Το εντυπωσιακό του εγχειρήματος αφορά το ζήτημα των έμφυλων ταυτοτήτων, στη βάση του σεξουαλικού προσανατολισμού, καθώς η θεματική εβδομάδα αφορά παιδιά γυμνασίου, 13 και 15 ετών, και επιζητά την ολιστική και βιωματική ει δυνατόν προσέγγιση του θέματος. Ενός εξαιρετικά πολύπλοκου ζητήματος που καταφέρνει με την προσέγγιση του Υπουργείου να ευτελιστεί και να καταλήξει ένα επιπλέον πασάλειμμα στα τόσα άλλα.
Οι έμφυλες ταυτότητες περικλείουν ένα ευρύτατο φάσμα εννοιών και κοινωνικών διαχωρισμών αλλά η αποδοχή των ιδιαιτεροτήτων δεν σημαίνει και αποδόμηση των στερεότυπων. Είναι φανερό πως απαιτείται ευαισθητοποίηση γι’ αυτά τα θέματα, ώστε να υπάρχουν οι κατάλληλες αντιστάσεις σε περιπτώσεις κακοποιήσεων ή θυματοποίησης στη βάση κατασκευασμένων κανονικοτήτων. Ωστόσο το να θέλει ένα κορίτσι να γίνει υδραυλικός, δεν αποδομεί το ότι οι υδραυλικοί δεν είναι κορίτσια. Ούτε πολύ περισσότερο μειώνει την ελευθερία επιλογής ή αποδοχής της υδραυλικού.
Δεν ευθύνονται τα στερεότυπα απαραίτητα για τις κακοποιήσεις αλλά η αμορφωσιά των πολιτών και, επιπλέον, αυτά μεταβάλλονται από την ίδια την κοινωνία και όχι από επιβολές κοινωνικής μηχανικής οι οποίες φέρνουν τα αντίθετα αποτελέσματα και οδηγούν στον κοινωνικό ηθικισμό.
Τις κοινωνίες τρομάζει η προσπάθεια επιβολής της διαφορετικότητας ως κανονικότητα και όχι η διαφορετικότητα καθαυτό. Η περίπτωση του Brexit και του Trump είναι τα χαρακτηριστικά παραδείγματα, για διαφορετικούς λόγους το καθένα. Και εντέλει γιατί θα πρέπει το έμφυλο στερεότυπο να ορίζεται ως αρνητικό; Εκτός και εάν αυτός είναι ο στόχος των απρόσωπων και ελευθεριαζόντων ελίτ.
Ο προβληματισμός αφορά τις ιδέες που επιδιώκονται να περάσουν. Άραγε για να ωθήσουμε τους μαθητές στο να υιοθετήσουν τις νέες ιδέες του ουδέτερου για την αρτιότερη διάπλαση του χαρακτήρα ή μήπως για να κάνουμε ομάδες ανθρώπων να ενστερνιστούν ένα στοιχείο πολιτιστικής πληροφορίας η οποία μπορεί να διαμοιραστεί ανώδυνα σύμφωνα με τη θεωρία του Richard Dawkins; Αναρωτιέται κανείς εάν ο στόχος είναι τα “εγωιστικά γονίδια” και η έκφρασή τους στην περιφρούρηση του “σώματος” και της “ταυτότητας” ή η αποδοχή του αναλώσιμου ρόλου αυτών ως φορέας απελευθέρωσης από τα δεσμά της “ταυτότητας”. Ως εστίαση άραγε στο πολύχρωμο της κοινωνίας, με την ελπίδα τα μιμήματα να διαιωνισθούν ολούθε σύμφωνα με την κοινωνιοβιολογία και σε αντιστοιχία με τη διαφήμιση γνωστής μπράντας ρούχων για new gender neutral section;
Χάριν της προοδευτικότητας λοιπόν και του ατομισμού θα πρέπει να υφίσταται και τρίτο φύλο. Επιδιώκεται λοιπόν ένα ζήτημα σεβασμού ατομικής επιλογής να αποτελέσει συλλογικό πρόβλημα και μάλιστα παιδιών προεφηβικής ηλικίας. Η ισοπέδωση όμως και η ομοιομορφία των πάντων οδηγεί στην απαξίωση των θεσμών και εντέλει της διαφορετικότητας και του ρόλου που αυτή καλείται να διαδραματίσει. Ουσιαστικά αρνείται τη δυνατότητα των ανθρώπων στην επιλογή. Υπάρχουν άπειρα θέματα για τα οποία η θεματική εβδομάδα θα μπορούσε να ασχοληθεί, με επίκαιρο το πώς η λιτότητα αποτέλεσε το βασικό μοχλό υπονόμευσης της έμφυλης ισότητας στη βάση της αμφισβήτησης ή κατάργησης θεσμών που προάγουν την ισότητα. Ωστόσο κάποιοι συνειδητά επιλέγουν να περιφρουρήσουν την “ελευθεριότητά” τους αδιαφορώντας για την κοινωνία.
