Ας μου επιτραπεί να αντιπαραβάλλω τη στάση που κράτησε ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Όταν από την αρχή της κρίσης έλεγε με παρρησία ότι η αναδιάρθρωση του χρέους είναι εκ των ων ουκ άνευ, συνεπικουρούμενος μάλιστα από ορισμένους στο ΠΑΣΟΚ, οι κυβερνώντες τον κατηγορούσαν ότι απεργάζονται την καταστροφή της χώρας. Στη συνέχεια ανέκρουσαν πρύμνα και προχώρησαν σε κούρεμα και επαναγορά ομολόγων. Όταν προεκλογικά μιλούσε για κατάργηση των μνημονιακών δεσμεύσεων και αναδιαπραγμάτευση του χρέους, οι αντίπαλοί του τον αποκαλούσαν «λόμπι της δραχμής».
Οι ίδιοι τελικά κατέβηκαν στις εκλογές του Ιουνίου με σημαία την επαναδιαπραγμάτευση, την οποία όμως «ξέχασαν» μόλις σχημάτισαν κυβέρνηση. Εκ των υστέρων ομολογήθηκε από επίσημα χείλη ότι το οικονομικό και γεωπολιτικό κόστος της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ θα ήταν τεράστιο. Απεδείχθη έτσι ότι η σθεναρή διαπραγματευτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ περί αντιστροφής του εκβιασμού που υφίστατο η χώρα κάθε άλλο παρά στερείτο ρεαλισμού.
Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ προειδοποιούσε ότι η πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης θα οδηγήσει την οικονομία σε ένα καθοδικό σπιράλ ανατροφοδοτούμενης ύφεσης, οι κυβερνώντες έβλεπαν και ξαναέβλεπαν ανάπτυξη στον ορίζοντα. Σήμερα, ο άνωθεν καθοδηγητής τους, ο επίτροπος οικονομικών Όλι Ρεν, βρίσκεται διεθνώς απομονωμένος και πανταχόθεν βαλλόμενος, από το ΔΝΤ και το G20 μέχρι όλους τους επιφανείς οικονομολόγους, για την εμμονή του σε αυτήν την αναποτελεσματική πολιτική.
Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ έλεγε ότι η κρίση χρέους δεν είναι ελληνικό αλλά ευρωπαϊκό πρόβλημα που χρειάζεται ευρωπαϊκή λύση και προέκρινε συμμαχία των χωρών του Νότου προς αυτή την κατεύθυνση, οι κυβερνώντες δήλωναν υποταγή στη Γερμανίδα καγκελάριο, υιοθετώντας εμμέσως την άποψη ότι το πρόβλημα είναι οι διεφθαρμένοι και τεμπέληδες Έλληνες. Σήμερα, που ο Νότος βράζει, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ επιβεβαιώνεται και πάλι. Την προηγούμενη εβδομάδα 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι διαδήλωσαν σε όλη την Πορτογαλία ενάντια στη λιτότητα. Στην Ιταλία, την τρίτη οικονομία της Ευρωζώνης, το αποτέλεσμα των εκλογών αναγκάζει την Ευρώπη να αντιμετωπίσει το αναπόφευκτο δίλημμα: θα καταργήσει τη λιτότητα ή τη δημοκρατία; Οι παραπάνω διαπιστώσεις, που θεωρώ ότι δικαιώνουν τις εκτιμήσεις μας, δεν είναι παρά ισχυρές ενδείξεις ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ μπορεί να λάβει τις σωστές, τολμηρές αποφάσεις για την ανάταξη της χώρας. Εντωμεταξύ κατά τους τελευταίους μήνες έχει συντελεσθεί μεγάλη πρόοδος στη συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ σε ενιαίο πολιτικό φορέα, στην επεξεργασία ενός ρεαλιστικού προγράμματος ανασυγκρότησης της χώρας που θα αντιστοιχεί στη σημερινή οικονομική κατάσταση, καθώς και στην καλλιέργεια διεθνών επαφών και συμμαχιών. Εντούτοις ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ συνεχίζει να βρίσκεται αντιμέτωπος με αμείλικτα και κατεπείγοντα ερωτήματα. Με ποιο τρόπο μπορεί να ωφελήσει άμεσα τη χειμαζόμενη κοινωνία; Τι λύσεις μπορεί να προσφέρει σε ένα περιβάλλον ευνουχισμένου κοινοβουλευτισμού και εντεινόμενου κυβερνητικού αυταρχισμού; Η πρωτοβουλία «Αλληλεγγύη για όλους», που ομαδοποιεί αυτό-οργανωμένες δομές αλληλοβοήθειας, είναι μέρος της απάντησης. Για να γίνει ορατή η λύση στο σύνολό της όμως, πρέπει να γίνει κατανοητό ότι δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις που να εκπορεύονται από κομματικά επιτελεία. Η αντίσταση και η δημιουργία είναι καθήκον και ευθύνη των πολιτών. Κανένας αγώνας δεν κερδήθηκε από τον καναπέ ή από την κάλπη.
Πρέπει να γεμίσουμε τους δρόμους και τις πλατείες, με την πίστη ότι ο διπλανός μας είναι η δύναμή μας.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε και στο paraskhnio.gr
