γράφει ο Θάνος Καλαμίδας.
Στις 26 Μαΐου του σωτήριου μένουμε-Ευρώπη έτους 2019, οι ψηφοφόροι αποφάσισαν ποιοί θα αντιπροσωπεύσουν 10.816.286 Έλληνες σε θέματα που αφορούν την φορολόγηση, το περιβάλλον, τους αγρότες, τους ψαράδες, την παιδεία, την επιστήμη, την υγεία, την τεχνολογία, την φέτα και το τσίπουρο, το Κυπριακό και τις σχέσεις ΕΕ με την Τουρκία ακόμα και για τις παραβιάσεις στο Αιγαίο στέλνοντας στην Ευρωβουλή έναν κατ΄ εξακολούθηση απατεώνα, έναν σεσημασμένο υπόδικο για δολοφονία με απαγόρευση εξόδου από την χώρα και την Μαρία Σπυράκη!
Κάποιος με ρώτησε αν νιώθω απογοητευμένος από το αποτέλεσμα. Η απάντηση είναι ότι νιώθω συντετριμμένος. Όχι για την ήττα του Τσίπρα, ο Αλέξης θέρισε ό,τι έσπειρε, τελεία και παύλα. Νιώθω συντετριμμένος για το γεγονός ότι οι τρεις παραπάνω θα αντιπροσωπεύουν για την επόμενη τετραετία αυτή τη χώρα σε διαπραγματεύσεις και συζητήσεις πολύ σοβαρές για το μέλλον όλων των ελλήνων κι όχι μόνο των ψηφοφόρων τους.
Τώρα θα μου πείτε …ας ψήφιζες. Εσύ ήσουν που την προηγούμενη Παρασκευή δήλωνες ότι θα ψηφίσεις άκυρο και μάλιστα καλούσες κι άλλους να σε μιμηθούν. Ας ψήφιζα λοιπόν. Θα θέλατε να ψήφιζα κόμματα ή αντιπροσώπους σε εκλογές που συνειδητά υποβίβαζαν ή ακόμα και συνειδητά αγνοούσαν το ίδιο το νόημα των ευρωεκλογών; Κόμματα και υποψηφίους που αδιαφορούσαν για τον ρόλο του ευρωκοινοβουλίου και η πτώση ή η υποστήριξη της κυβέρνησης ήταν αυτοσκοπός τους; Και όχι, δεν περιορίζω σε κόμματα την διαπίστωση, πλην του ΚΚΕ όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα αδιαφορήσαν για το νόημα των ευρωεκλογών.
Όλα τα κόμματα και όλες οι παρατάξεις με καλούσαν επίμονα να πάρω θέση αντικυβερνητική ή φιλοκυβερνητική. Οι πολλοί μου ζητούσαν να διαμαρτυρηθώ με την ψήφο μου για τα ψέματα και τους ερασιτεχνισμούς του Τσίπρα. Μάλιστα νεοδημοκράτης «αναλυτής» σε απόλυτα …δημοκρατικό ήθος και ύφος μου είπε ότι αν ψηφίσω Τσίπρα σημαίνει ότι είμαι ηλίθιος: «στις εκλογές της Κυριακής [26 Μαΐου] καλούμαστε χωρίς περιστροφές να αποδείξουμε στην πράξη ότι δεν είμαστε ηλίθιοι αλλά νοήμονες και υπεύθυνοι πολίτες.»
Και επειδή ηλίθιος δεν είμαι αλλά αφενός θεωρώ ότι ο Τσίπρας με πρόδωσε (πολύ συγκεκριμένα το βράδυ του δημοψηφίσματος) αφετέρου, ούτε μαλάκυνση εγκεφάλου ούτε αλτσχάιμερ έχω για να ψηφίσω Μητσοτάκη ή τους δορυφόρους του ΚΙΝΑΛ και άλλα μηρυκαστικά, σε μια ασύμμετρα πολωμένη ατμόσφαιρα διαμαρτυρήθηκα ψηφίζοντας άκυρο!
