γράφουν η Κατερίνα Χαρίση και ο Θάνος Καλαμίδας.
Εκείνη
Δε γίνεται να περάσει ελληνικό καλοκαίρι χωρίς πυρκαγιά. Το ίδιο λένε τα τελευταία χρόνια και οι Ισπανοί. Ελλάδα, Νότια Ιταλία, Ισπανία, Νότια Γαλλία, υποφέρουν από τις πυρκαγιές. «Θα μας κάψουν κι εμάς στο τέλος», άκουσα ένα σχόλιο σήμερα το πρωί. Μας έχουν κάψει ήδη και πολλές φορές, βέβαια. «Σύμφωνα με μια έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής η οποία είχε δοθεί στη δημοσιότητα το 2015, στη συντριπτική τους πλειονότητα οι πυρκαγιές οφείλονται σε απροσεξία ή αμέλεια (68% το 2014) και εμπρησμούς (10%). Σε φυσικά αίτια αποδίδεται το 3% των δασικών πυρκαγιών, ενώ στο 19% των περιπτώσεων τα αίτια παραμένουν άγνωστα», διαβάζω στο CNN. Οπότε δε θα μας κάψει κανείς – ή έστω, σε ποσοστό μόλις 10% κάποιοι το κάνουν.
Η κλιματική αλλαγή έχει αυξήσει τα ακραία καιρικά φαινόμενα και τις πιθανότητες φυσικών καταστροφών. Αυτό είναι ένα κρατούμενο και μια πραγματικότητα. Την κλιματική αλλαγή δεν την αντιμετωπίζεις άμεσα αλλά σε βάθος χρόνου και στο μεταξύ …κάτι πρέπει να κάνεις.
Πριν κάτι μέρες πέρασα από Νέα Μάκρη, Μάτι, Βουτζά – πρώτη φορά, δεν είχα ξαναπάει. Δε σοκαρίστηκα τόσο πολύ από τα καμένα, αλλά …από τα άκαφτα. Δεν ξέρω γιατί τελικά, αλλά ηλιθιωδώς ήμουν σχεδόν σίγουρη ότι α) θα έβλεπα πεντακάθαρες περιοχές, χωρίς μισή πευκοβελόνα κάτω β) δε θα υπήρχε ίχνος ξερόκλαδου σε οικόπεδο ή αυλή γ) θα υπήρχε προσωπικό του Δήμου που να καθαρίζει συνεχώς κάθε κίνδυνο. Δηλαδή περίμενα να δω φροντίδα σκανδιναβικού τύπου, έτσι όπως την έζησα ένα καλοκαίρι στο Ελσίνκι (χωρίς να έχει υπάρξει σπίθα).
Αυτό που είδα και μέσα μου χτύπησε ένας συναγερμός που φώναζε ότι περνάω μέσα από μια ωρολογιακή βόμβα, ήταν πάρα πολύ πράσινο, πάρα πολύ ξερό, πάρα πολύ αφρόντιστο. Ευκάλυπτοι να έχουν γονατίσει από το βάρος των κλαδιών τους και κατάξερες τούφες κλαδιών να ακουμπάνε το δρόμο. Σε όλους τους δρόμους. Ξερά πεύκα προσανάμματα σε αυλές και οικόπεδα. Και το κορυφαίο, βουνά ολόκληρα από ξερόκλαδα εδώ κι εκεί, να περιμένουν μία σπίθα μόνο. Και τρόμαξα. Ένα χρόνο μετά την τραγωδία στα ίδια εκείνα μέρη και κανείς δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα για να φροντίσει ότι κάτι τέτοιο δε θα ξανασυμβεί – που βεβαίως, δεν έπρεπε να είχε συμβεί εξ’ αρχής έτσι κι αλλιώς.
Έζησα ένα καλοκαίρι σε παραλιακή περιοχή του Ελσίνκι και δεν υπήρξε μέρα και ώρα της ημέρας που υπάλληλοι – πολλοί, όχι ένας και δύο – να μην καθαρίζουν ξερά φύλλα, ξερά κλαδιά, κουκουνάρια και πευκοβελόνες. Όσο απίθανο και να φαντάζεστε το να περπατάτε σε ένα δάσος και να μη βρείτε ούτε ένα πεσμένο κουκουνάρι κι ούτε μία ξερή πευκοβελόνα, εκεί το είδα να συμβαίνει. Φύλαγε τα ρούχα σου να έχεις τα μισά, σε μια χώρα που το καλοκαίρι κρατάει 20 μέρες και η θερμοκρασία σπανίως να περάσει τους 25 βαθμούς (κι αυτό ούτε καν για μια ολόκληρη μέρα), υπάρχει πρόληψη και φροντίδα. Στη Φινλανδία ναι, αλλά όχι στην Ελλάδα.
Δεκαετίες εγκατάλειψης, αδιαφορίας, ωχαδερφισμού, έλλειψης συντονισμού και οράματος καταστρέφουν την Ελλάδα.
