γράφει ο Κωνσταντίνος Μαργαρίτης.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση καλείται να διαχειριστεί πολλά θέματα και κυρίως να βρει τη παλιά της αίγλη. Τα οικονομικά προβλήματα των κρατών-μελών δεν βρίσκουν λύση και η «αλληλεγγύη» κλονίζεται με επικίνδυνο τρόπο.
Οι ευρωεκλογές θα στείλουν ηχηρό μήνυμα, αλλά μέχρι τότε υπάρχει χρόνος για πολλές διορθωτικές κινήσεις.
Οι Ιταλοί τραπεζίτες καλούνται να αντιμετωπίσουν τη κρίση που χτυπά τη πόρτα τους, αλλά και τα «γεράκια» των αγορών που παίζουν με τις τύχες των λαών.
Η πτώση στις τιμές των κρατικών ομολόγων, στα οποία έχουν μεγάλη έκθεση οι τράπεζες της χώρας, είναι πολύ σοβαρός λόγος.
Η απόφαση της ιταλικής κυβέρνησης να αυξήσει το έλλειμμα, έχει προκαλέσει ταραχή στις αγορές, ανεβάζοντας το κόστος δανεισμού των τραπεζών. Μια γρήγορη ματιά στα υψηλότερα spreads των ευρωπαϊκών CDS δείχνει ότι μόνο οι τουρκικές τράπεζες έχουν δεχθεί μεγαλύτερο πλήγμα τους τελευταίους έξι μήνες, όσον αφορά την πιστοληπτική τους αξιοπιστία.
Οι πρωτοβουλίες μείωσης του ρίσκου δεν έχουν ολοκληρωθεί ακόμα και η αβεβαιότητα στις αγορές δεν βοηθά. Όπως και παλαιότερα, η ταχύτητα των πολιτικών ειδήσεων δεν αφήνει ανεπηρέαστο το τραπεζικό τομέα. Στα μέσα της φετινής χρονιάς, η UniCredit ανέφερε ότι η πτώση στα ιταλικά ομόλογα έχει πλήξει τον λόγο κεφαλαιακής επάρκειας CT1 κατά 30 μονάδες βάσης.
Η αστάθεια των τραπεζών στην Ιταλία και η επιμονή της κυβέρνησης να μην αναθεωρήσει τον προϋπολογισμό της, δημιουργούν ένα «εκρηκτικό» μείγμα, που κανείς δε μπορεί να προβλέψει που θα οδηγήσει.
Ο συνασπισμός των Πέντε Αστέρων και της Λέγκας βρίσκεται σε πόλεμο με τον εαυτό του και με το υπουργείο Οικονομικών.
Η Ρώμη υποσχέθηκε να μειώσει τον στόχο για το έλλειμμα από το 2020 και έπειτα. Η κυβέρνηση θα υποβάλει το επίσημο δημοσιονομικό της σχέδιο στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή αυτόν τον μήνα.
Οι επενδυτές παρακολουθούν με αγωνία τις εξελίξεις και εύχονται να μην υπάρξει «ντόμινο» πολλαπλών αντιδράσεων.
Οι κυβερνήσεις καλούνται να επιλύσουν τα εσωτερικά τους ζητήματα, με τόλμη ,ρεαλισμό και όχι με ακροβασίες στις πλάτες των πολιτών.
Η Ευρώπη αναζητά εναγωνίως ηγέτη. Οι επικεφαλής των θεσμικών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν το έχουν παράσχει αυτό.
Απαιτείται ευελιξία και ανάληψη πρωτοβουλιών από τους Επιτρόπους της ΕΕ, που τις περισσότερες φορές λειτουργούν ως γραφειοκράτες και όχι ως πολιτικές προσωπικότητες, που πρέπει να πάρουν πρωτοβουλίες και να οδηγήσουν την ΕΕ σε σταθερή και ανοδική πορεία.
