γράφουν η Κατερίνα Χαρίση και ο Θάνος Καλαμίδας.
Εκείνη
Η Ελλάδα πετάει πρώτη θέση προς Κατάρρευση. Κι ό,τι πίστευα πως το ηλιθιόμετρο τερμάτισε στην …αστροναύτισσα!
Αλλά πού τέτοια τύχη.
Τρακτέρ ψεκάζουν με παρασιτοκτόνα τους μετανάστες, ο ηλίθιος κι ο πανιλήθιος αλληλοσκοτώνονται γιατί ο ένας πέρασε τον άλλο για μετανάστη κι ο τιτανοηλίθιος που εύχεται χρόνια πολλά την ημέρα της γυναίκας.
Α, κι ο Βελόπουλος με την αλοιφή κατά του κορονοϊού.
Οφείλω βέβαια να παραδεχτώ, ότι αυτός ο τύπος ποτέ δε θα πεινάσει. Έχει πνεύμα εμπορικό και μαυραγορίτικο.
Το θετικό – με όλη την ειρωνεία του – είναι πως λαδώθηκε το φασισταντεράκι με 700 μύρια και θα λουφάξουν στις τρύπες τους. Ένα μέτωπο λιγότερο, κάτι είναι κι αυτό. Γιατί άμα τα μαζέψεις όλα δίπλα – δίπλα,
– Λοιμωξιολόγος να δηλώνει ευθαρσώς ότι τίποτα δεν κολλάει με τη θεία κοινωνία
– Βουλευτές να ανακοινώνουν περήφανα πως τόλμησαν να κοινωνήσουν αψηφώντας κάθε κίνδυνο, η πίστη θα μας σώσει (πόσους πήρε στο λαιμό της δε μάθαμε ακόμα)
– Κλείσιμο των ΚΑΠΗ, ακύρωση εκδηλώσεων/συγκεντρώσεων κλπ ΑΛΛΑ ΒΕΒΑΙΑ ΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΟΡΘΑΝΟΙΧΤΕΣ
– Ομάδες ναζιστών εκ του εξωτερικού για ενισχύσεις (!)
– Εμετικό παραλήρημα απέναντι σε ανήμπορους κι απελπισμένους ανθρώπους με λέξεις που ούτε καν θέλω να αναφέρω
– Δεν μπορώ να θυμηθώ άλλα αυτή τη στιγμή, έχω ανεβάσει πίεση, αλλά έστω κι έτσι
…Είναι πολλά τα μέτωπα, Άρη.
Σύνταξη στα 72, Άρη. Κι άμα σκεφτεί κανείς το τι έχουμε δει κι ακούσει από πασίγνωστους άνω των κάποιων -ήντα τώρα τελευταία, είναι απόλυτα λογικό να δουλεύεις μέχρι τα 72. Άρη. Είναι κι αυτός ένας τρόπος να αραιώνουμε σιγά σιγά. Από τυφλούς, κουφούς και ανοιακούς υπερήλικες γιατρούς, δάσκαλους, δικαστές και καλλιτέχνες.
Business Class προς Κατάρρευση, Άρη.
Κι αυτή η κυβέρνηση δεν έκλεισε ούτε χρόνο. Δεύτερο χρόνο δε θα αντέξουμε. Όσο αφελείς και να είναι κάποιοι, όσο …πιστοί (ή όσο ηλίθιοι, όπως θέλετε πείτε το), όσο μπατριώτες και μακονομάχοι, όσο φιλόζωοι ή φιλάνθρωποι ή φιλέλληνες, όσο φυσιολογικοί ή μη, όλοι από κάποιο σημείο κι έπειτα πρέπει να το νιώθουν στο πετσί τους πως τελειώσαμε. Κι ας ζούμε στην εποχή όπου η πληροφορία μεταδίδεται με την ταχύτητα του φωτός. Παραμένουμε εθελοντικά τυφλοί και ηλίθιοι.
Εκεί, πιστοί στο παραμύθι που μας βολεύει για να μην ξεβολευτούμε. Στο αθάνατο, αμόλυντο, ελληνικό dna, που δεν κολλάει κανέναν ιό, που πρέπει να διαφυλαχθεί. Κι ό,τι λέγαμε ότι απαλλαχτήκαμε από τα χρυσά αυγά.
Μα να που η κότα συνεχίζει να τα γεννάει.
Κι όχι, δεν το ξεκίνησαν αυτοί. Οπωσδήποτε όμως θα σπάσουν όλα τα ρεκόρ ταχύτητας με την οποία θα το τελειώσουν.
Άνθρωποι και ποντίκια, Άρη. Μάντεψε ποιοι θα μείνουν ζωντανοί.
