γράφουν ο Θάνος Καλαμίδας και η Κατερίνα Χαρίση.
Με Εκείνη δικαιολογημένα απούσα θα συνεχίσω κι αυτή τη βδομάδα να γκρινιάζω χωρίς αντίλογο.
Την τελευταία δεκαετία και με όλα αυτά που καθημερινά εξαθλιώνουν τον Έλληνα, το μυαλό μου πάει συχνά στην γιαγιά μου και η σκέψη μου – αν και μου λείπει πολύ – είναι: καλά, εσύ έφυγες νωρίς.
Η γιαγιά μου παρόλο ότι είχε δουλέψει από τα δεκατρία της, έχοντας στη πλάτη της προσφυγιές, πολέμους και χηρεία από πολύ νέα, χρειάστηκε να φτάσει τα εξηντατρία για να πάρει την βασική σύνταξη κάπου στα τέλη του ‘80. Μόνο που παρ’ όλες τις προσπάθειες να μυθοποιηθούν αυτές οι προ-2000 «παλιές καλές ημέρες», μόνο παλιές καλές ημέρες δεν ήταν. Ήταν επιλεκτικά καλές ημέρες για επίλεκτους.
Μετά από πενήντα χρόνια σκληρής δουλειάς με άπειρα ξενύχτια με τη βελόνα και στην ραπτομηχανή, χωρίς οκτάωρο, σαββατοκύριακο και σχόλες, η γιαγιά μου πήρε την βασική, την χαμηλότερη σύνταξη. Την πόνεσε αλλά αρθριτικά, ζάχαρο, χαλασμένο στομάχι, χολή και πολλά προβλήματα με την καρδιά πονούσαν πολύ πιο πολύ. Η γιαγιά μου βλέπετε δεν ήταν ούτε δημόσιος υπάλληλος, ούτε γιατρός ή βιομήχανος, ούτε είχε θείο στην Κορώνη, έναν θείο είχε που τον φάγανε οι Αιγύπτιοι μαζί με τον πατέρα της κατά την αναχώρηση από την Αλεξάνδρεια. Εργάτης ήταν της βελόνας και με αυτή τη βελόνα μόνη της μεγάλωσε και σπούδασε πέντε παιδιά μιας και πόλεμος με εμφύλιο της στέρησαν και την συζυγική βοήθεια.
Η γιαγιά μου δεν «έπαιξε» ποτέ στο χρηματιστήριο, δεν πήρε διακοποδάνεια, ούτε είχε αυτοκίνητο. Πήγαινε στην λαϊκή στις επτά το πρωί που όλα είναι …πιο φρέσκα και πριν πάει στο σουπερμάρκετ έγραφε σε ένα χαρτί τι χρειαζόταν να πάρει. Συγκεκριμένα πράγματα μην ξεφύγει από τον προϋπολογισμό. Η γιαγιά μου δεν ήταν ο μόνος συνταξιούχος που ζούσε έτσι και την δεκαετία του ’80 και του ’90. Βλέπετε για τους φτωχούς και ειδικά τους φτωχούς συνταξιούχους, τα μνημόνια είχαν έρθει από την ημέρα που γεννηθήκαν.
Ξέρετε ποιά μέρα ήταν η αγαπημένη της γιαγιάς μου; Η μέρα που οι ταχυδρόμος έφερνε την σύνταξη της. Έτσι γινόταν τότε, ο ταχυδρόμος έφερνε σε μετρητά τις συντάξεις. Και ήταν τέτοια η χαρά της που του έδινε και …χαρτζιλίκι. Του ταχυδρόμου. Και μετά ξεκίναγε η μοιρασιά, τόσα η ΔΕΗ, τόσα ο ΟΤΕ, τόσα τα κοινόχρηστα, τόσα στα εγγόνια κι άντε μετά υπομονή μέχρι τον άλλο μήνα που θα ξανάρθει ο ταχυδρόμος.
Όταν κάποια στιγμή – αν θυμάμαι καλά – ο Μητσοτάκης έκανε μια τιμαριθμική αναπροσαρμογή στις συντάξεις η γιαγιά μου έκανε δώρα σε παιδιά και εγγόνια. Τέτοια ήταν η χαρά της κι ας μην ήταν Χριστούγεννα κι ας ήταν η αναπροσαρμογή μικρότερη από όσα χάλασε στα δώρα.
Πως θα ζούσε αυτή η γιαγιά μετά το 2009 με αυτή τη σύνταξη που έπαιρνε; Ούτε να το φανταστώ. Φαντάζομαι παιδιά κι εγγόνια θα βάζαμε πλάτη. Αλλά ποιά πλάτη όταν τα μνημόνια μας χτύπησαν όλους αλύπητα; Ένα πιάτο φαγητό; Χαρτζιλίκι; Τα ψώνια από την λαϊκή; Ποιά πλάτη; Και τους λογαριασμούς; Ποιος θα πλήρωνε τους λογαριασμούς; Τα φάρμακα και τους γιατρούς; Ποιος θα πλήρωνε με μια σύνταξη βασική που θα είχε κοπεί στο 60%;
Να σας πω κάτι; Καλά που έφυγε νωρίς γιατί ούτε να την φανταστώ την κατάσταση.
Και για την μεν γιαγιά μου να μην το φανταστώ αλλά δυστυχώς πόσες γιαγιάδες και πόσοι παππούδες ζουν αυτή τη πραγματικότητα σήμερα; Πόσες γιαγιάδες και πόσοι παππούδες μετράνε πενηνταράκια για να πάρουν ένα πιάτο φαγητό και πόσοι ηλικιωμένοι κάνουν …οικονομία στα χάπια για να φτάσουν περισσότερο καιρό; Μην απαντήσετε, είναι πολλοί. Και όλοι το ξέρετε γιατί είναι παντού γύρω σας, για πολλούς στο ίδιο το σπίτι σας κι ας μην το λέτε δυνατά.
Οι πολλοί συνταξιούχοι στην Ελλάδα πεινάνε. Η πλειονότητα των συνταξιούχων στην Ελλάδα πεινάνε. Εγώ ΔΕΝ θα ήθελα η γιαγιά μου να ζει το σήμερα των συνταξιούχων στην Ελλάδα.
Κι όμως κάποιοι λένε, αυτού του πεινασμένου για πενηνταράκια συνταξιούχου, ότι η πρωθυπουργική 13η σύνταξη είναι προεκλογικό κόλπο και γι’ αυτό όταν έρθουν στα πράγματα …θα την κόψουν! Ξέρετε ποιά θα ήταν η απάντηση της γιαγιάς μου; «Ακάκιε, το ψηφοδέλτιο να λέει Τσίπρας!»
Πραγματικά, πιστεύει κανείς ότι ο σημερινός συνταξιούχος νοιάζεται αν είναι προεκλογικό κόλπο; Για πολλούς συνταξιούχους η απελπισία είναι τέτοια που είναι να παρακαλάνε να γίνονται εκλογές μια φορά τον μήνα για να παίρνουν …προεκλογικά κόλπα.
