γράφει ο Δημήτρης Τζελέπης.
Πως γίνεται ένας ιός να έχει διαπεράσει σύνορα; Να έχει βάλει σε καραντίνα σχεδόν όλον τον πλανήτη; Κυβερνήσεις να τον υποτίμησαν τόσο πολύ που τώρα τρέχουν να μαζέψουν ό,τι μπορούν και να συνεχίζεινα είναι τόσο θανατηφόρος; Απαντήσεις δεν έχουμε, αλλά θα μάθουμε σίγουρα όσο περνάει ο καιρός και τελειώσει αυτό το δράμα που ζούμε. Μέχχρι τότε, πάνω από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι έχουν μπει σε καραντίνα.
Τι έκαναν όμως πολλές κυβερνήσεις; Δεν πήραν μέτρα σωστά, η διεθνής κοινότητα έβλεπε ότι είναι μόνο πρόβλημα της Κίνας και ότι την δική της πόρτα δεν θα περάσει. Αλλά ο ιός βρήκε τρύπα και μπήκε και στην Δύση, σε μία Δύση και Ευρώπη που έχει μάθει να ζει αλλιώς και τώρα μπαίνει σε καραντίνα για να προστατέψει την ζωή της.
Ο κόσμος πρέπει να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα για όσο διαρκεί αυτή η μάχη με τον ιό. Ναι, είναι πόλεμος και πρέπει να τον κερδίσουμε, αλλά ένας πόλεμος δεν κερδίζεται χωρίς αυτοθυσία, αίμα και απώλειες. Θέλει προσπάθεια από όλους.
Η ανθρωπότητα έχει ζήσει και άλλους ιούς όπως ήταν αυτός της Πανώλης που πέθαναν πάνω από 50 εκατομμύρια άνθρωποι και τότε κατηγορούσαν τους ξένους που δεν είχαν σχέση με το Βυζάντιο, μετά ήταν η φυματίωση που πέθαναν πάνω από 100 εκατομμύρια άνθρωποι, η πανούκλα που έχει γίνει και μυθιστόρημα από τον Νομπελίστα Αλπέρ Καμί. Ο ίδιος γράφει ότι ο άνθρωπος δεν είναι προετοιμασμένος καλά για πολέμους και πανδημίες και τον βρίσουν απροετοίμαστο.
Επίσης, γίνεται λόγος για την Πανούκλα γίνεται και στο πεζογράφημα του Ι.Μ. Παναγιωτόπουλου η «Αστροφεγγιά» που μιλάει για το πως η Αθήνα ήταν μία έρημη πόλη και ότι υπήρχε ένα άθλιο σύστημα υγείας στην τότε Αθήνα.
Η ισπανική γρίπη το 1918-1919 ήταν και αυτή μία πανδημική αρρώστια, που εξ αιτίας της πέθαναν ίσως και 100 εκατομμύρια άνθρωποι.
Τα τελευταία χρόνια υπήρξε και η γρίπη των χοίρων, ο H1N1, ο ιός Ζίκα που ταλαιπώρησε την Αμερική το 2015.
Ο άνθρωπος από τη νεολιθική εποχή όταν άρχισε να χτίζει κοινωνίες και να αναπτύσσονται οι κοινότητες είχε από τότε ιούς που τώρα έχουν ξεπεραστεί εν πολλοίς χάρη των εμβολίων.
Φυσικά δεν ξέρουμε πως θα είναι η επόμενη ημέρα μετά από αυτόν τον πόλεμο. Σίγουρα θα αλλάξουν όλα. Αυτό δεν είναι υποταγή, αλλά ένα μέρος της ευθύνης που έχουμε απέναντι σε όλους. Τώρα είμαστε σε καραντίνα.
Φυσικά η οικονομία και οι πολιτικοί θα πρέπει να συνεννοηθούν και όχι να αφήσουν τον καθένα στην τύχη του.
Οι Κινέζοι όταν έλεγαν σε κάποιον να «ζήσει σε ενδιαφέροντες καιρούς» το ως είχαν κατάρα. Έχουμε ζήσει πολλά, πολέμους, εισβολές για την ειρήνη, για τα «δήθεν» πυρηνικά του Σαντάμ. Δεν έχουμε παράπονο.
Όταν τελικά βγούμε από τα σπίτια μας, είναι σίγουρο ότι δεν θα είναι τίποτα το ίδιο.