Κι όπως θα ‘λεγε και η Καρέζη σε μια παράλληλη τραγωδοπαρωδία: Κοινωνήσατεεεε;
& Εκείνος
Υπάρχει κάτι που ζούμε όλοι οι Έλληνες του εξωτερικού από πάντα και που είναι πολύ δύσκολο να το εξηγήσεις αν δεν το έχεις ζήσει, αν και πολλές φορές όταν αναφέρονται σε μας οι εντός της Ελλάδος χρησιμοποιούν εκφράσεις όπως: οι ανώνυμοι πρεσβευτές της Ελλάδας. Όταν συμβαίνει κάτι στην Ελλάδα και ειδικά όταν αυτό το κάτι είναι αρνητικό, όλοι εμείς βρισκόμαστε στη θέση του απολογητή. Μια από τις χειρότερες προσωπικές μου στιγμές στο θέμα ήταν οι Ολυμπιακοί της Αθήνας το 2004 που βρέθηκα ακόμα και να αρθρογραφώ όλο το 2003 και το μισό 2004, για το πόσο δουλευταράδες είναι στην πραγματικότητα οι Έλληνες και πόσο πετυχημένοι θα είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Αυτά ενώ εγώ ο ίδιος λίγους μήνες νωρίτερα είχα δηλώσει την καθολική μου αντίθεση στην διοργάνωσή τους από την Ελλάδα.
Αλλά αυτό συμβαίνει κάθε φορά που η Ελλάδα κάνει πρωτοσέλιδο και την τελευταία δεκαετία όλοι εμείς, οι Έλληνες του εξωτερικού, χορτάσαμε πρωτοσέλιδα, στερεότυπα, προκαταλήψεις και απολογίες στην προσπάθεια μας να αποδείξουμε ότι δεν …είμαστε ελέφαντες. Όχι μόνο για μας, αλλά για ΟΛΟΥΣ τους Έλληνες και σηκώσαμε στο εξωτερικό το βάρος δέκα εκατομμυρίων. Και η αλήθεια είναι ότι κερδίσαμε πολλές μάχες κι αν και δεν θα το παραδεχτούν ποτέ στην Ελλάδα, στους Έλληνες του εξωτερικού οφείλονται πολλά για την αύξηση ρεκόρ του τουρισμού στα χρόνια των μνημονίων.
Τώρα χάρις στο διαδίκτυο και την ταχύτητα που μεταδίδονται οι πληροφορίες βρισκόμαστε για άλλη μια φορά απολογούμενοι. Απολογούμαστε για την κανιβαλιστική και φασιστική συμπεριφορά οπλοφόρων καθαρμάτων και ψευδοπατριωτών στον Έβρο, απολογούμαστε για …αρχηγό κόμματος που μέσω της τηλεόρασης πουλάει αλοιφή για την θεραπεία του κορονοϊού και απολογούμαστε για μια εκκλησία μαυροφορεμένων παγανιστών και μαφιόζων εξουσιομανών που συνειδητά γίνεται φορέας ενός επικινδύνου ιού. Αυτού της βλακείας.
Για να ξεκινήσω από το τέλος το θέμα μας – παρ’ όλο ότι εκεί το έχει στρέψει γκεμπελικά η Ιερά Συνοδός και το παπαδαριό – ΔΕΝ είναι η πίστη αλλά το ….κουταλάκι. Το κουταλάκι που γλύφουν δεκάδες κάθε φορά κατά τη διάρκεια της κοινωνίας, ο κουταλάκι που γίνεται φορέας ΚΑΙ του κορονοϊού, το κουταλάκι που σταμάτησε τη χρήση του η αρχιεπισκοπή των ΗΠΑ. Αλλά στην Ελλάδα η ελληνική εκκλησία έχει ένα σκοπό, την επίδειξη εξουσίας πάνω σε έναν άβουλο λαό κι αυτό κάνει τώρα χρησιμοποιώντας το …κουταλάκι.
Έτσι, όταν οι τράπεζες σου παίρνουν το σπίτι, η κυβέρνηση το παρόν σου και ο Μητσοτάκης τη σύνταξη σου, οι δικοί σου φόβοι να είναι αν χαροκαμένες γυναίκες, ξυπόλητα παιδιά και βασανισμένοι στην κυριολεξία άντρες από τη Συρία θα περάσουν από τα σύνορα στην αναζήτηση ζωής ή αν θα σου προσβάλουν το γλυκό Σαμιώτικο κρασί!
Δεν ξέρω τι επιφυλάσσει το μέλλον στην Ελλάδα για τιμωρία – γιατί μετά το έγκλημα πάντα έρχεται και η τιμωρία – αλλά τελικά δεν είναι οι Τούρκοι ή ο ιός η Νέμεσις αυτού του λαού αλλά η ίδια του η ηλιθιότητα και ο φασιστικός του ναρκισσισμός.
