γράφουν η Κατερίνα Χαρίση και ο Θάνος Καλαμίδας.
Εκείνη:
Ημερολόγιο Καραντίνας Vol. 2 και ο τραγέλαφος συνεχίζεται (ή μόλις άρχισε;)
Παίρνω email απελπισίας από το σχολείο των παιδιών. Πώς διακρίνεις την απελπισία σε ένα καθ’ όλα τυπικό και ψυχρά επαγγελματικό email; Εύκολα: Ξεκινάμε μαθήματα την Τετάρτη, όμως δεν έχουμε λάβει καμία οδηγία από το Υπουργείο. Δεν έχουμε καμία κατεύθυνση σχετικά. Ξέρουμε μόνο τις ώρες. Δε μας έχουν στείλει εξοπλισμό να μοιράσουμε στους μαθητές.
Εγώ τώρα σα γονιός θα πρέπει να επιλέξω ποιο από τα δύο παιδιά θα κάνει μάθημα και ποιο όχι.
Ίσως και κανένα. Γιόλο. Ας πάει στο διάολο και η διαίρεση και τα δεκαδικά. Ας πάει παραπίσω και η ορθογραφία.
Αλίμονο στα μεγάλα παιδιά.
Ημερολόγιο Καραντίνας Vol. 2 και με παρατηρώ σαν τρίτος από μακριά.
Μας τρώει ο κώλος μας και δεν μπορούμε να μείνουμε μέσα. Αυτός ο αποσυντονισμός μας τρελαίνει. Φτιάχνουμε μια υποτιθέμενη ρουτίνα που μιμείται την καθημερινότητα για να έχουμε λόγο να ζούμε τις ημέρες μας φυσιολογικά. Ο κόσμος δεν κάθεται μέσα. Τα ζευγαράκια σφιχταγκαλιάζονται στα πάρκα με τις μάσκες κατεβασμένες στα πηγούνια. Οι έφηβοι γιορτάζουν τα γενέθλιά τους στα παγκάκια. Τα πιτσιρίκια συναντιούνται με τους φίλους τους για παιχνίδι. Οι μεγάλοι πηγαδάκια σε κάθε γωνιά ενώ τα σκυλιά τραβάνε τα λουριά για να τρέξουν.
Πρόστιμο; Πρόστιμο. Δε θα λαλήσουμε για 300 ευρώ. Πάρτε κι αυτά, λίγο μας νοιάζει.
Ολόκληρη η χώρα δεν ξέρει τι θα γίνει την επόμενη μέρα με τους ηλίθιους που έμπλεξε, δεν ξέρουμε τι θα γίνει με το σχολείο, δεν ξέρουμε τι θα γίνει με τη δουλειά, δεν ξέρουμε πώς θα βγάλουμε το μήνα, τη βδομάδα, τη μέρα. Το ενοίκιο δεν περιμένει “οδηγίες από το Υπουργείο”, ούτε η ΔΕΗ, τα φροντιστήρια πρέπει να πληρωθούν κι ας υποβαθμίζεται το μάθημα.
Κατά τα άλλα επιτρέπεται μετά τις 9 να βγάλουμε το σκυλί για χέσιμο αλλά δεν επιτρέπεται να πάμε στη μάνα μας.
Όποιος θεωρεί ότι αυτό λέγεται “μέτρο αντιμετώπισης πανδημίας” να το κοιτάξει, δεν στέκει καλά.
Ημερολόγιο Καραντίνας Vol. 2 και δε θα βγει χειμώνας έτσι, no way Jose.
Έχουμε πλέον όλοι (ή έστω οι περισσότεροι) καταλάβει ότι οι ενέργειες της κυβέρνησης κάθε άλλο παρά “μέτρα αντιμετώπισης” είναι. Όσα έχουν αποφασίσει ως τώρα δεν έχουν απολύτως καμία βάση, ούτε επιστημονική, ούτε πρακτική. Πρακτικά είναι αδύνατο να τηρηθούν για την ακρίβεια. Δεν επηρεάζουν πουθενά τα κοβίντ δεδομένα, αλλά αυξάνουν εκθετικά την οικονομική και κυρίως την ψυχική κατάπτωση του κόσμου.
Κι ο κόσμος δεν το δέχεται αυτό πια.
Η κυβέρνηση απλά παίρνει μέτρα τύπου “ό,τι να ‘ναι”, μέτρα πανικού, σπασμωδικά, για να δείξουν ότι κάτι κάνουν.
3000 ευρώ πρόστιμο για συναθροίσεις άνω των τεσσάρων, κι αυτό θεωρούν ότι θα εμποδίσει τον κόσμο να βγει (17 ο μήνας γαρ, κούνια που σας κούναγε!)
Ο κόσμος πια κατάλαβε ότι ο εχθρός του δεν είναι ο ιός. Είναι η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Κι ένα εκατομμύριο ευρώ πρόστιμο δεν είναι αρκετό. Τίποτα δεν είναι αρκετό πια. Ο εχθρός μας έχει όνομα. Λέγεται Κυβέρνηση Μητσοτάκη.
