γράφει ο Νικόλαος Χρ. Γκίκας
Σε περίοδο πολιτικής υπεροπλίας και παντελούς ανυπαρξίας της αντιπολίτευσης, τα πράγματα δεν είναι ρόδινα για την κυβέρνηση. Δεν χρειάζονται δημοσκοπήσεις για να αντιληφθεί κανείς τη διάχυτη κοινωνική αβεβαιότητα, ούτε ειδικοί για την σχετική βεβαιότητα της επερχόμενης μη αυτοδυναμίας.
Προς ανάσχεση αυτών, μια παρατεταμένη απειλοκρατία διαχέεται προκειμένου να συγκρατηθούν οι ψηφοφόροι. Παράλληλα οι προσπάθειες κατατείνουν στον έλεγχο της αντίληψης του κοινού, σε μια υποβάθμιση άβολων γεγονότων, προσποιούμενοι πως απλώς δεν υφίστανται στο βαθμό που αποδίδονται. Οι σχεδιασμοί έκτακτης ανάγκης και αλληλεγγύης, αντίθετοι προς κάθε έννοια δημοκρατικού διαλόγου, χρησιμοποιούνται ως αναισθητικό προς την κοινότητα, στα πλαίσια ενός ήπιου μανατζεραλισμού, παρόμοιου σε κάθε καταστροφή, στη Δαδιά, στο Βαρνάβα, στον Daniel, στα Τέμπη.
Όχι τυχαία , η πρόσφατη εντολή προς τις τοπικές οργανώσεις αφορά την εξωστρέφεια και την επικοινωνία του έργου της κυβέρνησης. Σήμερα ωστόσο, στον αστερισμό της φιλελεύθερης διακυβέρνησης, οι πιέσεις και η δυσαρέσκεια από τη βάση αυξάνονται. Ο πρότερος συμβιβασμός της κεντροδεξιάς με τον νεοφιλελευθερισμό, προκειμένου για την αμφίπλευρη διεύρυνση, οδήγησε στην αλαζονεία, στον ελιτισμό, στην περιφρόνηση και εγκατάλειψη της μεσαίας τάξης και στην στρέβλωση παραδεδομένων κοινωνικών αξιών. Απέναντι σε έναν πρόεδρο, αποδυναμωμένο στο εσωτερικό του κόμματος μετά τις ευρωεκλογές, οι τάσεις γίνονται εντονότερες.
Η φιλελεύθερη πτέρυγα επιδιώκει να κρατήσει τα ηνία, αλλά προκειμένου να μην επωμισθεί την αποτυχία αυτοδυναμίας ο Κυριάκος, διέρρεε έντεχνα, μετά την υποτιθέμενη μετάβαση του πρωθυπουργού στην Ευρώπη, ως αντικαταστάτη το Χατζηδάκη. Πρόσωπο όμως που οι δημοσκοπικές μετρήσεις δείχνουν πως οι πολίτες έχουν πολλά ράμματα για τη γούνα του. Απουσία πάγκου λοιπόν, η αποδόμηση των δελφίνων της δεξιότερης πτέρυγας κατέστη μονόδρομος. Νωρίτερα φρόντισε να απαλλαγεί από τον Τζιτζικώστα, προσφέροντάς του μια θέση στην Ευρώπη για την επόμενη πενταετία. Εσχάτως το περιβάλλον του Κυριάκου διέρρεε τον Δένδια ως μελλοντικό Πρόεδρο της Δημοκρατίας, σε μια προσπάθεια διερεύνησης, προκειμένου να περιορίσει υποτίθεται τις δεξιές διαρροές. Ο μύχιος στόχος βέβαια είναι να κάψει το χαρτί της δεξιάς πτέρυγας. Οι φύλακες έχουν γνώση. Στην πραγματικότητα ο πολιτικός ρεαλισμός επιβάλλει την αποκατάσταση της πρότερης δαιμονοποίησης της Δεξιάς, αν θέλουμε οι υγιείς κεντροδεξιές δυνάμεις να απαλύνουν και να μετασχηματίσουν την περιρρέουσα οργή και αγανάκτηση των πολιτών.
Όσο οι κυβερνώντες όμως αδιαφορούν για την οικοδόμηση ταυτότητας στους πολίτες, προσφέροντάς τους ένα άδειο πουκάμισο φιλελεύθερης δημοκρατίας, τα προβλήματα θα εντείνονται. Το φρούτο θα πέσει ώριμο, ενόσω ο Δένδιας θα ασχολείται αποκλειστικότερα με τις επιχειρησιακές του ευθύνες, με F35, Belharra και ΜΕΚΟ.
