γράφουν η Κατερίνα Χαρίση και ο Θάνος Καλαμίδας.
Εκείνη: Επειδή δεν παρακολουθώ τηλεόραση εδώ και μια δεκαπενταετία, δεν έχω ιδέα εάν ανακοινώνονται καθημερινά τα εκατοντάδες πλέον κρούσματα στην Ελλάδα ή αν ο μέσος τηλεθεατής βομβαρδίζεται επί 24ώρου βάσεως με τις μπούρδες των ριάλιτι και τα συνολάκια της Μαρέβας.
Πέρα από την όποια παράνοια που αντιμετωπίζουμε καθημερινά από την ελληνική κυβέρνηση με το σερί παταγωδών αποτυχιών σε ΟΛΑ τα επίπεδα, πρέπει να σκεφτούμε το “σενάριο Ιταλία” όπως και τους περασμένους μήνες με το lockdown.
Σαφέστατα τα σχολεία δεν είναι ασφαλή. Με το γελοίο και άκρως επικίνδυνο …μέτρο πρόληψης που μεταφράζεται σε: 24 παιδιά στην τάξη που θα κάθονται “σιδεράκι-σιδεράκι” όπως μου είπε το μικρό δευτεράκι μου όταν γύρισε σπίτι μετά το σχόλασμα. Τι θα πει “σιδεράκι-σιδεράκι”; Θα πει ότι τα παιδιά κάθονται ανά δύο (εννοείται), αλλά όχι δίπλα-δίπλα στο θρανίο, απέναντι. Εκεί που είναι το σιδεράκι για να κρεμούν τις τσάντες τους.
Μάλιστα.
Φωστήρες μου, πώς δεν το είχαμε σκεφτεί. Case closed, dear Watson.
Συγκεκριμένα στο δικό μας σχολείο, υπάρχουν πολλές άδειες αίθουσες γιατί είναι ένα μεγάαααλο σχολείο αλλά με λίιιιιγα παιδιά. Που σημαίνει βέβαια ότι θα μπορούσαν άνετα να σπάσουν τα τμήματα στα δύο και στα τρία, αλλά όοοοοχι, δε γίνεται. Γιατί δεν υπάρχουν τόσοι δάσκαλοι.
Πού είναι οι δάσκαλοι οεο;
Έλα μου ντε.
Βγαίνει και ο Σεπτέμβρης με εκατοντάδες κρούσματα κι ακόμα ΔΕΝ έχουμε μπει στους μήνες που παραδοσιακά – κι όσοι έχουν πιτσιρίκια καταλαβαίνουν πολύ καλά τι εννοώ – αρρωσταίνουν κάθε εβδομάδα και κουβαλούν στο σπίτι κρυώματα, γαστρεντερίτιδες, αμυγδαλίτιδες και λοιπές παιδικές ζούρες.
Όλοι οι ειδικοί τον τελευταίο καιρό άμεσα ή έμμεσα έχουν τονίσει πως ειδικά στα σχολεία τα μέτρα που (ΔΕΝ) πάρθηκαν δεν επαρκούν. Ελληνιστί: ο πολιτικός σχεδιασμός για το άνοιγμα των σχολείων δεν έγινε ποτέ.
Α, ναι. Η Μαρέβα είναι κομψή, though.
Το μόνο που κατάφερε ο Κούλης και το σινάφι του, όλο αυτό το διάστημα που εμείς κάναμε τον κώλο μας φινιστρίνι για να ανταπεξέλθουμε, είναι να σκορπίσει την παράνοια και τον παραλογισμό στον κόσμο, με μηδέν σωστή ενημέρωση, μηδέν μέσα προστασίας, μηδέν ενίσχυση του ΕΣΥ που ήδη φτάνει στα όριά του (κι ακόμα ΔΕΝ έχουμε δει τίποτα), μηδέν σχεδιασμό για τα σχολεία, μηδέν μέριμνα για τις επιχειρήσεις, μηδέν, μηδέν, μηδέν σε όλα.
