Ο Γιώργος Βουλγαράκης, ένα ικανότατο και κορυφαίο στέλεχος της ΝΔ, τίναξε την πολιτική του καριέρα στον αέρα, από αυτή τη φράση, προφανώς μη μπορώντας – τη δεδομένη στιγμή- να κατανοήσει τη διαφορά του νόμιμου και του ηθικού. Πολλοί εξηγώντας τη στάση του την απέδωσαν στην αλαζονεία της εξουσίας εκείνης της περιόδου. Η ουσία είναι ότι ακόμα και σήμερα, που δικαστικά δικαιώθηκε απόλυτα, η ρήση αυτή τον συνοδεύει και σε μεγάλο βαθμό εμποδίζει την επάνοδό του στην πολιτική, παρότι ήταν ένα από τα αξιότερα και ικανότερα στελέχη της φιλελεύθερης παράταξης.
Σε αυτήν την κατάσταση, που γεννά η αλαζονεία της εξουσίας, έχει περιέλθει σήμερα η κυβέρνηση.
«Απαγορεύεται από κάποιο νόμο να μιλήσει ένας υπουργός με έναν κρατούμενο;» διερωτήθηκε μέσω του ΣΚΑΪ ο κυβερνητικός εκπρόσωπος με αφορμή τις αλλεπάλληλες τηλεφωνικές επαφές του Πάνου Καμμένου με τον φυλακισμένο για την υπόθεση του ναρκοπλοίου Noor 1 Μάκη Γιαννουσάκη. Και πρόσθεσε: «Για ποιο λόγο να μη μιλήσει ένας υπουργός με ένα κρατούμενο; Δεν έκανε τίποτα το παράνομο ή το αντιθεσμικό… Δεν είναι νομικό θέμα, εξαρτάται από τις συνθήκες».
Δηλαδή ο κ. Τζανακόπουλος μας λέει ότι επειδή δεν υπήρξε νομοθέτης να φανταστεί ότι μπορούσε να υπάρχει πολιτικός που θα θεωρούσε αυτονόητο να συνομιλεί (12 φορές διαπιστωμένα) με ισοβίτη, ανεξάρτητα με το περιεχόμενο της συνομιλίας, ακόμα και αν συνέβαλε στην αποκάλυψη της αλήθειας, οι συνομιλίες με ισοβίτη επιτρέπονται. Με το αιτιολογικό ότι ο υπουργός είχε… αγαθή πρόθεση!!!
Όμως κανείς δεν μπορεί να μας διαβεβαιώσει για τις προθέσεις του κ. Καμμένου, πολύ περισσότερο μετά από όσα ακούγονται στη συνομιλία Χριστοφορίδη – Γαννουσάκη. Το θέμα μας όμως δεν είναι αυτό. Το ζήτημα βρίσκεται στο ότι η αποκάλυψη της αλήθειας, σύμφωνα με το Σύνταγμα και την βασική αρχή της δημοκρατίας για διάκριση των εξουσιών, είναι δουλειά της δικαστικής και όχι της εκτελεστικής εξουσίας. Και τη βασική αυτή συνταγματική αρχή παρέβη υπουργός που έχει ορκισθεί (και μάλιστα δύο φορές και ως βουλευτής και ως υπουργός) να φυλάσσει το Σύνταγμα.
Όταν λοιπόν μια κυβέρνηση φτάνει στο σημείο να μη μπορεί να κατανοήσει τι είναι νόμιμο και τι ηθικό και δεν σέβεται τη διάκριση των εξουσιών, διαπλέκοντας εκτελεστική εξουσία, δικαστική εξουσία και επιρροή ΜΜΕ, τότε το λιγότερο που μπορεί να πει κανείς είναι ότι αυτή η κυβέρνηση είναι επικίνδυνη για τον τόπο.
Το ερώτημα βέβαια είναι τι κάνουμε για να αντιμετωπίσουμε μια τέτοια νοοτροπία;
Ιστορικά η ΝΔ, το κόμμα που εγκαθίδρυσε τη νεότερη ελληνική δημοκρατία που βιώνουμε τα 43 τελευταία χρόνια, είχε πάντα την ευαισθησία προστασίας των θεσμών.
