γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.
Στη συνείδηση της πλειονότητας των Ελλήνων – σε ποσοστό πάνω από 70%- υπάρχει η βεβαιότητα ότι η Συμφωνία των Πρεσπών είναι ετεροβαρής, υπέρ των Σκοπίων. Ότι πρόκειται για μια συμφωνία που εξυπηρετεί μόνο τα συμφέροντα των Σκοπίων. Μια συμφωνία που περιέχει τέτοιες διατάξεις που ποτέ κανένας Έλληνας πρωθυπουργός δεν αποδέχθηκε. Φθάσαμε μάλιστα στο σημείο όταν Καραμανλής και Μπακογιάννη είπαν «όχι» στα σχέδιά τους, όχι μόνο να χάσουν την εξουσία αλλά και να κινδυνεύσουν να βρεθούν εκτός πολιτικής. Όλα όσα όμως δεν δέχθηκαν οι προηγούμενοι πρωθυπουργοί, τα δέχθηκε ο σημερινός πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας.
Είναι ο ίδιος πρωθυπουργός που αποδέχθηκε χωρίς δεύτερη συζήτηση την υπαγωγή της περιουσία του ελληνικού δημοσίου στο Υπερταμείο για έναν ολόκληρο αιώνα, κάτι που απέρριψε το «αμερικανάκι» Γιώργος Παπανδρέου, ο «υπάλληλος των τραπεζών» Λουκάς Παπαδήμος, αλλά και ο «γερμανοτσολιάς» Αντώνης Σαμαράς. Την υπαγωγή της περιουσίας του ελληνικού δημοσίου στο Υπερταμείο τη ζητούσαν επιτακτικά οι δανειστές από κάθε «μνημονιακή» κυβέρνηση, από κάθε «μνημονιακό» πρωθυπουργό. Αποτέλεσμα κανένας τους να μη μακροημερεύσει και μάλιστα οι δύο εκλεγμένοι εξ αυτών με το ζόρι να καταφέρουν να κυβερνήσουν, για σχεδόν δύο, ο ένας και δυόμισι, χρόνια, ο άλλος.
Φέρνουμε αυτά τα δύο παραδείγματα για να επισημάνουμε ότι ο επί τετραετία πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, αποδεικνύεται ο μακροβιότερος όλων των πρωθυπουργών των μνημονιακών χρόνων, γιατί ποτέ δεν είπε «όχι» στους δανειστές. Υπάκουσε πάντα στις εντολές τους και εξυπηρέτησε πάντοτε τα σχέδιά τους ως… καλό παιδί. Έδωσε και την ελληνική περιουσία για 99 χρόνια αλλά και υπέγραψε μια κακή, για τα ελληνικά συμφέροντα, συμφωνία, με τα Σκόπια.
Από την άλλη έχουμε μια Νέα Δημοκρατία και έναν αρχηγό, τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος ξεκάθαρα λέει ότι δεν πρόκειται να κυρώσει τη Συμφωνία των Πρεσπών και αν ερχόταν στα χέρα του, ως Πρωθυπουργός θα διαπραγματευόταν εξ αρχής και μάλιστα από μηδενική βάση.
Η θέση του αυτή, φυσικά, δεν ενθουσίασε την κυρία Μέρκελ, η οποία παραδέχθηκε ότι δεν μπορεί να τον πείσει, ούτε βέβαια τους υπερατλαντικούς συμμάχους.
Τη Δευτέρα (14/01/19) στην κηδεία του σεμνού, μαχητικού και αξιοπρεπούς πολιτικού Δημήτρη Σιούφα, είχαν συγκεντρωθεί και πολιτικά πρόσωπα από άλλους πολιτικούς χώρους, μιας και ο εκλιπών έχαιρε εκτιμήσεως για το ήθος του. Ένα από αυτά τα πολιτικά πρόσωπα, από άλλον πολιτικό χώρο, με πλησίασε και μου είπε: «Γιώργο, πες στον Κυριάκο ότι για να γίνει πρωθυπουργός δεν μπορεί να πηγαίνει κόντρα στα σχέδια των Αμερικανών. Για δες τον Τσίπρα που τα πάει μια χαρά…»
«Και συ τι θες; Έναν πρωθυπουργό υπάλληλο των Αμερικανών ή έναν πρωθυπουργό Έλληνα, που να εξυπηρετεί τα ελληνικά -και μόνο- συμφέροντα;», του απάντησα.
