Όλη η συζήτηση γίνεται σχετικά με το αν ευσταθούν οι κατηγορίες των τριών προστατευόμενων μαρτύρων ή αν λένε ψέματα και εξυπηρετούν συμφέροντα. Πέρα όμως από τα όσα ισχυρίζονται ή υποθέτουν οι μάρτυρες, υπάρχουν και αυτά τα οποία έχει ισχυριστεί ο ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με την υπόθεση Novartis, στα οποία έχουμε προτιμήσει να μη δώσουμε ιδιαίτερη σημασία –άλλωστε έχουμε πάθει πολλάκις και έχουμε μάθει να μη παίρνουμε τοις μετρητοίς λόγια και υποσχέσεις του Αλέξη Τσίπρα. Τι γίνεται όμως αν σε όσα έχουν πει τόσο καιρό έχουν δίκιο; Τι γίνεται αν για πρώτη φορά ήταν από την αρχή ως το τέλος σοβαροί και χάρη σε κάποιο θαύμα είπαν την αλήθεια;
Πρώτα από όλα, αυτό σημαίνει ότι δεν έχουμε δει ακόμα τίποτα. Άλλωστε ο Αλέξης Τσίπρας είχε πει πριν από σχεδόν δύο χρόνια ότι υπήρχε χρηματοδότηση σε μαύρα ταμεία κομμάτων, κάτι το οποίο δεν έχει αναφερθεί καν σε όλη την υπόθεση, αφού όλες οι κατηγορίες είναι για πρόσωπα και όχι για κόμματα. Άρα, για να το λέει αυτό ο Πρωθυπουργός μας πάει να πει ότι κάποια πηγή ή κάποια αποδεικτικά στοιχεία έχει και ότι δεν είπε απλά μια αερολογία για να προκαλέσει εντυπώσεις. Που είναι λοιπόν εδώ και δύο χρόνια τα αποδεικτικά στοιχεία του Αλέξη Τσίπρα; Γιατί δεν έχει καταθέσει τα στοιχεία που υποτίθεται ότι έχει; Αν όντως ευσταθεί αυτή η κατηγορία, τότε πρέπει να κληθεί και ο ίδιος στην προανακριτική να καταθέσει, αλλιώς να παραδεχτεί ότι έκανε απλά εκτιμήσεις και υποθέσεις και πέταγε λόγια του αέρα χωρίς να γνωρίζει για ποιο πράγμα μιλάει –αλλά είπαμε, εδώ υποθέτουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σε όλα δίκιο.
Δίκιο, λοιπόν, είχε και κατ’ επέκταση όποιος άλλος όλη την προηγούμενη χρονιά μίλαγε για σκάνδαλο Novartis που θα ταράξει το πολιτικό σύστημα από τα θεμέλιά του. Αφού όμως οι καταθέσεις των προστατευόμενων μαρτύρων έγιναν τους τελευταίους 2 μήνες, αυτό σημαίνει και πάλι ότι όλοι αυτοί έχουν πληροφορίες οι οποίες δεν έχουν ακόμα κατατεθεί στην δικογραφία. Πολύ περισσότερο αυτό ισχύει και πάλι για τον ίδιο τον πρωθυπουργό που από πέρυσι τον Φεβρουάριο από του βήματος της Βουλής έκανε καταγγελίες για εμπλοκή πολιτικών προσώπων, οι οποίες μάλιστα υιοθετήθηκαν πλήρως από την αρμόδια εισαγγελέα και περιελήφθησαν στο κατηγορητήριο. Τι γνωρίζει λοιπόν ο κάθε Πολάκης και ο κάθε Βαξεβάνης; Δεν έχουν υποχρέωση να το καταθέσουν ώστε να λάμψει η αλήθεια και να τιμωρηθούν όσοι χρηματίστηκαν και ζημίωσαν τον ελληνικό λαό; Δεν θα έπρεπε να τους αναγκάσει η προανακριτική επιτροπή της Βουλής να καταθέσουν τα όσα γνωρίζουν για την υπόθεση; Δεν έχουν υποχρέωση να κινηθούν εναντίον της ίδιας της Novartis, όπως έκαναν άλλες χώρες παγκοσμίως;
Δεν θα έπρεπε επίσης να έχει ξεκινήσει αυτό το ζήτημα εδώ και τρία χρόνια; Ο ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζεται ότι η διαφθορά σε περιπτώσεις όπως του Δημήτρη Αβραμόπουλου και την αγορά εμβολίων ήταν προφανής. Γιατί δεν ξεκίνησε μία εξεταστική για την υγεία πριν από τρία χρόνια; Αν δηλαδή δεν τύχαινε να ανακαλύψει το FBI γιατρούς στην Ελλάδα που έπαιρναν δώρα από την Novartis, δεν θα μαθαίναμε ποτέ πώς χάθηκαν τα λεφτά από την υγεία; Και όλοι αυτοί οι Υπουργοί ανάμεσα και μετά από τους κατηγορούμενους –Κακλαμάνης, Ξενογιαννακοπούλου, Βορίδης, Κουρουμπλής, Ξανθός- ήταν τόσο ανίκανοι που δεν κατάλαβαν ότι χάθηκαν δισεκατομμύρια ή απλά προτίμησαν να μη θίξουν το θέμα δημοσίως;
Αφού όμως αυτά είναι γνωστά εδώ και τόσο καιρό, γιατί ο Αλέξης Τσίπρας δεν έκανε κινήσεις για να αλλάξει τον νόμο περι ευθύνης Υπουργών; Άλλωστε, υπήρξε πρόταση της Νέας Δημοκρατίιας η οποία μπορούσε να γίνει αποδεκτή και χωρίς συνταγματική αναθεώρηση. Γιατί η κυβέρνηση καταψήφισε την συγκεκριμένη πρόταση και βοήθησε στο να μην υπάρξουν ποινικές ευθύνες και ξεκάθαρες δίκες για τους κατηγορούμενους, χωρίς λάσπη και λαϊκά δικαστήρια από φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ;
Γιατί, επίσης, αφού όλα αυτά ήταν γνωστά στον ΣΥΡΙΖΑ, κράτησε ο Αλέξης Τσίπρας στην θέση του επιτρόπου τον Δημήτρη Αβραμόπουλο; Μη μου πείτε δικαιολογίες για τις ισοροπίες στην Ευρώπη και την χάρη που έκανε στον Γιούνκερ. Μπορούσε κάλλιστα να τον αντικαταστήσει με κάποιον άλλο που προερχόταν από την κεντροδεξιά και, όπως και με την περίπτωση Παυλόπουλου, δεν θα είχε κανένα απολύτως πρόβλημα.
