Γενικά, είμαι ιδιαίτερα επιφυλακτικός σε θέματα που αφορούν τους συμπατριώτες μου αλλά και την στάση των ξένων, και ειδικά των πολιτικών της βόρειας Ευρώπης, απέναντι στο σύγχρονο πρόβλημα της Ελλάδας. Οι Έλληνες νιώθουν ότι όλος ο κόσμος και ιδιαίτερα οι Ευρωπαίοι είναι προκατειλημμένοι απέναντί τους και τους έχουν απομονώσει. Στο σημείο αυτό οφείλω να ομολογήσω από την προσωπική μου εμπειρία ότι η ιδέα που έχουν οι βόρειο- Ευρωπαίοι για όλους τους λαούς του νότου απέχει αρκετά από την πραγματικότητα, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι και οι νότιοι δεν έχουν φτιάξει τους δικούς τους μύθους για τον ευρωπαϊκό βορρά.
Θα δώσω λοιπόν ένα παράδειγμα χωρίς καμία πρόθεση γενίκευσης. Οι νότιοι πιστεύουν ότι οι βόρειο – Ευρωπαίοι είναι ψυχρά πλάσματα, δεν έχουν αίσθηση του οικογενειακού θεσμού και της φιλίας και δεν μπορεί κανείς να τους εμπιστευτεί. Πιστεύουν ότι οι βόρειοι δουλεύουν σαν ρομπότ σε όλη τους τη ζωή, υπακούοντας διαταγές, και κάθε βράδυ μεθοκοπάνε καταναλώνοντας πολλά λίτρα μπύρας. Αργότερα, όταν τα παιδιά τους ενηλικιωθούν, τα πετάνε έξω από το σπίτι με τις κλωτσιές λέγοντάς τους ότι πλέον δεν έχουν καμία υποχρέωση απέναντί τους και στο εξής θα πρέπει να σταθούν μόνοι τους στα πόδια τους. Οι βόρειοι δεν ξέρουν τι θα πει καλό φαγητό∙ τρώνε μόνο νερόβραστες πατάτες, ωμό κρέας και λουκάνικα, τα οποία συνοδεύονται πάντα από μια μπύρα. Φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι γελάτε αυτή τη στιγμή, νεύοντας με δυσπιστία, όμως σας διαβεβαιώνω ότι πολλά από τα παραπάνω τα έχω ακούσει ακόμα και από την οικογένειά μου. Και προέρχομαι από μια μορφωμένη οικογένεια.
Από την άλλη όμως, έχουμε τους κατοίκους της βόρειας Ευρώπης. Στο σημείο αυτό θα παραθέσω ένα προσωπικό παράδειγμα από την εμπειρία μου τα δέκα τελευταία χρόνια που ζω στην Φινλανδία. Στην αρχή, όσοι με γνώριζαν εκπλήσσονταν και απορούσαν, γιατί δεν ζω πια στην Ελλάδα. Στην συνέχεια μου περιέγραφαν την ζωή που πίστευαν ότι θα έκανα αν συνέχιζα να ζω στη χώρα μου. Κάθε μέρα θα ξυπνούσα στην παραλία και αφού χόρευα λίγο συρτάκι παρέα με κορίτσια, θα έτρωγα μουσακά και ντολμάδες μαζί με μια χωριάτικη σαλάτα και μπόλικη φέτα. Θα έπινα την ρετσίνα μου και στην συνέχεια θα ξαναπήγαινα για έναν χαλαρό υπνάκο. Θα ξυπνούσα αργά το απόγευμα και αφού φιλούσα τη μαμά και τις αδερφές μου, θα επέστρεφα στην παραλία και θα χόρευα κάτω από την πανσέληνο, πίνοντας ούζο μέχρι να ξημερώσει! Το επάγγελμά μου θα ήταν να εξαπατώ τους ξένους τουρίστες πουλώντας τους κοτρώνες ως αρχαία μάρμαρα και το χόμπι μου θα ήταν να φλερτάρω τα ξανθά κορίτσια του βορρά. Σε γενικές γραμμές, θα ζούσα μια τεμπέλικη, παρασιτική ζωή. Το περίεργο όμως είναι, ότι από τον τρόπο που περιγράφουν όλον αυτόν τον τρόπο ζωής, ναι μεν τον κατηγορούν αλλά κατά βάθος δίνουν την εντύπωση ότι τον ζηλεύουν.
