γράφει ο Δημήτρης Κοντογιάννης.
Μέσα σε έναν μήνα κυβέρνησης Μητσοτάκη η Ελλάδα δεν έχει μπει στο κέντρο κάποιας παγκόσμιας κρίσης, δεν έχασε δισεκατομμύρια από την οικονομία της, δεν φοβάται ότι θα χρεοκοπήσει, δεν πρόδωσε τους συμμάχους της, δεν δημιούργησε φανατικούς εχθρούς εντός της σημαντικότερης συμμαχίας της και δεν αμφισβητείται η θέση της σε αυτήν. Με άλλα λόγια, σε αντίθεση με τον πρώτο μήνα της Κυβέρνησης Τσίπρα, η χώρα μας δεν φαίνεται αποφασισμένη να αυτοκτονήσει. Το λες και μια καλή αρχή.
Αυτή η καλή αρχή όμως δεν δικαιολογεί πανηγύρια λες και διορθώσαμε όλα τα στραβά της χώρας και γλιτώσαμε από τις παθογένειες δεκαετιών, ούτε όμως δικαιολογεί οποιαδήποτε ακραία καταστροφολογία όπως αυτή των οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ. Στην πραγματικότητα αυτά που έχουν γίνει σε σχέση με αυτά που είχε υποσχεθεί η ΝΔ μέσα από το επίσημο πρόγραμμά της είναι… λίγα, αριθμητικά τουλάχιστον.
Σε αυτή την ιστοσελίδα (http://track-mitsotakis.gr/) μπορείτε να δείτε τις υποσχέσεις που έδωσε επίσημα η ΝΔ μέσω του προγράμματός της. Προφανώς πολλές από αυτές χρειάζονται αρκετό χρόνο για να υλοποιηθούν, κάποιες φαίνεται ήδη να έχουν ξεκινήσει και κάποιες έχουν αρκετά διαφορετικό βαθμό δυσκολίας από ό,τι φαίνεται με την πρώτη ματιά. Για παράδειγμα, η «Δημιουργία Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας για θέματα εξωτερική πολιτικής άμυνας και διαχείρισης κρίσεων» είναι κάτι σαφώς πιο εύκολο από την «Πλήρη και άμεση εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου», κυρίως για λόγους αλλαγής νοοτροπίας του ελληνάρα. Η πρόοδος όμως που συνολικά έχει σημειωθεί είναι αρκετά διαφορετική από αυτή που θα περίμενε κάποιος με βάση τον ενθουσιασμό και την δραστηριότητα του μήνα που προηγήθηκε.
Δεν λέω κάτι περίεργο. Αυτό που ζούμε είναι το αυτονόητο: όταν βρίσκεις μπροστά σου αυτό το απίστευτο μπάχαλο, λογικό είναι οι πρώτες σου κινήσεις να είναι φτιάξεις στέρεο έδαφος για να πατήσει το κράτος που προσπαθείς να οικοδομήσεις. Καλώς, λοιπόν, πρώτη ενέργεια ήταν να ενισχυθεί η τοπική αυτοδιοίκηση, ένας από τους λίγους τομείς που –παρά τα ελαττώματά της- λειτουργεί αποτελεσματικά και που ο ΣΥΡΙΖΑ πολέμησε με μανία. Αφού λειτουργεί και λύνει τα προβλήματα των πολιτών, τώρα που βρισκόμαστε σε κατάσταση ανάγκης θα πρέπει να βασιστούμε πάνω της ακόμα περισσότερο. Ήταν πολύ σωστή κίνηση η αποτροπή του μπαχάλου και μακάρι να τηρηθεί η υπόσχεση για μεταφορά του ΕΝΦΙΑ στους Δήμους, ώστε να ενισχυθούν ακόμα περισσότερο.