Πάντα με παρεμβάσεις των εκάστοτε αρχηγών της φρόντιζε τα θέματα λειτουργίας της δημοκρατίας να βρίσκονται στο πρώτο πλάνο των ενδιαφερόντων της. Ίσως και γιατί, δικαίως, πάντα θεωρούσε ότι η δημοκρατία που βιώνουμε, με τα θετικά και τα αρνητικά της, είναι δικό της «παιδί» και δημιούργημα του ιδρυτή της Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Για το λόγο αυτό άλλωστε η ΝΔ όποτε κατέβασε τον κόσμο στο «πεζοδρόμιο», σε μη εκλογικές περιόδους, ήταν για να υπερασπιστεί ο λαός με την δυναμική του παρουσία ζητήματα δημοκρατίας. Επί παραδείγματι την ελευθερία της έκφρασης μέσω ραδιοφώνων και τηλεοράσεων με τη συγκέντρωση στην ΕΡΤ (Κατεχάκη), ή την ανάγκη για επιβολή της διαφάνειας στις δημόσιες συναλλαγές (Σύνταγμα- σκάνδαλα).
Οι αξίες αυτές, προφανώς, για τον αστικό κόσμο, παρότι δεν προκρίνονται ως πρώτες σε προτίμηση στις δημοσκοπήσεις, είναι μια καλή δικαιολογία για αντίδραση σε κάθε μορφή καθεστωτικής εξουσίας, κάτι που δεν συμβαίνει με επιτυχία όταν πρόκειται για προσκλήσεις σε διαμαρτυρίες που αφορούν την οικονομική κατάσταση, την υπερφορολόγηση ή την ανεργία. Και τούτο όχι γιατί δεν επηρεάζουν την αστική κοινωνία τέτοιου είδους προβλήματα, αλλά γιατί ίσως θεωρεί ότι αν βγει στους δρόμους πρέπει να το κάνει για κάτι πιο ιδεαλιστικό ή αξιακό όπως τα ζητήματα που αφορούν στην υπεράσπιση της εύρυθμης λειτουργίας της δημοκρατίας μας.
Με βάση αυτά τα δεδομένα η ΝΔ πρέπει να αρχίσει να προτάσσει στην ατζέντα της τα ζητήματα προάσπισης της δημοκρατίας. Και, δυστυχώς για τη δημοκρατία μας, η παρούσα κυβέρνηση έχει δώσει και θα συνεχίσει να δίνει πολλές τέτοιες αφορμές. Γιατί οι κυβερνητικές παρεμβάσεις δεν θα σταματήσουν στην προσπάθεια ελέγχου των ΜΜΕ.
Η ΝΔ πρέπει να αναδείξει τα ζητήματα προάσπισης των δημοκρατικών θεσμών γιατί είναι κατανοητό ότι δεν θα βρίσκονται πάντα οι δικαστές σε μια κατάσταση υπεράσπισης μελών τους από συκοφαντίες για να λαμβάνουν αποφάσεις αντίθετες με τις επιθυμίες ή τα κελεύσματα της Εκτελεστικής Εξουσίας, όταν μάλιστα δια του πρωθυπουργού λαμβάνουν υποσχέσεις μέχρι και για… αυξήσεις μισθών. Χθες είχαμε τις τηλεοπτικές άδειες, σήμερα έχουμε την προσπάθεια ελέγχου των ΜΜΕ με φίλους επιχειρηματίες που ο ένας μετά τον άλλον «καίγονται» σε «βοσκοτόπια» ή σε «τσιγαράδικα», αύριο θα έχουμε υπαγόρευση του τι πρέπει να καταθέσει ο κάθε ισοβίτης για να εμπλακούν επιχειρηματίες ή και κόμματα σε ποινικά κολάσιμες υποθέσεις.
Όσο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ θα βλέπει το έδαφος να φεύγει κάτω από τα πόδια της και να κατρακυλά στην καταστροφή, τόσο οι εξωθεσμικές παρεμβάσεις θα πυκνώνουν και να γίνονται πιο έντονες. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που η περαιτέρω παραμονή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ στην εξουσία θα συνιστά κίνδυνο για τη δημοκρατία και για τη χώρα.
Για τη δημοκρατία για όλους τους παραπάνω λόγους, και για τη χώρα επειδή σε καθεστώς αμφισβήτησης της δημοκρατίας η οικονομία δεν μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά και θετικά.