Τώρα τι πρέπει να πούμε που να μην είναι μια ακόμα κουραστική επανάληψη του αυτονόητου; Η κρίση υπάρχει εκεί όπου βολεύονται ορισμένοι και λεφτά υπάρχουν εκεί που βολεύονται άλλοι. Η κρίση ευθύνεται για πάρα πολλά, αλλά η αδιαφορία του κράτους και το ελληνικότατο ελαμωρέ δεν είναι αποτελέσματα της κρίσης.
Η σωστή πρόληψη, η φροντίδα, η ολοκληρωμένη διαχείριση είναι πάντοτε αποτελεσματικότερες λύσεις (και …φθηνότερες!)
Προς το παρόν, μυρίζω κάπνα.
& Εκείνος
Το πρόβλημα με αυτές τις συζητήσεις είναι ότι …το κουκούλωμα στοιχίζει πιο φτηνά. Γιατί αν είναι να μιλήσουμε για φωτιές πρέπει να μιλήσουμε και για εμπρησμούς κι όταν θα μιλήσουμε για τους εμπρησμούς θα βρούμε αυθαίρετα, κι όταν μιλήσουμε για τα αυθαίρετα θα βγουν οι …ψήφοι. Και τότε κάθε καλός Άδωνις θα τσινήσει ουρλιάζοντας υστερικά «μη τους ψήφους μου τάραττε».
Είναι σαν το θέμα των ναρκωτικών. Αν υπάρχει κανένας που να πιστεύει ότι το θέμα των ναρκωτικών στην Ελλάδα θα λυθεί με μερικές επιθέσεις της αστυνομίας στην Πλατεία Εξαρχείων τότε …κάτι παίρνει και δεν μας το λέει!
Και λυπάμαι αλλά δεν υπάρχει κανένας τρόπος να συγκρίνεις την Φινλανδία με την Ελλάδα. Όχι γιατί δεν υπάρχουν δασικές φωτιές στην Φινλανδία – αδύνατο σε μια χώρα που το 73% του εδάφους της είναι δάσος – αλλά γιατί δεν υπάρχει …κίνητρο. Γιατί αν τολμήσεις να χτίσεις έστω και κοτέτσι χωρίς τη γνώση του κράτους και χωρίς άδεια σου κόβουν τα …ούμπαλα και μετά θα τραγουδάς σοπράνο!
Στην Ελλάδα όμως τα πράγματα δεν είναι …έτσι ακριβώς. Βλέπετε είναι πιο εύκολο να πεις ότι η Δούρου άναψε τη φωτιά στο Μάτι και σκοτωθήκαν τόσοι άνθρωποι πάρα να πεις ότι αν δεν υπήρχαν συρματοπλέγματα και αυθαίρετα το πιθανότερο είναι να μην θρηνούσαμε θύματα. Αλλά ακόμα και η ίδια η Δούρου θα αρχίζει να μας δείχνει τα σπίρτα στην τσάντα της μπροστά σε τέτοια ομολογία μιας και το κάθε αυθαίρετο στην Ελλάδα μεταφράζεται σε νομιμοποιημένους …ψήφους συμφερόντων κι ας καίγεται ο κώλος μας.
Ξέρετε πόσο μεγάλη είναι η αλυσίδα αυτών που έφαγαν και τρώνε από τα αυθαίρετα; Από μεσίτες μέχρι εργολάβους και από κοινοτάρχες μέχρι πολεοδόμους όλοι τρώνε. Ακόμα και η ΔΕΗ με τον ΟΤΕ τρώνε. Το ίδιο το κράτος τρώει. Ξέρετε πόσοι βουλευτές και τέως νυν και επόμενοι υπουργοί, γραμματείς και φαρισαίοι έχουν αυθαίρετα; Αν έχετε απορίες ρωτήστε να μάθετε ποιοι έχουν αυθαίρετα στο …Μάτι!
Οπότε για ποια πρόληψη και για ποια προφύλαξη θέλετε να μιλήσουμε όταν υπάρχουν τόσοι λόγοι κουκουλώματος των πραγματικών αιτίων των περισσοτέρων πυρκαγιών στην Ελλάδα.
Όχι ότι δεν συμβαίνουν και ατυχήματα. Να όπως τότε που η Γιάννα Αγγελοπούλου κόντεψε να κάψει το δάσος της Φιλοθέης με τα πυροτεχνήματα της. Αλλά και πάλι …Ολυμπιακούς έφτιαχνε η γυναίκα, να μην κάψει και ένα δάσος; Τώρα με την επέτειο της επανάστασης να της δώσουμε την Πεντέλη να παίζει. Μια Γιάννα παίζει με τα σπίρτα. Πάλι ατιμωρησία. Σε αυτή τη περίπτωση έχουμε ψήφο και χορηγία που μετράει διπλά.
Η Κατερίνα γραφεί: «Δεκαετίες εγκατάλειψης, αδιαφορίας, ωχαδερφισμού, έλλειψης συντονισμού και οράματος καταστρέφουν την Ελλάδα.» Όχι. Δεκαετίες συμφερόντων, συστηματικής κλοπής εθνικής γης και συντεταγμένης αρπαχτής καταστρέφουν την Ελλάδα. Γιατί το έγκλημα είναι προμελετημένο και καλοσχεδιασμένο.
Και τώρα ας μιλήσουμε για τα ναρκωτικά…