Τώρα όμως που τελειώνει αυτή η φάση προσαρμογής, θα πρέπει η ΝΔ να αποδείξει ότι αυτές τις λίγες υποσχέσεις που έδωσε μπορεί να τις υλοποιήσει. Θα πρέπει, για παράδειγμα, να αποδείξει ότι θα βρεθούν παιδικοί σταθμοί για όλα τα παιδιά ή ότι θα υπάρξει ηλεκτρονική υπογραφή για ριζική καταπολέμηση της γραφειοκρατίας.
Εδώ λοιπόν έρχεται ο σημαντικότατος ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ. Μέχρι στιγμής το μόνο που έχει κάνει είναι επιθέσεις στα πρόσωπα που επιλέχθηκαν να στελεχώσουν την κυβέρνηση. Πολλές από αυτές είναι δικαιολογημένες –το παρελθόν του Υφυπουργού Απόδημου Ελληνισμού και του Γ.Γ. Δημόσιας Τάξης έκαναν μέχρι και Νεοδημοκράτες να στραβώσουν δημοσίως- και άλλες όχι –κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει με κανονικά επιχειρήματα γιατί η επιλογή Μαυρωτά στην Γ.Γ. αθλητισμού παίζει κάποιο ρόλο στην στάση της ΝΔ αναφορικά με την συμφωνία των Πρεσπών. Ο κόσμος όμως δεν νοιάζεται.
Έχει σταματήσει προ πολλού να νοιάζεται η πλειονότητα του κόσμου για το αν κάποιος είναι καλός άνθρωπος ή αν είναι κωλόπαιδο, και τη μεγαλύτερη ευθύνη για αυτό την έχει ο Αλέξης Τσίπρας με την παρέα του. Οι λόγοι είναι δύο και είναι πολύ απλοί:
Α) Μόνιμο αντεπιχείρημα σε κάθε κωλοπαιδισμό της προηγούμενης κυβέρνησης ήταν το «ναι, αλλά οι προηγούμενοι ήταν φασίστες/ διεφθαρμένοι/προδότες/ρατσιστές κλπ». Όταν ο κόσμος είδε αυτούς τους κακούς «προηγούμενους» να γίνονται σε μια νύχτα κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, όταν άκουσε την ακραία ρητορική μίσους διαφόρων ΣΥΡΙΖΑίων και είδε την καθημερινή και πολυεπίπεδη διαφθορά πολλών στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, τότε κατάλαβε ότι όλοι λίγο πολύ είναι ίδιοι και σταμάτησε να νοιάζεται για τις ad hominem επιθέσεις.
Β) Όταν φίλοι, γνωστοί, συγγενείς κλπ γύριζαν και σε έλεγαν στη μάπα σου «προδότη, ρατσιστή, φασίστα κπλ», επαναλαμβάνοντας την εμετική ρητορική μίσους των πολάκηδων, τότε καταλάβαινες ότι η μπάλα στην άλλη πλευρά έχει χαθεί τελείως.
Φυσικά υπάρχουν άτομα που θα ψηφίσουν στις επόμενες εκλογές δεν έζησαν αυτή την αηδία, κυρίως λόγω μικρότερης ηλικίας, οπότε λογικό είναι να συνεχίσει σε όλη την τετραετία να στοχεύει ο ΣΥΡΙΖΑ στον προσηλυτισμό των τωρινών δωδεκάχρονων και δεκαπεντάχρονων, που είναι η επόμενη φουρνιά ψηφοφόρων (και φυσικά έτσι δικαιολογείται και η βιασύνη της ΝΔ να περάσει νομοσχέδια αντιδημοφιλή για αυτές τις ηλικίες, π.χ. την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου). Πέρα όμως από τις εύκολες εφηβικές ψήφους, υπάρχει και το καθήκον του ΣΥΡΙΖΑ ως Αξιωματική Αντιπολίτευση απέναντι σε όλους του Έλληνες.