Χαμογέλασε, μου ανταπάντησε «μακάρι…» και ξεκίνησε συζήτηση για κάτι άλλο.
Αλήθεια, όμως, γιατί ο Τάσος Παπαδόπουλος μπόρεσε να πει «όχι» σε ολόκληρη την υφήλιο που τον προέτρεπε να πει «ναι» στο σχέδιο Ανάν κι εμείς δεν μπορούμε να πούμε «όχι» σε μια κακή συμφωνία; Και όχι μόνο δεν τον υπονόμευσε η διεθνής κοινότητα μετά από εκείνο το βροντερό «όχι», αλλά άρχισε να τον σέβεται και να τον υπολογίζει περισσότερο.
Δεν είπε κανείς ότι εμείς οι υπόλοιποι που αντιτιθέμεθα στη Συμφωνία των Πρεσπών δεν θέλουμε να βρεθεί συμβιβασμός. Θέλουμε. Και μάλιστα επιθυμούμε την επιβίωση και ευημερία του γειτονικού κράτους το οποίο αν δεν υπήρχε θα έπρεπε για πολλούς λόγους να το έχουμε… εφεύρει. Όχι όμως να επιβιώνει λεηλατώντας και καπηλευόμενο την ελληνική ιστορία και αλλάζοντας την πραγματικότητα. Θέλουμε μια δίκαιη συμφωνία κι έναν έντιμο συμβιβασμό. Αλλά αυτό που φέρνει στη Βουλή προς ψήφιση ο κ. Τσίπρας δεν είναι ούτε δίκαιο, ούτε «έντιμος συμβιβασμός». Είναι μια συμφωνία που δικαιώνει τα Σκόπια και την προπαγάνδα τους 100% καθώς κερδίζουν και τη δήθεν «μακεδονική» ταυτότητα και τη γλώσσα. Σε αυτή τη συμφωνία η Ελλάδα δεν κερδίζει κάτι. Και δεν είναι επιχείρημα ότι κέρδος είναι που άλλαξαν το όνομα του αεροδρομίου τους… Είναι αστείο ως επιχείρημα.
Ο Αλέξης Τσίπρας είναι σαφές ότι ζητάει ψήφο εμπιστοσύνης για να περάσει τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Άρα όσοι του δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι του «λύνουν τα χέρια» για να περάσει μια συμφωνία σε βάρος της χώρας.
Όλοι εκείνοι, λοιπόν, που λένε ότι «θα δώσουμε ψήφο εμπιστοσύνης, αλλά δεν θα ψηφίσουμε τη Συμφωνία των Πρεσπών» ή είναι ανόητοι ή πιστεύουν ότι απευθύνονται σε ανόητους. Αν δεν θέλουν να περάσει η Συμφωνία των Πρεσπών όφειλαν να καταψηφίσουν την κυβέρνηση Τσίπρα. Κάθε τι άλλο είναι αστείο να συζητείται.
Οι 300 πρέπει, επιτέλους, να καταλάβουν ότι πάνω από πολιτικοί, πάνω από βουλευτές και πάνω από αρχηγοί κομμάτων, είναι Έλληνες και ως Έλληνες πρέπει να συμπεριφερθούν… Έστω και αν κάποιοι από αυτούς το πράξουν για πρώτη φορά στη ζωή τους.
ΥΓ: Αλήθεια η κυρία Παπακώστα που εξελέγη στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 ως 12η βουλευτής της β΄ Αθήνας, από καραμπόλα (έχασε η ΝΔ την έδρα στη Ροδόπη) με τι συνείδηση θα πάει να ψηφίσει υπέρ της κυβέρνησης Τσίπρα και υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών; Ξεχνά ότι με τις ψήφους νεοδημοκρατών που την ψήφισαν πήρε τους σταυρούς που πήρε και μετά βρέθηκε στη συγκεκριμένη θέση στη λίστα της ΝΔ, ενός κόμματος με εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις από τον ΣΥΡΙΖΑ; (οι εκλογές του Σεπτεμβρίου έγιναν με λίστα). Και με ποιο δικαίωμα επικαλείται τον ιδρυτή της ΝΔ Κωνσταντίνο Καραμανλή; Ξεχνά τα δάκρυα του Καραμανλή για τη Μακεδονία; Το κόμμα της το πρόδωσε, τους ψηφοφόρους της τους πρόδωσε, τα δάκρυα του Καραμανλή;