Λογικά δεν είναι όλα αυτά τα συμπεράσματα; Παρόλα αυτά, ούτε η κυβέρνηση, ούτε η αντιπολίτευση φαίνονται να παίρνουν στα σοβαρά τα όσα έχει πει ο Αλέξης Τσίπρας και το κόμμα του όλον αυτό τον καιρό. Ίσως πριν από τρία χρόνια να είχε κάποια αξιοπιστία ο λόγος του κυβερνήτη της Ελλάδας και των στελεχών του κόμματός του, αλλά πλέον δεν ασχολούμαστε μαζί του ούτε καν σε υποθετικά σενάρια.
Αφού όμως ο λόγος της κυβέρνησης είναι απλά υποθέσεις και δεν έχει κανένα βάρος, ας κάνω και εγώ τις δικές μου υποθέσεις. Έχω μάθει ότι όταν κάποιος κατηγορείται για κάτι που έχει κάνει, η αυθόρμητη αντίδραση είναι να ρίξει αλλού την ευθύνη. Για παράδειγμα, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ τα έκανε μαντάρα με την οικονομία με κόστος πολύ μεγαλύτερο από 100 δις ευρώ, ο Αλέξης Τσίπρας έριξε την ευθύνη στον Γιάνη Βαρουφάκη. Από όλους τους κατηγορούμενους, ο μόνος που έδειξε δίπλα -έστω και έμμεσα- ήταν ο Δημήτρης Αβραμόπουλος που κατονόμασε τον Κώστα Καραανλή. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υπάρχει οποιοδήποτε αποδεικτικό στοιχείο, δείχνει τουλάχιστον κάποια ανασφάλεια, ακόμα και αν η υπόδειξη Αβραμόπουλου αφορούσε κυρίως την συνευθύνη και όχι την απόρριψη ευθύνης.
Ας εφαρμόσουμε λοιπόν αυτή τη θεωρία και στην υπόθεση Novartis γενικότερα: Στο παγκόσμιο αυτό σκάνδαλο, γιατί μόνο η χώρα μας δεν μελετάει τον χρηματισμό των γιατρών από την φαρμακοβιομηχανία και στρέφει την ευθύνη μόνο προς τους πολιτικούς; Αν μη τι άλλο, αυτό είναι μία ένδειξη ανασφάλειας. Με δεδομένο ότι πολλοί γιατροί δωροδοκήθηκαν από την Novartis, γιατί να μην είναι κάποιος από αυτούς και μέλος της κυβέρνησης; Γιατί, για παράδειγμα, ο γιατρός Παύλος Πολάκης δεν ασχολείται με τα θέματα του χαρτοφυλακίου του, δηλαδή τους γιατρούς που χρηματίστηκαν, και ασχολείται με το να κάνει δημόσιες παρεμβάσεις και υποδείξεις στη δικαιοσύνη;
Θα είχε πολύ ενδιαφέρον να βλέπαμε τον Παύλο Πολάκη να κάνει τη δουλειά για την οποία τον πληρώνω ως φορολογούμενος, δηλαδή να βοηθήσει στην έρευνα –σχετικά με το ποιοι γιατροί χρηματίστηκαν. Τώρα αν, λέμε αν, βρεθεί κάποιος από αυτούς να είναι Υπουργός, τότε θα γελάσουμε όχι μόνο με την υποκρισία του, αλλά και γιατί δεν υπάρχει κάποιος νόμος περι ευθύνης ιατρών, αντίστοιχος του νόμου περι ευθύνης Υπουργών να τον ξελασπώσει…
Υ.Γ.: Αναφερθήκαμε νωρίτερα στον κ. Κουρουμπλή ο οποίος ήταν υπουργός Υγείας και το όνομά του έχει μεν παραληφθεί στη δικογραφία, αλλά περιγράφεται ως ο «υπουργός εκείνης της περιόδου». Σκεφτείτε λοιπόν πόσες ευθύνες υπάρχουν για «εκείνη την περίοδο» που ακόμα και αυτό το κατηγορητήριο που η αντιπολίτευση θεωρεί διάτρητο αναγκάσθηκε να περιλάβει, έστω περιγραφικά, την ευθύνη του υπουργού «εκείνης της περιόδου». Να δούμε λοιπόν, εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ θα αναγνωρίσει ευθύνες ή όχι;
Υ.Γ.2: Θα έχει πολύ ενδιαφέρον να δούμε ποιοι δημοσιογράφοι έχουν πάρει χρήματα από την Novartis.
Για να διαβάσετε δωρεάν το βιβλίο του Δημήτρη Κοντογιάννη «Δεν έχουμε Δημοκρατία: Μια κάπως μποέμ απόδειξη για κάτι που όλοι λίγο-πολύ γνωρίζαμε», πατήστε εδώ!