Η ειρωνεία βέβαια είναι ότι τελικά αποδείχτηκε ότι οι «νοήμονες και υπεύθυνοι πολίτες» έχουν το «πρόβλημα» κι ας μην το παραδέχονται, γιατί μην ξεχνάμε (είπαμε αλτσχάιμερ δεν έχω) ότι ο Κυριάκος Βελόπουλος εκλέγει το 2007 και το 2009 με το στη δεξιά της Νέας Δημοκρατίας ΛΑΟΣ και το 2012 προσχώρησε στη Νέα Δημοκρατία μετά από πρόσκληση του διεφθαρμένου φασίστα Αντωνάκη. Ο ίδιος δε ο Βελόπουλος στο βιογραφικό του αυτοδιαφημίζεται ως …«τέως βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας». Τον απατεώνα Βελόπουλο τον ψηφίσαν Νεοδημοκράτες (νοήμονες;) που δεν πίστεψαν στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Απόδειξη; Το μεγαλύτερο ποσοστό ψήφων (7%) το πήρε στο προπύργιο της Νέας Δημοκρατίας, στις Σέρρες! Στην πόλη που όσοι δεν λέγονται Καραμανλήδες θα ήθελαν να λέγονται Καραμανλήδες.
Παρηγοριά σε όλα αυτά; Πρώτον δεν είμαστε οι χειρότεροι στην Ευρώπη. Βρετανοί, Ούγγροι, Εσθονοί, Γάλλοι, Ιταλοί, Ισπανοί και μερικοί άλλοι φρόντισαν να στείλουν χειρότερους ακόμα κι από τον Βελόπουλο έτσι για να μην είναι ο μόνος απατεώνας ναζιστής στις Βρυξέλλες αν και θα είναι ο μόνος που πουλάει αυτόγραφα του Ιησού! Δεύτερον, ο ρόλος του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου είναι συμβουλευτικός όταν πρόκειται για πολύ σοβαρές αποφάσεις που διακυβεύουν το ευ ζην και την ασφάλεια των Ευρωπαίων πολιτών με την κομισιόν και το συμβούλιο των αρχηγών κρατών υπεύθυνο για τις τελικές αποφάσεις.
Το άσχημο νέο; Το αυγό του φιδιού που τόσα χρόνια έχει στον κόρφο της η Ευρώπη έσπασε και το ευρωκοινοβούλιο έχει γεμίσει φίδια πάντα με ευθύνη των πολιτικών και των κομμάτων που κυβερνούν με αιχμή τον λαϊκισμό τις τελευταίες δεκαετίες τα κράτη μέλη με την Ελλάδα του Αντωνάκη συνεργούσα .
Από όλη αυτή την ιστορία με τις ευρωεκλογές και το ελληνικό κομμάτι της, κρατήστε την λέξη ‘διαμαρτυρία’ ή αν προτιμάτε (γιατί το βλέπω συχνά) τον ορό: αρνητική ψήφο, θα αποδειχτεί …χρήσιμη και με νόημα στο άμεσο μέλλον.
Αλλά αυτή την Κυριακή έχουμε τον δεύτερο γύρο των δημοτικών και περιφερικών εκλογών με το μεγάλο ενδιαφέρον -όπως πάντα, να επικεντρώνεται στον δήμο της Αθήνας με υποψηφίους τον λελέ γιό της Ντορίτσας και ανιψιό του Κούλη, Μπούλη Μπακογιάννη και αντίπαλο τον -κατ΄ εμένα, αλλού πατάω κι αλλού βρίσκομαι- Νάσο Ηλιόπουλο.
Προσωπική μου γνώμη – μιας και με αφορά άμεσα – είναι ότι και οι δυο είναι ακατάλληλοι για τη δημαρχία με τη μόνη διαφορά ότι ο λελές της Ντορίτσας είναι και επικίνδυνος. Ο λελές ανιψιός του Κούλη δεν καταδέχτηκε καν να ψηφίσει στην Αθήνα την προηγούμενη Κυριακή και ο μόνος λόγος που θέλει την δημαρχία – όπως ακριβώς έκανε η μαμά του πριν από μερικά χρόνια – είναι γιατί την βλέπει σαν σκαλοπάτι για μελλοντική προεδρία στο κόμμα της οικογένειας που πολεμάει τον …νεποτισμό και πιθανή πρωθυπουργία. Αποτυχημένος και ανύπαρκτος στην Ευρυτανία που ξεκίνησε την «καριέρα» του, στο μόνο που ήταν δραστήριος ήταν να κουκουλώνει προσωπικά του σκάνδαλα. Τώρα έρχεται στην Αθήνα για να αποδείξει …τι; Ότι είναι γιος της μαμάς του; Αυτό που έχει δείξει μέχρι στιγμής είναι έναν άνθρωπο μνησίκακο, διχαστικό, κρυφοφασίστα σαν τον θειό του και επικίνδυνα καιροσκόπο σαν την μάνα του.