Πιθανόν να νομίζετε ότι αστειεύομαι, δυστυχώς όμως σοβαρολογώ και παρατήρησα αυτήν την συμπεριφορά ακόμα και σε ανθρώπους που υποτίθεται ότι η νοημοσύνη τους ήταν αρκετή για να καταλάβουν. Πριν δέκα χρόνια, όταν ξεκίνησα την εταιρεία μου στην Φινλανδία ήρθα αντιμέτωπος με την γραφειοκρατία και ένα από τα έγγραφα που έπρεπε να συμπληρώσω ήταν ένα στρατηγικό πλάνο το οποίο προοριζόταν σε … ξένους, όπως κι εγώ. Όλο το πλάνο αποτελούνταν από προτάσεις για το πώς να ανοίξει κανείς μια … ελληνική ταβέρνα, για το πώς να υπολογίσει τα κέρδη και για το πώς να την προωθήσει στο Ελσίνκι. Δεν μπορώ να πω ότι με εξέπληξε. Μετά από τόσα χρόνια στο εξωτερικό λίγα πράγματα μπορούσαν να με εκπλήξουν. Ωστόσο, εξεπλάγην για το γεγονός, ότι το όλο περιστατικό έγινε στην Σκανδιναβία.
Όλα όμως καλά! Περιστατικά σαν κι αυτά τα συνηθίζει κανείς, και με λίγη δόση χιούμορ μαθαίνει να απαντάει σε τέτοιου είδους συμπεριφορές και ερωτήσεις. Τελευταία όμως, αυτές οι συμπεριφορές ξεπέρασαν τους ανθρώπους και τα όρια μιας απλής προκατάληψης και μετατράπηκαν σε κρατική στάση συμπεριφοράς. Με πρόσχημα το ελληνικό χρέος, οι περισσότερες από τις χώρες της βόρειας Ευρώπης έβγαλαν στην επιφάνεια τις χειρότερες προκαταλήψεις τους όχι μόνο κατά των Ελλήνων, αλλά και κατά των Πορτογάλων, των Ισπανών, των Ιταλών καθώς επίσης και των κακόμοιρων των Ιρλανδών. Για τους προφανείς λαϊκιστικούς λόγους, άτομα από όλο το πολιτικό φάσμα, από τους φασίστες και ευρω-σκεπτικιστές μέχρι τους σοσιαλιστές και τους αριστερούς, όλοι οι βορειο-Ευρωπαίοι κάνουν λόγο για τους αργόσχολους του νότου, τους διεφθαρμένους του νότου, τα παράσιτα του νότου. Και όπως είναι φυσικό, η δράση φέρνει την αντίδραση. Ως εκ τούτου, πριν λίγες μέρες διάβαζα σε ένα μπλογκ την παρακάτω διατύπωση: «Τι θα ήταν οι βόρειοι, αν δεν υπήρχαμε εμείς οι νότιοι για να τους δώσουμε τα φώτα μας; Άγρια ζώα που θα ζούσαν στις σπηλιές και θα αλληλοσκοτώνονταν». Αν και εντελώς άδικη, η συγκεκριμένη δήλωση αντανακλά επακριβώς όλα όσα νιώθουν οι κάτοικοι του ευρωπαϊκού νότου, μπροστά στην αγένεια που εισπράττουν.
Όμως, μέχρι στιγμής όλα αυτά λέγονται από τους απλούς ανθρώπους. Τι θα συμβεί όταν τα κράτη αρχίσουν να απαντούν (περιμένω με αγωνία την επόμενη ατάκα του Μπερλουσκόνι) και πού είναι τα υπεύθυνα εκείνα κράτη, που θα σταματήσουν όλη αυτήν την ιστορία πριν τελικά λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις; Πριν λίγες εβδομάδες, ένα γνωστό γερμανικό περιοδικό είχε στο εξώφυλλό του την Ακρόπολη με ένα πωλητήριο, ενώ διάφορα περιοδικά απ’ όλη την Ευρώπη πρότειναν διάφορους «ευφάνταστους» τρόπους αποπληρωμής του ελληνικού χρέους, όπως η πώληση εθνικών και συναισθηματικών θησαυρών. Η υπουργός οικονομικών της Φινλανδίας, και αρχηγός του φινλανδικού σοσιαλδημοκρατικού κόμματος Γιούτα Ουρπιλάινεν, δήλωσε ότι το ελληνικό κράτος διαθέτει ακίνητη περιουσία και πρότεινε να δοθεί ένα τμήμα αυτής της περιουσίας σε εταιρείες εκμετάλλευσης. Σύμφωνα με την υπουργό, οι μετοχές της εταιρείας θα χρησιμοποιούνταν ως εγγύηση. Εγώ όμως απορώ αν όλα αυτά τα σκέφτηκε ή απλά ξέφυγαν από το στόμα της. Απορώ επίσης για το αν η υπουργός μπορεί να προσβάλει ακόμα περισσότερο τον ελληνικό λαό. Ή μάλλον καλύτερα, αν αντιλαμβάνεται ότι προσβάλει τον ελληνικό λαό. Μήπως τελικά πρόκειται για μια ψυχρή, φιλάργυρη, ξανθιά βορειο- Ευρωπαία που δεν σέβεται καθόλου τους ευρωπαίους εταίρους της και η μόνη απόλαυσή της είναι να ρουφάει μπύρες και αίμα;
Και τώρα τι κάνουμε, αξιότιμοι κύριοι ηγέτες της πανίσχυρης Ευρωπαϊκής Ένωσης; Για πόσο καιρό ακόμα θα καταστρέφετε αυτήν την ήπειρο υπολογίζοντας μόνο το δικό σας όφελος;
Μετάφραση Αφροδίτη Ανδρειώτη
Αρχικό κείμενο:
In general I’m pretty conservative when it comes to my compatriots’ reactions when it comes to foreign and especially north European politicians’ encounters with the contemporary Greek issue. People in Greece feel isolated and like the whole world and especially Europeans have put all their prejudice against them and I have to admit even from personal experience the idea north Europeans have for all the southern cannot be any further from the truth without that meaning that southerners haven’t got their own myths for the northerners.
