Σήμερα 3750 πλοία, που κινούνται σ’ όλον τον κόσμο, ανήκουν σε Έλληνες πλοιοκτήτες. Ενώ η εντός των συνόρων οικονομία μας αντιστοιχεί μόνο στο 0,4% του παγκόσμιου ΑΕΠ, ένα στα τέσσερα καράβια μεταφοράς ξηρού φορτίου (bulkcarrier) ανήκει σε Έλληνες. Επίσης, ένα στα πέντε τάνκερ παγκοσμίως είναι υπό τον έλεγχο ελληνικών συμφερόντων. Ενώ ένας Έλληνας στους τέσσερις είναι άνεργος κι’ ένας στους τρεις βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας, η ποντοπόρος ναυτιλία ανθεί. Ο στόλος ελληνικών συμφερόντων υπολογίζεται ότι έχει αξία 106 δις. δολαρίων, αναλογεί στο 7% της οικονομίας μας και απασχολεί 192.000 άτομα.
Τα τελευταία χρόνια ο στόλος των Ελλήνων εφοπλιστών έχει αισθητά ανανεωθεί. Ο μέσος όρος ηλικίας των πλοίων υπό ελληνική σημαία έχει κατέβει στα 9,9 έτη, ενώ για τον παγκόσμιο στόλο ο αντίστοιχος αριθμός είναι 12,4 έτη. Το ίδιο αυξάνεται ραγδαία ο αριθμός των πλοίων που υπακούουν στις νέες προδιαγραφές για την ασφαλή μεταφορά αργού πετρελαίου και τον περιορισμό των κινδύνων για το θαλάσσιο περιβάλλον σε περίπτωση ναυαγίου. Πλοία ελληνικής ιδιοκτησίας μεταφέρουν το 60% του αργού πετρελαίου, που καταναλώνει η Κίνα και το 50% των συνεχώς αυξανόμενων εξαγωγών της τεράστιας αυτής χώρας προς τον υπόλοιπο κόσμο. Η ελληνική σημαία είναι μακράν η πρώτη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτός, εξάλλου, είναι και ο μόνος τομέας όπου πρωτοπορούμε.
Με αυτά τα δεδομένα, χρόνια τώρα, οι σχέσεις του Ελληνικού Κράτους με την ελληνική ναυτιλία και ιδιαίτερα με το ποντοπόρο, μεγαλύτερης στρατηγικής σημασίας και παραγωγικότητας τμήμα της είναι από κακές έως άθλιες. Δεν θέλω τώρα να μπω σε λεπτομέρειες, όπου ενδεχόμενα άλλοι μπορεί να είναι πολύ περισσότερο ενημερωμένοι.
Αναρωτιέμαι όμως, ιδιαίτερα κάτω από τις σημερινές περιστάσεις, με μια κυβέρνηση, που μας σερβίρει τα πιο αλλόκοτα παραμύθια για μελλοντικές χρηματοδοτήσεις, πότε από τις ΗΠΑ, πότε από την Κίνα, πότε από τις χώρες, που ενδεχόμενα συγκροτήσουν κάποτε την ενιαία τράπεζα των BRICS, υπάρχει δίπλα μας αυτή η κολοσσιαία δεξαμενή ρευστότητας και δεν γίνεται καμία προσπάθεια να αξιοποιηθεί. Αν το πρόβλημα είναι ο αριθμός όσων θα απασχοληθούν σε ελληνόκτητα πλοία, πέρα από τις δεσμεύσεις, που οι εφοπλιστές είναι έτοιμοι να αναλάβουν, τότε ας τους προσλάβουμε σε μια θέση κομματικού αργόμισθου, όπως τις καθαρίστριες με τα κόκκινα γάντια και τα περίτεχνα μανικιούρ ή τους αργόσχολους, που εισέβαλλαν στην ΕΡΤ και ας πληρώνει κάποιος, ίσως σε ένα κοινό ταμείο εφοπλιστών και κυβέρνησης, τους μισθούς τους για να μη δουλεύουν. Έτσι, εξάλλου, αφού υψώσει ελληνική σημαία, η ελληνόκτητος ναυτιλία, θα έρθει πιο κοντά στη νέα Λαϊκή μας Δημοκρατία.
Σε λίγο, όλοι θα παριστάνουμε ότι δουλεύουμε, αυτοί θα παριστάνουν ότι μας πληρώνουν και τα bitcoins του ελλαδικού σοσιαλισμού θα τα αποταμιεύουμε, αφού, ούτως ή άλλως, δεν θα υπάρχει τίποτα να αγοράσεις.
το άρθρο δημοσιεύτηκε και στο Βήμα και το pangalos.gr