Από την άλλη, ο Νάσος Ηλιόπουλος είναι άγευστος και άυλος χωρίς καμιά (που να έχω δει εγώ τουλάχιστον) ουσιαστική θέση για τα προβλήματα της Αθήνας πέραν μιας σειράς συνθημάτων και σλόγκαν που τα πολλά δεν είναι καν πιασάρικα. Τουλάχιστον, και πάντα συγκριτικά, δεν φαίνεται επικίνδυνος κι αυτό είναι στα θετικά του.
Στην περιφέρεια όμως έχουμε το μεγάλο δράμα. Η Ζαν ντε Ματιού με την πλουμιστή Αντουανέτα του Αμαρουσίου. Και οι δυο ανίκανοι και οι δυο επικίνδυνοι και οι δυο διεφθαρμένοι, με την Αντουανέτα του Αμαρουσίου να προηγείται με διαφορά στήθους σε όλα. Εμετική επιλογή ανάμεσα στον κακό και στον χειρότερο.
Και μιας και μιλάμε για κακό και χειρότερο, ο Πειραιάς έβγαλε πρώτο σε ψήφους δημοτικό σύμβουλο έναν υπόδικο για εμπορία ναρκωτικών, γενικά ύποπτο στοιχείο αλλά ….επενδυτή της Νέας Δημοκρατίας. Με άλλα λόγια, πες μου τον δημοτικό σου σύμβουλο να σου που ποιός είσαι!
Και τώρα σας παρακαλώ για εξηγήστε μου πάλι: ποιός είναι ο ηλίθιος, εγώ που δεν θα ψηφίσω κανένα τους ή τα κόμματα που μου επιβάλλουν όλον αυτόν τον κοινωνικό υπόκοσμο εκβιαστικά σαν την μόνη και αδιαπραγμάτευτη επιλογή;
Για να κλείνουμε για σήμερα, πάνω από δυο χρόνια τώρα μιλάω για την επικίνδυνη πόλωση και το δίκοπο μαχαίρι που κρύβει και που κατ΄ εμένα έχει την ρίζα της στον Νεοδημοκρατικό ενίοτε εμφυλιοπολεμικό, συχνά φασιστικό λόγο της ηγεσίας της και κυρίως των σαμαροακροδεξιών στοιχείων της. Οι δηλώσεις των τελευταίων ημερών και η αλαζονεία των στελεχών της που μέχρι Μακρονήσους υπόσχονται, μάρτυρας μου. Η δε διάλυση του Ποταμιού και του παρακόμματος του Λεβέντη έρχονται για να επιβεβαιώσουν του λόγου το αληθές. Οι παραπλανητικές και στρεβλωμένες ευρωεκλογές που ζήσαμε ήταν η αρχή του τι έρχεται.
Συμπέρασμα; Οι εκλογές της 26ης Μαΐου ήταν οι εκλογές που χάθηκε η τιμή του ψηφοφόρου και δικαιώθηκε ο κοινωνικός υπόκοσμος που χαρακτηρίζει την σύγχρονη ελληνική πολιτική και κοινωνική ζωή.
***********************
Με σκίτσο που σήμερα …πονάει, ο Θάνος Ραφτόπουλος
***********************
Στη πρώτη φωτογραφία …οι αντιπρόσωποί μας στην ευρωβουλή. Ο απατεώνας, ο σεσημασμένος και η μαξιλαροκρύφτρα.
Στην δεύτερη φωτογραφία γιατί κάποιοι νεοδημοκράτες ξεχνάνε… Ονόματα δεν λέμε, Αντωνάκη!
