Πλημμύρισε το υπόγειο.

Γέμισε κουρασμένα νερά,

ξαποσταμένα.

Τώρα ποιός κουβάς

και πόσος κόπος για απάντληση..

Βλέπεις καμία πυροσβεστική

δεν ανταποκρίθηκε στις

απεγνωσμένες κλήσεις

και η αντλία

–αυτή που θα τα ξεφορτωνόταν-

βγήκε ελαττωματική.

 

Έμεινε το απελπισμένο βλέμμα

του υπόγειου,

η ενοχή που το μούσκευε, η ξενομπάτισα,

τη μόνιμη που συντρόφευε.

Έμειναν οι αντοχές του κουβά,

του σκουριασμένου απ’ την πολυκαιρία,

που επέπλεε στα νερά,

τα παλιά και τα καινούρια.

Και η μυρωδιά…

 

Το υπόγειο … μύριζε τις ενοχές του.