Καθήκον λοιπόν του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι να κερδίσει τις επόμενες εκλογές. Καθήκον είναι τώρα, σε αυτή τη Βουλή, να ασκήσει ουσιαστική αντιπολίτευση και αυτό με τη σημερινή ρητορική δεν γίνεται. Πρέπει να υπάρξουν ουσιαστικά και συγκεκριμένα επιχειρήματα, και όχι μόνο οι συνηθισμένοι τσιπραϊκοί λαϊκισμοί. Όταν λοιπόν θα δει κάποιος τον ΕΝΦΙΑ μειωμένο κατά 30% ή θα δει ο ελεύθερος επαγγελματίας να του μένει κάτι στην άκρη για να προλάβει να αποπληρώσει τα χρέη του προς το Δημόσιο και τους προμηθευτές του, τότε δεν θα τον νοιάζει αν είναι «πολύ κωλόπαιδο ο Κυριάκος». Θα τον νοιάξει ότι οι τωρινοί φαίνονται ικανοί και οι προηγούμενοι εντελώς ανίκανοι. Θα τον νοιάξει ότι μετά από 1 μήνα διακυβέρνησης δεν τρέμει το φυλλοκάρδι μας για την επόμενη ημέρα και ότι μετά από 6 μήνες δεν θα έχουμε ξαναχρεοκοπήσει επειδή ο Πρωθυπουργός και οι Υπουργοί του δεν είχαν βασικές πολιτικές γνώσεις.
Πρέπει λοιπόν η Αξιωματική Αντιπολίτευση να ετοιμάσει τις δικές της εφαρμόσιμες αντιπροτάσεις στο σχέδιο της ΝΔ. Δεν είναι και τόσο δύσκολο. Αρκεί να ρίξετε μια ματιά στις θέσεις που είχα στην αρχή του άρθρου και θα διαπιστώσετε ότι και εσείς μπορεί να έχετε κάποια ουσιαστική πρόταση. Γιατί να μη καταθέσει και ο ΣΥΡΙΖΑ τις δικές του προτάσεις, φέρνοντας ουσιαστικά τη ΝΔ προ τετελεσμένων γεγονότων και αναγκάζοντάς την ή να βελτιωθεί ή να τις υιοθετήσει;
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάποια ικανότατα στελέχη που μπορούν να προσφέρουν στον ουσιαστικό και παραγωγικό έλεγχο της ΝΔ. Αρνούμαι να πιστέψω ότι άτομα όπως ο Χουλιαράκης ή ο Σταθάκης δεν είναι ικανά να φέρουν τεκμηριωμένες προτάσεις στο τραπέζι, αν τους δοθεί η δυνατότητα.
Εδώ λοιπόν είναι το μεγάλο πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ και ένα από τα μεγαλύτερα της Ελλάδας: μάλλον δεν θα δοθεί η δυνατότητα στα ικανά στελέχη να συμβάλλουν και, με αυτόν τον τρόπο, να ξεχωρίσουν. Η ρητορική του κόμματος του Αλέξη Τσίπρα ορίζεται από ένα μόνο άτομο, τον πρόεδρό του. Πρόκειται πλέον για ένα καθαρά προσωποκεντρικό κόμμα, που ευνουχίζει όποιον πηγαίνει κόντρα στις απαιτήσεις του μεγάλου ηγέτη.
Δυστυχώς για τον ΣΥΡΙΖΑ και για την χώρα μας, δεν προβλέπεται κάποια αλλαγή στην ηγεσία του. Δεν μπορώ να φανταστώ κάποιο μέλλον όπου η λογική θα νικήσει σε αυτό το κόμμα και θα σταματήσει η ανόητα εμφυλιοπολεμική ρητορική των διάφορων πολάκηδων. Έτσι, η χώρα μας θα έχει μία κυβέρνηση χωρίς ουσιαστικό έλεγχο από την αντιπολίτευση και, σε 4 χρόνια από τώρα, θα συνεχίσουμε να μιλάμε με τους όρους που θέτει η παρέα του Αλέξη: για ήρωες και προδότες, για αγρίμια και για κότες, όπως έλεγε και ο πρώην Υφυπουργός.
