Μη τα πολυλογώ, δεν ξέρω αν αξίζουμε να ξοδευτείς για κάποιο δώρο. Άλλωστε, οι καιροί είναι δύσκολοι και η κρίση μας έχει χτυπήσει όλους (εκτός από εκείνους που βγάζουν λεφτά με το να διαμαρτύρονται πόσο πολύ μας έχει χτυπήσει η κρίση). Υπάρχουν πράγματα όμως τα οποία μπορούμε να αποκτήσουμε ως κοινωνία χωρίς να ξοδέψουμε χρήματα ή ξοδεύοντας ελάχιστα. Αυτά θέλω λοιπόν να σου ζητήσω.

 

Μπορείς λοιπόν να διώξεις από κοντά σου όλους εκείνους που μιλάνε για φτώχεια και έχουν δικά τους αρκετά σπίτια για να φτιάξουν ένα μικρό χωριό; Μπορεί να είναι φίλοι σου, να είναι πολύ έξυπνοι και εργατικοί, αλλά δεν κάνουν τώρα για αυτές τις θέσεις. Δεν γίνεται να παίρνουν αποφάσεις για έναν λαό που πεινάει άτομα που με τα χρήματά τους μπορούν να ταΐσουν και τα τρισέγγονά τους χωρίς να χρειαστεί να ξαναδουλέψουν ποτέ. Σήμερα η ιστορία της Ελλάδας γράφεται με φτώχεια και αυτοί δεν είναι κομμάτι της ιστορίας μας. Άσε τους λοιπόν στα σπίτια τους να κοιτάνε τα λεφτά τους και κράτα τους μακριά από εμάς.

 

Μιας και μιλήσαμε για ιστορία, μπορείς να μάθεις στα παιδιά μας ιστορία; Γίνεται τα παιδιά να μαθαίνουν για σημαντικά πράγματα όπως ο εμφύλιος πόλεμος στο σχολείο και όχι από τα κόμματα; Αφού από τα λάθη μας μαθαίνουμε, γιατί το μεγαλύτερό μας λάθος το κρατάμε κρυφό; Γίνεται αντί για ένδοξες στιγμές και μεγάλες νίκες να μάθουμε τι έγινε το 1922 και το 1974 και ποιοι ήταν τότε δίπλα μας, όταν όλοι μας είχαν εγκαταλείψει; Άραγε πώς θα συμπεριφερόμασταν σε αυτούς που έχασαν φέτος την πατρίδα τους αν δεν είχαμε ξεχάσει τότε που οι παππούδες μας έχασαν τη δική τους;

 

Μιας και μιλήσαμε για τους δίπλα μας, γίνεται να αρχίσουμε να ενδιαφερόμαστε λίγο περισσότερο για εκείνους που είναι δίπλα μας αλλά δεν μας μοιάζουν; Μπορούμε να ενδιαφερθούμε για το σωφρονιστικό μας σύστημα; Όχι μόνο για ένα άτομο ή μια ομάδα ατόμων που έχουν γίνει διάσημοι, αλλά για όλο το σύστημα και όλους τους φυλακισμένους. Μπορούμε εκεί να γίνουμε περισσότερο Βραζιλία και λιγότερο ΗΠΑ*;

 

Γίνεται να υπάρξουν προγράμματα ανταλλαγής βελόνων; Παλιά υπήρχαν μόνο στην Αθήνα, τώρα ακόμα και εκεί είναι εξαφανισμένα. Υπάρχουν τόσες πολλές οργανώσεις που πολεμούν το AIDS, αυτό που παγκοσμίως θεωρείται μια από τις πιο αποτελεσματικές μεθόδους (αν όχι η πιο αποτελεσματική) γιατί παραμένει άγνωστο στην Ελλάδα;

 

Γίνεται να υπάρχει δημόσιος διάλογος από σοβαρά άτομα για τα θέματα που οι απόψεις διχάζονται; Γίνεται να συζητήσουμε ανοιχτά για το σύμφωνο συμβίωσης ή την υιοθεσία παιδιών χωρίς να αναδημοσιεύονται και να γίνονται το επίκεντρο του διαλόγου απόψεις ημιμαθών ατόμων, απλά και μόνο επειδή έτυχε να είναι διάσημοι; Γίνεται τα ΜΜΕ να πάψουν να ασχολούνται με άτομα που πετάνε χυδαιότητες απλά και μόνο για να ακουστούν; Γίνεται να παρουσιάσουν τις δύο αντίπαλες πλευρές σε έναν διάλογο μέσα από σοβαρά επιχειρήματα και όχι με συνθήματα και βρισιές;

 

Πέρυσι τέτοια εποχή είχες πολλές υποσχέσεις για το 2015, αλλά τελικά έπρεπε να κρατάμε μικρό καλάθι. Φέτος ξέρω ότι δεν γίνεται να σου ζητήσουμε τα ίδια. Αν μας έλεγες ξανά τις ίδιες υποσχέσεις τώρα πια δεν θα σε πίστευε κανένας, αφού πλέον ξέρουμε όλοι ότι δεν ξέρεις να βγάζεις χρήματα ούτε με κάποιο μαγικό τρόπο, ούτε με κάποιο πραγματικό. Γίνεται όμως να μας δώσεις πράγματα που δεν χρειάζονται λεφτά; Ίσως να μην υπάρχει του χρόνου λύση για την οικονομία, γίνεται όμως να αλλάξει αυτή η χώρα σε νοοτροπία;

 

 

Υ.Γ. Γίνεται να σταματήσουμε να ενδιαφερόμαστε για απόψεις ατόμων που έγιναν γνωστά ως «η σέξι δαπίτισσα που μια φορά είπε μια καφρίλα για το Πολυτεχνείο», «η αθλήτρια που έκανε ριτουίτ ένα ρατσιστικό ανέκδοτο», «ο φίλος του Αντώνη Σαμαρά που δεν ξέρουμε τι ρόλο έχει και γιατί είναι σε όλα τα κανάλια», «ο αριστερός 30άρης που παινεύεται για τον αγώνα του Πολυτεχνείου ενώ τότε ήταν αγέννητος» και ο «αγαπημένος τραγουδιστής με μηδενική επαφή με την πραγματικότητα»;

*(Επεξήγηση περί Βραζιλίας σε δύο συνδέσμους: https://el.globalvoices.org/2012/08/13285, http://www.econews.gr/2012/07/12/fulakes-vrazilia-kathari-energeia/)

Για να διαβάσετε δωρεάν το βιβλίο του Δημήτρη Κοντογιάννη «Δεν έχουμε Δημοκρατία: Μια κάπως μποέμ απόδειξη για κάτι που όλοι λίγο-πολύ γνωρίζαμε», πατήστε εδώ!