γράφει ο Δημήτρης Τζελέπης.
Η Τουρκία εδώ και καιρό πιέζει και διαμηνύει σε όλους τους τόνους ότι θα χρησιμοποιήσει το Tουρκολυβικό μνημόνιο για να κάνει έρευνες νοτίως στην Κρήτη. Το Πεντάγωνο είναι σε ετοιμότητα και σε εγρήγορση για όποια κίνηση της Άγκυρας.
Η Ελληνική διπλωματία ξεκίνησε να τρέχει ξανά με άλλους ρυθμούς με την υπογραφή μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας για ΑΟΖ, μία εκκρεμότητα που υπήρχε από το 1977 που τότε είχε επιχειρήσει να λύσει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Η «τζίφρα» του Ντι Μάιο έπεσε και από εδώ και πέρα η ελληνική διπλωματία πρέπει να τρέξει, γιατί μπορεί να είναι ένα καλό βήμα αυτή η υπογραφή, αλλά ακόμη δεν έχει τελειώσει τίποτα. Ο πρωθυπουργός και ο Υπουργός Εξωτερικών θα γράψουν αεροπορικά μίλια την άλλη εβδομάδα. Ο πρωθυπουργός θα επισκεφθεί το Ισραήλ και ο Νίκος Δένδιας το Κάιρο. Δύο πρωτεύουσες που παίζουν σημαντικό ρόλο στην Ανατολική Μεσόγειο και όχι μόνο.
Η ανακήρυξη ΑΟΖ με την Αίγυπτο είναι ένα δύσκολο εγχείρημα, γιατί το βαθύ κράτος της Αιγύπτου μπορεί να μπλοκάρει εάν θέλει την συμφωνία. Μπορεί ο Σίσι που κυβερνάει την Αίγυπτο να έχει έχθρα με τον Ερντογάν, αλλά κάποιοι από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους έχουν επιρροή στην Αίγυπτο. Άρα η Αίγυπτος είναι μία χώρα που θα επιλέξει με πολύπλοκες διαδικασίες την χώρα με την οποία θα συνάψει ΑΟΖ.
Η Αίγυπτος σε ενδεχόμενη συμφωνία με την Ελλάδα θέλει να αφήσει εκτός το Καστελόριζο, γιατί το θεωρεί μικρό νησί χωρίς επιρροή. Άρα μάλλον κινούμαστε για μερική οριοθέτηση με την χώρα του Σίσι. Αλλά αυτό δεν θα είναι μία συμφωνία που θα κλείσει άμεσα.
Εάν πετύχουμε συμφωνία με την Αίγυπτο, τότε ακυρώνουμε επί της ουσίας το έωλο νομικά και ανυπόστατο Τουρκολυβικό μνημόνιο και έτσι η Άγκυρα πρακτικά αφοπλίζεται.
Η Τουρκία από την πλευρά της δεν τα παρατάει, είναι έτοιμη να κάνει κάθε κίνηση που έχει εξαγγείλει ο Ερντογάν, μας απειλεί ότι εάν δεν ξέρουμε τα όρια μας «θα δούμε τι θα πάθουμε» και ο Ακάρ υποστηρίζει ότι η Ελλάδα δεν θέλει σύγκρουση με την Τουρκία, γιατί είναι μαθηματικά βέβαιο ότι δεν την ευνοεί.
Επίσης, η Τουρκία βρίσκεται να ελέγχει την Λιβύη και αυτό είναι ένα κακό σενάριο για όλη την Ανατολική Μεσόγειο. Η Τουρκία εξοπλίζει την Λιβύη με μαχητές από την Συρία και με βαρέα όπλα χωρίς να την ενοχλεί κανείς, η επιχείρηση «Irini» δεν έχει πιάσει.
Εάν η Τουρκία αποφασίσει να στείλει σεισμογραφικό για έρευνες νωρίτερα από τις ενενήντα μέρες, τότε θα είναι για να μας αιφνιδιάσει, γιατί η Αμερική είναι σε μεταβατική περίοδο και ο Τραμπ συμπεριφέρεται ως φίλος του Ερντογάν. Άλλωστε και ο «Αττίλας 2» έγινε όταν στην Αμερική υπήρχε μία μεταβατική περίοδος και ο Νίξον ήταν έτοιμος να παραδώσει στον Κάρτερ.
Η Τουρκία θέλει να κάτσει στο τραπέζι την Ελλάδα με το έτσι θέλω. Αλλά εάν δεν υπάρξει ανοιχτός δίαυλος, υπάρχει και η Χάγη.
Μπορεί η 9η Ιουνίου να ήταν μία καλή μέρα για την ελληνική διπλωματία, αλλά δεν πρέπει να μείνουμε εκεί. Χρειάζονται και άλλα βήματα.
Η Τουρκία θα «σφίξει και άλλο την τανάλια». Η Ελλάδα θα πρέπει να είναι έτοιμη για όλα τα ενδεχόμενα.
Όχι λοιπόν στα πολλά λόγια από άτομα που δεν πρέπει και όχι στα τρομοκρατικά σενάρια.