Συγγνώμη, αυτοί δε θα ‘πρεπε να κάθονται απέναντι από κάποιον δικαστή αυτή τη στιγμή;
ΔΕΝ είναι δική μου δουλειά να σπαζοκεφαλιάζω κάθε πρωί αν πρέπει να στείλω τα παιδιά σχολείο ή όχι, ούτε να τους ζαλίζω το κεφάλι να μην ακουμπάνε τίποτα, να μην πλησιάζουν κανέναν, να μην ξύνονται, να μην τρώγονται, να μην αναπνέουν, να μην υπάρχουν.
Υποτίθεται, πως είχαμε (είχαν) ένα εξάμηνο ολόκληρο να προνοήσουν για όλα αυτά.
Αλλά όοοοοχι. Εκείνοι μόνο έξυναν τα π@πάρια τους, έτρωγαν λεφτά και γλωσσοφιλιούνταν με τους τραγόπαπες.
Και τώρα, τι;
Θα περιμένουμε ακόμα ένα Lockdown, ακόμα μία καραντίνα;
& Εκείνος: Κάθε φορά που πρόκειται να γράψω για την αντιμετώπιση της πανδημίας του κοροναϊού ξεκαθαρίζω από την αρχή ότι είναι ακόμα νωρίς για αναλύσεις, εύσημα, κατηγορώ και βραβεία. Κανένας μας αυτή τη στιγμή δεν ξέρει αν η Σουηδία είχε δίκιο, η Ελλάδα ή η Ιταλία. Αυτό, μόνο όταν περάσει η μπόρα και (δυστυχώς) μετρηθούμε, μόνο τότε θα μπορέσουμε να πούμε ποιος είχε δίκιο.
Πριν όμως συνεχίσω ας ξεκαθαρίσουμε μια …παρεξήγηση, ΔΕΝ υπάρχει, ΔΕΝ υπήρχε, ούτε ΘΑ υπάρξει δεύτερο κύμα κοροναϊού. Αυτό που υπήρξε και υπάρχει είναι δυο στάδια εξέλιξης. Στο πρώτο στάδιο την ευθύνη των μέτρων την είχαν γιατροί και επιστήμονες με το Διεθνή Οργανισμό Υγείας σαν σύμβουλο και οι κυβερνήσεις ήταν υπεύθυνες για την εφαρμογή και εκτέλεση των προτάσεων. Στο δεύτερο στάδιο εξέλιξης που ξεκίνησε μεσοκαλόκαιρα, οι πολιτικοί έκαναν στην άκρη – έως αγνόησαν πολλές φορές υποτιμητικά – τους γιατρούς και τους επιστήμονες και για χάρη της “οικονομίας” των νταβατζήδων και των τζογαδόρων του χρηματιστηρίου πήραν πολιτικές αποφάσεις με αποτέλεσμα ο αριθμός των θυμάτων και των νεκρών της πανδημίας (όπως αποδεικνύει καθημερινά σήμερα η Ελλάδα) να πολλαπολλαπλασιαστούν.
Κι όταν απαιτήθηκε κάποια δράση και αντίδραση – ειδικά στα σχολεία που επρόκειτο να ανοίξουν – από την κυβέρνηση απατεώνων ΚυριαΚούλη Μητσοτάκη αντιπροσωπευόμενη από την παντελώς και εγκληματικά αποτυχημένη υπουργό παιδείας Νίκη Κεραμέως δώρισε …παγουρίνια και μάσκες σε μέγεθος μπέρτας του μπάτμαν.
Αυτά που συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, από την πανδημία, στις πλημμύρες, τις πυρκαγιές και την ολική καταστροφή της οικονομίας, του συστήματος υγείας και την παιδεία, είναι εγκλήματα με ενόχους και ονοματεπώνυμα. Και δεν μιλάω για όσα απρόβλεπτα συμβαίνουν αλλά για τις πολιτικές αποφάσεις που συνυπολόγισαν απώλειες αδιαφορώντας αν αυτές οι απώλειες δεν είναι ψυχροί αριθμοί, αλλά ανθρώπινες ζωές.
Κατά τα άλλα, θα το γράψω για άλλη μια φορά, δεν ήρθε ακόμα η ώρα για γνωματεύσεις, αλλά εγώ νιώθω καλά που ζω στην Σουηδία και όχι στην Ελλάδα.