& Εκείνος:
Όταν μετά από τρεις μήνες νουθεσίες, απαγορεύσεις, πρόστιμα και λοκντάουν, η κυβέρνηση ΚυριαΚούλη Μητσοτάκη αποφάσισε στο όνομα μιας υπ’ ευθύνη της κατεστραμμένης οικονομίας με ασύστολη υφαρπαγή δημοσίου χρήματος από τα δικά της παιδιά και το απαραίτητο σπρώξιμο νταβατζήδων, να ανοίξει τα σύνορα σε μια κίνηση μπείτε σκύλοι κοροναϊοί κι αλέστε θύματα, αντιδράσανε επιδημιολόγοι, γιατροί, ειδικοί, ακόμα και απλοί πολίτες. Ο κίνδυνος ήταν πέρα από ορατός, σε βάραγε κατακούτελα. Αλλά η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός ΚυριαΚούλης Μητσοτάκης, αδιαφορήσαν εφαρμόζοντας το κλασσικό νεοφιλελεύθερο δόγμα: τι είναι μερικοί νεκροί μπροστά στα …κέρδη του χρηματιστηρίου. Και οι νεκροί είναι ΠΟΛΛΟΙ ΚυριαΚούλη, ΜΟΝΟ για σήμερα που γράφω αυτό το κείμενο είναι …59.
Και βέβαια η ερώτηση είναι – και που σίγουρα δεν αρέσει στους οπαδούς του ΚυριαΚούλη να ακούνε – πόσοι από τους 59 -που ΜΟΝΟ σήμερα πέθαναν, θα ήταν σήμερα ζωντανοί αν ο ΚυριαΚούλης Μητσοτάκης δεν είχε ανοίξει τη χώρα στον κοροναϊό με καθαρά πολιτικά κίνητρα και αδιαφορώντας για τις προτάσεις των ειδικών αλλά υπηρετώντας δουλικά οικονομικά συμφέροντα; Το μόνο που μπορώ να πω αυτή τη στιγμή είναι ότι ελπίζω μελλοντικά και με τις κατάλληλες συνθήκες, να δοθεί η ευκαιρία στην δικαιοσύνη να αποτιμήσει ευθύνες και να αποδώσει αυτό που αρμόζει στους υπεύθυνους αυτού του εγκλήματος.
Αλλά ας πάμε πάλι λίγο πίσω. Εκεί στα τέλη του Φλεβάρη και αρχές Μαρτίου όταν ο κοροναϊός ξεκινούσε την “εισβολή” του στην Ευρώπη και είχε ξεκινήσει η συζήτηση μέτρων προφύλαξης συμπεριλαμβανομένου και αυτού του λοκντάουν. Τότε, γιατροί, ειδικοί, επιστήμονες συν ιστορικοί, κοινωνιολόγοι και ειδικά νομικοί είχαν προειδοποιήσει ότι το λοκντάουν θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί μόνο σαν λύση απελπισίας, κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες ακόμα και χρονικά περιορισμένες και τέλος με πολύ προσοχή γιατί θα μπορούσε να γίνει εργαλείο αυταρχισμού παραβιάζοντας συνταγματικά και κατοχυρωμένα ανθρώπινα δικαιώματα.
Και πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις, στην Πολωνία η κυβέρνηση προσβλέποντας (λάθος) στην απουσία δημοσίων αντιδράσεων λόγω επιβολής απαγορεύσεων προσπάθησε να επιβάλλει την ολική απαγόρευση των αμβλώσεων με δρακόντειες ποινές, στην Ουγγαρία με τις ίδιες συνθήκες έκλεισαν τα όσα είχαν απομείνει αντιπολιτευτικά ΜΜΕ, στην Τουρκία του Ερντογάν απαγορεύτηκε σε γιατρούς και νοσοκομεία με ποινές φυλάκισης η περίθαλψη Κούρδων και στην Ελλάδα ο ΚυριαΚούλης απαγόρευσε την πορεία του …Πολυτεχνείου. Στην περίπτωση του ΚυριαΚούλη, η απαγόρευση της πορείας για το Πολυτεχνείο και συγκριτικά με τα όσα κάνουν τα άλλα φασιστικά καθεστώτα ίσως να ακούγεται σαν …πλημμέλημα, αλλά ποιος σας είπε ότι δεν είναι η αρχή ή η κορυφή ενός παγόβουνου αυταρχικών στα όρια φασιστικών αποφάσεων σε παράβαση του ίδιου του συντάγματος που ορκιστήκαν να υπερασπίζονται.
