οι διαβεβαιώσεις οτι δεν θα θιγούν μισθοί και συντάξεις. Νωποί και οι λεονταρισμοί της υπερήφανης αντίστασης έναντι των ευρωπαίων κατακτητών που κατέληξαν με τους αριστερούς ήρωες να έχουν κατεβάσει τα βρακιά τους και να καταπίνουν αμάσητα ό,τι δεν είχαν αποδεχθεί οι προηγούμενοι που τους αποκαλούσαν γερμανοτσολιάδες.
Οσο για την αποκατάσταση της νομιμότητας αναφορικά με το μεγάλο κεφάλαιο και τα διαφυγόντα κέρδη; Αλλη μια φενάκη…
Η πρόθεση να δημιουργήσεις νέα επιχειρηματικά κατεστημένα , δεν ειναι κάθαρση. Ειναι διαπλοκή απο την άλλη πόρτα… της αριστεράς αυτη τη φορά. Εξάλλου οι ΣΥΡΙΖΑιοι τα ξέρουν καλά αυτά τα παιχνίδια καθώς αποδεικνύεται οτι ειναι εθισμένοι στον πλούτο και τα «σιγουράκια» οσον αφορά στα κέρδη τους. Δεν εξηγείται αλλιώς πως ένα αριστερό κόμμα, διαθέτει τόσους εκκατομυριούχους πολιτικούς . Ούτε γίνεται κατανοητή η ευκολία με την οποία ο Αλέξης Τσίπρας «αμνηστεύει» Φλαμπουράρη και Σταθάκη για τη μεταβίβαση (;) των μετοχών της εταιρείας του πρώτου και την απόκρυψη του ενός εκατομμυρίου απο τον δεύτερο.
Τα ιδια άλλωστε έκανε και ο αείμνηστος Παπανδρεου, -τους λαρυγγισμούς του οποίου μιμείται με φανατισμό ο σημερινός πρωθυπουργός -τη δεκαετία του 80 και τα αποτελέσματα της πολιτικής του τα γευόμαστε τώρα…
Μην ξεχνάτε άλλωστε πόσο λαοπρόβλητος ήταν και εκείνος στα χρονια του…Η ιστορία κατα τα λοιπά είναι γνωστό πως κατέληξε για τον τόπο και φοβάμαι οτι επαναλαμβανεται και στα δυο σκέλη της : και της τραγωδίας και της φάρσας.
