Τώρα εδώ στην Ελλάδα ο Τσίπρας μπορεί να πίστευε ότι με την Novartis θα μπορέσει να γυρίσει την κατάσταση υπέρ του, αλλά του βγήκε κατά του. Στην ομιλία της Βουλής φάνηκε να απολογείται για όλα αυτά, αλλά να μιλάει για πολιτικές ευθύνες και όχι ποινικές που μιλούσε μέχρι πριν λίγο καιρό. Την Νοβάρτις την έβγαλε στο γήπεδο, γιατί δεν πήγαινε καλά πουθενά. Το Σκοπιανό δεν ήταν προς λύση, η οικονομία μπορεί να βγήκαμε στην αγορές, αλλά τα ακούσαμε στο Eurogroup από τον Ντράγκι και η Τουρκία μας απειλούσε στα Ίμια. Και σου λέει κάτσε να φέρω στο φως την Νοβάρτις μήπως και καταφέρω να διχάσω μαζί με κάποιους αριστερόφρονες της ΝΔ να την διχάσω για να επωφεληθώ. Με την ελπίδα έμεινε όπως και ο Χίτλερ.
Για το ύφος του κ. Καρτερού που έγραψε «ου γαρ οίδασι τι πηδούσι» τι να πούμε; Απαντάω με το σχόλιο του πρωθυπουργού στην ομιλία στην Βουλή «εμείς είμαστε από άλλο υλικό». Αυτό το υλικό ψήφισε μνημόνια, εφάρμοσε μέτρα σκληρά και όποτε θέλει θυμάται τις εξορίες και τον Στάλιν.
Αφήνω τα εσωτερικά και την Νοβάρτις και θα ασχοληθώ με τα εξωτερικά. Εξωτερικά θέματα πως το είπε ο Κοτζιάς η Ελλάδα έχει υψηλή διπλωματική χωρητικότητα. Ωραία. Με την Τουρκία τι γίνεται; Έχουμε τον Καμμένο να απειλεί τους απέναντι. Ο κ. Μολών Λαβέ δεν έχει καταλάβει ότι αυτό που κάνει μπορεί να δείχνει ένα είδος αδυναμίας;
Στο Σκοπιανό εμείς διοργανώσαμε συλλαλητήρια που ξεχάστηκαν μέσα σε δέκα μέρες μάλλον και πολύ λέω. Μέσα σε μία μέρα το ξεχάσαμε, γιατί είχαμε Νοβάρτις. Όμως ο Ζάεφ με τον Ντιμιτρόφ έκαναν ταξίδια σε όλη την Ευρώπη για να προωθήσουν την θέση τους για την διαπραγμάτευση. Μέχρι και η κ. Μέρκελ που απεχθάνεται όπως λέει η ίδια την πίεση στις διαπραγματεύσεις, προσφώνησε τον Ζάεφ ως Μακεδόνα. Λάθος της, αλλά ξέρει ότι η Ευρώπη πρέπει να τρέξει και ο μαραθώνιος θα αρχίσει από τα Βαλκάνια.
Τα Βαλκάνια η Ευρώπη εδώ και δέκα χρόνια τα άφησε, επειδή έπρεπε να ασχοληθεί με την κρίση. Το κενό που άφησε το εκμεταλλεύτηκαν αναθεωρητικές δυνάμεις, όπως η Ρωσία που ήθελε τις χώρες που έχει επί την επιρροή της να μην πέσουν στην αγκαλιά της Ευρώπης. Την Σερβία δύσκολα θα την αφήσει να πέσει στην αγκάλη της Ευρώπης, είναι πολύ πιθανό να ασκήσει βέτο και για την είσοδο στο NATO της ΠΓΔΜ. Δείχνει ότι πια δεν την ενδιαφέρουν τα Βαλκάνια ως ένας χώρος που θα περνούσε μόνο το φυσικό της αέριο.
Η Αλβανία θέλει την Τουρκία, γιατί ο Ράμα θέλει να έχει σύμμαχο τον Ερντογάν για την Μεγάλη Αλβανία που ονειρεύεται.
Το Κόσσοβο κοιτάει προς την Αλβανία. Καθώς αυτόν τον μήνα γιόρτασε δέκα χρόνια ως ανεξάρτητο κράτος. Το Κόσσοβο είναι πολύ δύσκολο να έχει Ευρωπαϊκή προοπτική, γιατί δεν έχει επιλύσει τα θέματα διαφθοράς, κράτος δικαίου και δεν έχει σταθεροποιήσει τις κρατικές δομές και έχει και τον αστάθμητο παράγοντα με τις κυβερνήσεις. Στο Κόσσοβο ζουν επίσης και 120.00 Σέρβοι. Αλβανοί και Σέρβοι καλούνται να λύσουν αυτό το χρόνιο πρόβλημα, αλλά δεν προβλέπεται εύκολη λύση αφού καμία πλευρά δεν πρόκειται να υποχωρήσει εύκολα από τις θέσεις.
