Δείγμα αυτής της ψυχικής παράνοιας περιγραφής μαύρων και απαισιόδοξων ειδήσεων, συναντάμε στη φωτογραφία που έκανε το γύρο του κόσμου πρόσφατα και δείχνει μια σακούλα με πορτοκάλια να διεκδικείται από δεκάδες ανοικτές παλάμες σε μορφή ικεσίας και στα κείμενα των Ελλήνων δημοσιογράφων που αναλύουν τη φωτογραφία, που τη συνοδεύουν και τη παρουσιάζουν σαν αναμφισβήτητο δείγμα εθνικής ντροπής για τη κατάντια του λαού μας. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τη τραγικότητα της οικονομικής κατάστασης της Ελληνικής κοινωνίας, που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί παρά μόνον απελπιστική, αλλά η φωτογραφία, αφεαυτή, δεν μπορεί να χατακτηριστεί σαν δείγμα της δεινής οικονομικής κρίσης που διέρχεται ο λαός μας. Η φωτογραφία αυτή θα μπορούσε να είχε παρθεί οπουδήποτε αλλού. Στο Παρίσι, τη Νέα Υόρκη ή και το Βερολίνο, αν δημοσιευόταν στις εφημερίδες ότι σε συγκεκριμένη ώρα και τόπο θα γινόταν δωρεάν διανομή φρούτων και λαχανικών. Στην Αθήνα, οι πωλητές των λαϊκών αγορών διάλεξαν τη Πλατεία Βάθης. Και ο κόσμος έτρεξε. Νομίζει κανείς ότι τα χέρια της φωτογραφίας θα φαινόντουσαν διαφορετικά ή χέρια πλουσίων αν οι σακούλες περιείχαν σοκολάτες, οπως γίνεται στο Καρναβάλι των Πατρών ή φτηνά περιδέραια όπως στο Μάρτι Γκραςς στη Νέα Ορλεάνη της Αμερικής; Ούτε νομίζω ότι τα γκρίζα μαλιά των ικετών για πορτοκάλια, ούτε μια μάνα με το παιδί της αγκαλιά, ούτε τα φθαρμένα ρούχα αποτελούν δείγμα φτώχιας. Έχω ακούσει ότι, όσο πιο φθαρμένα είναι τα τζινς, τόσο είναι πιο μοντέρνα.
Φυσικά, κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει την οικονομική κρίση που διέρχεται η χώρα μας ούτε και να υποστηρίξει ότι οι εικονιζόμενοι να εκλιπαρούν για ένα πακέτο φρούτων και λαχανικών είναι εύποροι, αλλά το αίσθημα αποντροπιασμού με το οποίο ερμησεύουν τη φωτογραφία οι δημοσιογράφοι, είναι κάπως υπερβολικό και αδικαιολόγητο. Τους δικαιολογώ όμως γιατί όλοι μας έχουμε υποστεί την επίδραση του άκρατου λαϊκισμού που χρησιμοποιείται από τις διάφορες ηγεσίες μας σαν τρόπος εντυπωσιασμού για να πετύχουν αναγνωρισημότητα του ονόματός τους. Όπως έγινε και από τους παραγωγούς και τους πωλητές των λαϊκών αγορών για να αναδείξουν τα αιτήματά τους. Η επικράτηση αυτής της τακτικής εντυπωσιασμού της κοινής γνώμης με μαύρη και απαισιόδοξη περιγραφή των γεγονότων, έχει και μια άλλη ακόμη βλαβερή παρενέργεια, εμποδίζει τη γέννεση αισιοδοξίας στο λαό, η οποία είναι απαραίτητη στη προσπάθεια να ξεπεραστούν οι σημερινές δυσκολίες που τον ταλανίζουν.