I will give an example; southerners – without meaning to generalize – think that northerners are cold creatures without any sense of family ties or idea about friendship and loyalty. They think that their lives are work like little soldiers obeying orders and every single evening they are getting drunken consuming litters of beer. Then when their kids come of age eighteen the kick out of the house telling them that their obligation to them is over and from now on they have to do it on their own. Northerners have no idea about food; they eat only boiled potatoes and raw meat or sausages always joining them with beer. I presume most of you this minute laugh, shake your head in disbelieve but I insure you that I have heard a lot of those even from members of my family and my family was an educated one.
And then come the northerners and I will start with a personal example from the last ten years while I live in Finland. One of the first things I have to deal with is the surprise why I don’t live in Greece any more. And they continue describing the life they think I would live if I was still in Greece. Every day I would wake up in the seaside and after dancing syrtaki with the girls, I would eat moussaka and dolmades with Greek salad and feta, drink retsina and go for a small siesta. Then wake up early evening and after kissing mama and sisters go to the seaside and dance till morning under the full moon drinking ouzo! My job would be cheating foreigners selling them rocks for ancient marbles and my hobby would be flirting northern blonde girls. In general, lazy parasitic life. The odd thing is that the way they describe it you get a sense of envy from the very same people who accuse for this life.
Probably you think I’m joking but unfortunately I’m not and I got this attitude even from people that supposedly have enough brain to understand. Ten years ago when I started my company in Finland and I had to go through a certain bureaucracy one of the papers I had to fill was a marketing plan and there was one designed for …foreigners like me. The entire questionnaire was on how to open a …Greek restaurant, how to calculate profit and how to promote it in Helsinki. I’m not saying I was shocked, after so many years abroad very few things surprise me; still I was surprised to find it in Scandinavia.
But this is ok; you get used to it and gradually with a little humour you learn to answer to this short of attitude and questions. But lately this has gone beyond the people, beyond the simple prejudice and has become state attitude. Using the bailout Greece has fallen into most of the northern countries has brought out their darker prejudice not only against the Greek people but also against the Portuguese, the Spanish and the Italians including to that the poor Irish as well. Obviously for populist reasons politicians for all the spectrum of the political life, from the fascists and the euro-sceptics to the socialists and leftish northern Europeans talk about the lazy southerners, the corrupted southerners, the parasites southerners. And it is natural the action to bring the reaction and as I read in a blog a few days ago “what the northerners would have been if it wasn’t us the southerners to show them everything, wild animals living in caves eating each other.” Totally unfair but it reflects how the southerners feel in front of the disrespect they disserve.
And till now it is the people saying these things what will happen when states start answering – I’m long waiting for Berlusconi to come with the first quote – and where are the responsible states to stop all that before taking different dimensions. A few weeks ago a known German magazine had acropolis on sale in its cover and magazines all around Europe were too keen to suggest what Greece would sell to pay back the debt. National treasures or sentimental treasures. The Finnish Finland’s Finance minister and Social democrats’ leader Jutta Urpilainen suggested that the Greek state owns a lot of property, a part of which could be shifted to a property management company. Shares in that company could serve as guarantees, according to the Finance Minister, and I’m wandering if she thought these things before coming out of her mouth and how much she would insult the Greek people. Actually does she care if she insults the Greek people? Or is she a cold money driven blonde northerner without any sense of loyalty (to her partners) with only joy drinking blood and beer?
And now dear leadership of the all mighty partnership of the European Union what? How much more you are going to screw this continent before actually doing something beyond accounting?