Ναι, οι χώρες των Βαλκανίων πρέπει να έχουν Ευρωπαϊκή προοπτική. Όμως να σέβονται η μία την άλλη, να μην έχουν διεκδικήσεις επί των συνόρων άλλων κρατών και να έχουν φιλικές σχέσεις μεταξύ τους.
Στον Νότο της Ευρώπης την Κυριακή, η Ιταλία έχει εκλογές και το φάσμα της ακυβερνησίας φαίνεται ορατό. Μία ασθενής της Ευρώπης μπορεί να μείνει χωρίς κυβέρνηση, γιατί οι Ιταλοί είναι απογοητευμένοι από όλα τα κόμματα και οι νέοι δεν βλέπουν με καλό μάτι το ευρώ. Οι νέες ηλικίες ειδικά θεωρούν ότι δεν έχει ωφελήσει πουθενά και μερικοί μάλιστα υποστηρίζουν ότι αυτό είναι το κακό που έχουμε ανεργία στους νέους.
Όλα τα παραπάνω έδωσαν δικαίωμα σε έναν κωμικό να διεκδικεί την κυβέρνηση της Ιταλίας, ενώ με την πολιτική ανάσταση του Μπερλουσκόνι να φαίνεται και να λέει ότι μπορεί να σχηματίσω κυβέρνηση μαζί με την ξενοφοβική Λέγκα του Βορρά. Ο Σαλβίνι που έχει ακραίες θέσεις και ο Μπερλουσκόνι που όλα αυτά που τάζει μόνο κεντροδεξιά δεν είναι. Να όμως που οι Ιταλοί γοητεύονται από έναν άνθρωπο που έχει κάνει τα πάντα και στα 81 του χρόνια ψάχνει πολιτική επαναφορά.
Ο Ρέντσι μπορεί να έχει 20%, αλλά ο Ρέντσι πληρώνει όλα αυτά που έκανε όταν ήταν στην κυβέρνηση. Μπορεί να έκανε και καλά, αλλά οι Ιταλοί στο δημοψήφισμα του γύρισαν την πλάτη.
Μπορεί κανέναν Ιταλό να μην πείθουν οι θέσεις των κομμάτων. Και αυτό που φοβούνται πολλοί είναι ότι η έλλειψη πολιτικών ιδεών που θα υπάρξει να δημιουργήσει ιδεολογίες όπως του Μουσολίνι.
Η 4η Μαρτίου είναι κρίσιμη μέρα, γιατί ψηφίζει και το SPD για να σχηματιστεί κυβέρνηση. Εάν δεν είναι καταφατική η απάντηση η αστάθεια και οι εκλογές στην Γερμανία μετά είναι ο μόνος δρόμος.
Για την Ευρώπη η 4η Μαρτίου είναι πολύ σημαντική. Μπορεί να γίνει ένα Big Bang όπως λένε στις Βρυξέλλες. Αυτό δεν το θέλει κανείς. Ακυβερνησία σε Ιταλία και αστάθεια σε Γερμανία, αυτά τα δύο θα πάνε πολλά πράγματα πίσω. Αυτό δεν το θέλει κανείς.
Εκλογές όμως την 4η Μαρτίου έχει και η Ρωσία. Να κάνω και μία μικρή πρόβλεψη; Ο Πούτιν θα κερδίσει τις εκλογές της 4ης Μαρτίου. Σιγά το δύσκολο. Αφού μόνος του είναι. Μετά λένε για τη Ρωσία ότι είναι σύγχρονη Δυτική χώρα. Είναι ένα σύγχρονο Τσαρικό καθεστώς με τον Πούτιν να μιλάει για το πώς υπηρετεί σωστά την «Μαμά Ρωσία». Αντιπολίτευση δεν υπάρχει, δικαιοσύνη δεν υπάρχει, ΜΜΕ δεν υπάρχουν και αυτά που υπάρχουν λένε αυτά που θέλει να ακούσει ο Πούτιν. Και αυτός ο άνθρωπος έγινε επίτιμος διδάκτορας στο Πανεπιστήμιο της Πελοποννήσου. Γιατί δεν βραβεύουμε εμείς ως άξιους υποστηρικτές μας στον αγώνα για την ανεξαρτησία μας την Γαλλία και την Αγγλία γιατί και αυτοί μας βοήθησαν;
Ξέρω, ναι, ο Πούτιν και η Ρωσία θα μας βοηθήσουν σε οιαδήποτε επίθεση. Ξεχάσατε κάτι, ότι η Ρωσία έχει επιλέξει το μισοφέγγαρο.
Ελλάδα, Ευρώπη θα τρέξουν από εδώ και πέρα, θα αντέξουν όμως; Ο Ζακ Ντέλορ έλεγε ότι η «Ευρώπη είναι σαν το ποδήλατο, εάν δεν κινηθεί θα πέσει».
Για περισσότερα άρθρα του Δημήτρη Τζελέπη πατήστε εδώ!