Επειδή ακούω ήδη τις αντιρρήσεις, θυμηθείτε κάποιοι κάτι που γράφω συχνά, η δημοκρατία ΔΕΝ είναι αλά καρτ. Δεν αποφασίζεις εσύ το πότε και πως σε βολεύει κι ότι δεν σε βολεύει το πετάς στα σκουπίδια. Ούτε την χρησιμοποιείς πολιτικά και ανάλογα με τα συμφέροντα σου. Σε μια δημοκρατία λοιπόν, ακόμα και σε μια δημοκρατία αστική και περιορισμένης ευθύνης όπως αυτές που ονειρεύεται και υπερασπίζεται ο Αντωνάκης Σαμαράς, υπάρχουν για τα ΠΑΝΤΑ λύσεις αρκεί να υπάρχει ειλικρινής συζήτηση, σεβασμός και διάθεση για αμοιβαίες υποχωρήσεις. Τα αποφασίζω και διατάσσω ανήκουν μόνο σε δικτατορίες και καθεστώτα στιλ Ερντογάν. Στο δε θέμα πορεία του Πολυτεχνείου, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ και ΜέΡΑ-25 έχουν δείξει ακόμα και μέσα στη βουλή τη διάθεση και την επιθυμία να λειτουργήσουν μέσα στα συνταγματικά όρια που ορίζουν την Ελληνική δημοκρατία προτάσσοντας αδιαπραγμάτευτα την υγεία του κόσμου.
Πολύ πιο σημαντικό, υπάρχει ιστορικό. Για την φετινή πρωτομαγιά – αυτή που μας πέρασε – κι εν μέσω λοκντάουν το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ οργάνωσαν συγκέντρωση και πορεία με απόλυτο σεβασμό και πειθαρχεία στα όσα έλεγαν οι ειδικοί και διασφάλιζαν την υγεία των συμμετεχόντων με αποστάσεις ασφαλείας μεταξύ τους και υποχρεωτικές μάσκες σε όλους τους συμμετέχοντες. Για το θέμα όσοι δεν θυμόσαστε δεν έχετε παρά να κάνετε μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο, κοινώς …γκουγκλάρετε, και θα βρείτε δεκάδες φωτογραφίες. Ντοκουμέντα, ιστορικό, αποδείξεις ότι γίνεται και ότι το μεν ΠΑΜΕ με το ΚΚΕ το έχουν κάνει ο δε ΣΥΡΙΖΑ με το ΜέΡΑ25 είναι διατεθειμένοι να το κάνουν.
Θα επιμείνετε ότι η κυβέρνηση παίρνει αυτήν τη απόφαση γιατί ενδιαφέρεται μόνο για την υγεία του κόσμου, ακόμα κι αυτών του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ και του Μέρα-25. Και θα το δεχόμουνα αν …το ιστορικό αυτής της κυβέρνησης δεν είχε αποδείξει ότι είναι διατεθειμένη να πάρει πολιτικές αποφάσεις ακόμα κι όταν έχουν σαν αποτέλεσμα 59 συνανθρώπων μας σε ΜΙΑ ΜΟΝΟ ΜΕΡΑ! Το ιστορικό της κυβέρνησης ΚυριαΚούλη Μητσοτάκη δείχνει ότι η απόφαση απαγόρευσης της πορείας στο Πολυτεχνείο είναι καθαρά πολιτική και έχει μόνο ένα κίνητρο, να σταματήσει μια επετειακή πορεία στο να γίνει ένα τσουνάμι λαϊκής διαμαρτυρίας για μια οικτρά αποτυχημένη κυβέρνηση εγκληματιών απατεώνων. Όταν η κυβέρνηση ΚυριαΚούλη Μητσοτάκη άνοιγε τα σύνορα στους τουρίστες από την χώρα με την πιο ανεξέλεγκτη εξάπλωση του κοροναϊού στον κόσμο, την Βρετανία, δεν νοιάστηκε για την υγεία των Ελλήνων και την έπιασε ο πόνος στην επέτειο του Πολυτεχνείου; Γιατί; Γιατί οι δεξιοί στην Ελλάδα και όποιας απόχρωσης και κουκούλας, πάντα μισούσαν και φοβόντουσαν το Πολυτεχνείο.
Το Πολυτεχνείο είναι η πεμπτουσία της προδοτικής και αντιδημοκρατικής αποτυχίας της δεξιάς στην Ελλάδα (αρκεί η θύμηση του …γεφυροποιού Αβέρωφ για να κλείσει η όποια συζήτηση) και μια ακόμα απόδειξη δημοκρατίας και θυσίας από την αριστερά. Αυτό μισούν και φοβούνται οι δεξιοί στο Πολυτεχνείο, γιατί τους δείχνει σαν καθρέφτης την φάτσα τους χωρίς την κουκούλα του …δημοκράτη. Αλλά δεν φτάνει η απαγόρευση μιας συγκέντρωσης και μιας πορείας για να κάνει το Πολυτεχνείο να ξεχαστεί από την ψυχή και τη καρδιά κάθε δημοκρατικού Έλληνα, όπως και δεν φτάνει για να σβήσει την προδοσία και το πισώπλατο μαχαίρωμα της δημοκρατίας από την δεξιά. Αυτά όμως που να τα καταλάβει ο Κούλης και το δουλικό του ο Μιχαλάκης ο και σοσιαλιστής.
