Αυτό αποτυπώνει, σε ένα σημείο και την κρίση εμπιστοσύνης του εκλογικού σώματος στα κόμματα και τις κυβερνήσεις και εν γένει στο σύστημα. Ωστόσο, δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε το γεγονός ότι αυτήν την φορά έχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση που συνετέλεσε σε ένα τεράστιο ιστορικό γεγονός. Δηλαδή στην απομυθοποίηση της Αριστεράς. Το επιχείρημα ότι η Αριστερά δεν κυβέρνησε δεν υπάρχει πια. Η ¨ηθική ανωτερότητα¨ έχει καταστεί μια φορτισμένη φράση και σε καμία περίπτωση αποδεκτή.

Περπατώντας στον δρόμο, στο μετρό, στις καφετέρειες μπορείς να κάνεις την καλύτερη ¨δημοσκόπηση¨. Ακούς ανθρώπους να διαμαρτύρονται και να λένε το εξής χαρακτηριστικό ¨από αυτους δεν το περιμέναμε¨. Αυτή η φράση φωτογραφιζει την απογοήτευση της ελληνικής κοινωνίας και από την Αριστερά. Η Αριστερά που δημιούργησε τεράστιες προσδοκίες στον καταδυναστευμένο ελληνικό λαό, με τις υποσχέσεις περί αξιοπρέπειας, υπερηφάνειας, κοινωνικής δικαιοσύνης κ.α, αποδείχθηκε και αυτή μια από τα ίδια και χειρότερα. Ο νεοποτισμός, ο κρατικισμός και η προσπάθεια της, για την άλωση και εκ νέου κομματικοποίηση του κράτους, συνέβαλαν κομβικά στο ξεκίνημα για την μετα-Σύριζα εποχή.

Η ιστορία διδάσκει ότι στο διάστημα μεταξύ του παλαιού και του νέου μεσολαβεί η εποχή των τεράτων. Η εποχή των τεράτων δειλά-δειλά αποχαιρετά την Ελλάδα. Αυτό το μείγμα αριστερού και ακροδεξιού λαϊκισμού έχει εξαργυρώσει όλο του το πολιτικό κεφάλαιο. Η κυβέρνηση βρίσκεται σε στάδιο κατάρρευσης και το σύστημα αναζητεί έναν νέο πόλο. Το 2012 από τις στάχτες του ΠΑ.ΣΟ.Κ γεννήθηκε το φαινόμενο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. Με τον ίδιο τρόπο και τώρα θα εμφανιστεί μια νέα μεγάλη δύναμη. Αυτή η δύναμη μπορεί να αποδειχθεί σωτήρια για την Δημοκρατία και την θωράκιση του πολιτικού επιπέδου της χώρας, αλλά υπάρχει η πιθανότητα να συμβεί και το αντίθετο. Όλοι γνωρίζουμε, άλλωστε, ποιο είναι το τρίτο κόμμα ..