γράφει ο Δημήτρης Τζελέπης.
Στην Ισπανία έγιναν εκλογές, τις κέρδισε το Σοσιαλιστικό κόμμα χωρίς όμως να έχει την απαιτούμενη πλειοψηφία να σχηματίσει κυβέρνηση. Οι εκλογές που πραγματοποιήθηκαν την Κυριακή ήταν οι τρίτες μέσα σε τρία χρόνια. Το πολιτικό σκηνικό στην Ισπανία έχει πλέον κατακερματιστεί. Το Λαϊκό Κόμμα (PP) καταποντίστηκε, γιατί η φθορά από την κυβέρνηση Ραχόι και τα φαινόμενα διαφθοράς μέσα στο κόμμα έδειξαν την πόρτα της εξόδου στον Ραχόι και την πρωθυπουργία.
Μία άλλη πολιτική δύναμη που έχασε τις δυνάμεις της είναι οι Podemos που ξεκίνησαν μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ σαν ένα κόμμα που θα άλλαζαν την Ευρώπη, αλλά δεν τα κατάφεραν. Ο ΣΥΡΙΖΑ εθελοτυφλεί και μετά τα αποτελέσματα αποφάσισε ότι ταυτίζεται πλέον με τους Σοσιαλιστές του Σάντσεθ.
Τα πολιτικά εγγόνια του Φράνκο μπήκαν στην Βουλή και πλέον ούτε η Ισπανία αποτελεί εξαίρεση όσον αφορά τα κόμματα της ακροδεξιάς. Ένας πρόεδρος ο Σαντιάγκο Αμπασκάλ που μιλάει εναντίον όλων, που δεν θέλει να βλέπει να τους προοδευτικούς, που μιλάει για «φεμιναζί» λέγοντας ότι υπάρχει ένας πόλεμος πολιτισμών και που δεν θέλει τους «ισλαμιστές». Στα πρότυπα του Τραμπ, λέει ότι θέλει να κάνει την Ισπανία μεγάλη.
Ο Σάντσεθ κέρδιζε και τώρα καλείται να βρει συμμάχους για να σχηματίσει κυβέρνηση. Έχει εισπράξει όχι από το Λαϊκό Κόμμα, οι Πολίτες το σκέφτονται, αλλά μάλλον δεν θέλουν, το ακροδεξιό Vox δύσκολα θα συμμετείχε σε μία κυβέρνηση υπό την ηγεσία των Σοσιαλιστών. Οι Podemos θέλουν και μάλλον θα πούνε το ναι. Και έτσι μένουν έντεκα έδρες που πρέπει να βρεθούν για να υπάρχει απόλυτη πλειοψηφία. Δύσκολο μάλλον, θα είναι μία κυβέρνηση μειοψηφίας με τους Σοσιαλιστές του Σάντσεθ και του Podemos και θα υπάρχει η στήριξη των αυτονομιστών.
Όλοι στην Ευρώπη μιλάνε για το φαινόμενο Σάντσεθ, ο El Guapo «ο όμορφος» που λένε στην γλώσσα του. Εκεί που όλοι πιστεύαμε ότι ο σοσιαλισμός είχε μείνει χωρίς σχέδιο και όραμα βλέποντας παντού να καταποντίζεται παράδειγμα στην Γερμανία, πολλοί πίστευαν ότι δεν θα μπορεί να βρει κάτι νέο να παρουσιάσει ένα νέο όραμα για μία νέα δεκαετία που έρχεται.
Ο Σάντσεθ μίλησε για φεμινισμό στις γυναίκες, για θέσεις εργασίας στους ανέργους, για φορολογικές απαλλαγές στις επιχειρήσεις. Μπορούμε να πούμε ότι δίνει το σύνθημα και το παράδειγμα, είναι ο Avenger της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας.
Στην χώρα μας μαλώνουν τα κόμματα για το ποιο κέρδισε και προσπαθούν να οικειοποιηθούν τα αποτελέσματα των Ισπανικών εκλογών. Αλλά ξεχνάνε κάτι, ότι άλλα προβλήματα αντιμετωπίζουν τα εκεί κόμματα με τα εδώ δικά μας.
Φυσικά και ο ΣΥΡΙΖΑ κινείται ωφελιμιστικά προς τους σοσιαλιστές και επιλέξει να ξεχνάει τους Podemos. Η Νέα Δημοκρατία πρέπει να πάρει μαθήματα και από τον Σάντσεθ ότι η μετριοπάθεια και ο ήπιος λόγος είναι αυτός που κερδίζουν, ότι όποιος χαϊδεύει τους ακραίους θα τους βρει μπροστά του. Και το ΠΟΤΑΜΙ που κάνει έναν μεγάλο αγώνα να βγάλει ευρωβουλευτή είναι ευτυχισμένο από το ποσοστό των Ciudadanos.
El pensamiento ilusorio, « η ψευδαίσθηση της σκέψης» λένε στην γλώσσα του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα . Καλό θα είναι τα ελληνικά κόμματα να μην μαλώνουν για τα αποτελέσματα των Ισπανικών εκλογών γιατί στις 26 Μαΐου εάν βρεθούν προ εκπλήξεως, δεν θα φταίει η Ισπανία…
