Πλαστικές σημαίες, σουβλάκια, κουλούρια, καφές και αναψυκτικά στις γωνίες, συγκεντρωμένοι σωστά βαλμένοι για να ξεγελάνε τις κάμερες, η αστυνομία να μιλάει για 150 χιλιάδες και οι διοργανωτές για ενάμιση εκατομμύριο, στολές αποκριάτικες, Κολοκοτρώνηδες, αρματωλοί και σίγουρα κλέφτες, Κρητικοί με μπότες και βράκες, μακεδονομάχοι, συνθήματα άσχετα με το υποτιθέμενο πνεύμα της συγκέντρωσης και στο τέλος …τόνοι πεταμένα χαρτιά και πλαστικά σημαιάκια για τα σκουπίδια. Όλα μια τεράστια σούπα για να γεμίζουν σελίδες οι εφημερίδες και «αντικειμενικούς» μονολόγους τα πρωινάδικα.
Όλα τα έχουμε ξαναδεί. Στο Σύνταγμα το ’76 με σύνθημα το «έρχεται, έρχεται» και στην Ομόνοια το ‘81 με σύνθημα την «αλλαγή». Στο Σύνταγμα για την Κύπρο τη δεκαετία του ’70 και στην Θεσσαλονίκη, πάλι για την Κύπρο, τη δεκαετία του ’80. Μια ιστορία σε επανάληψη. Αλήθεια, θυμάται κανένας το φάκελο της Κύπρου; Τόσες πορείες κάναμε το ’70 και το ’80 γι αυτόν τον μαμημένο τον φάκελο. 150 χιλιάδες έλεγε τότε η αστυνομία, ενάμιση εκατομμύριο οι διοργανωτές. Και να σου τα πλαστικά σημαιάκια και τα σουβλάκια με τα κουλούρια στις γωνίες.
Ακόμα και τον Μίκη να αγκαλιάζεται με εθνοκάπηλους παππάδες και φασίστες μπορείς να συνηθίσεις γιατί το έχεις …ξαναδεί. Από το «ή εγώ ή ο Καραμανλής» μέχρι το Εθνάρχης σωτήρας, λιγότερο από μια πενταετία. Από το πνεύμα αλλαγής μέχρι υπουργός του Μητσοτάκη ίσως πενταετία. Ευτυχώς βέβαια, και παρ’ όλες τις δεκαετιών προσπάθειες του Μίκη, ο μύθος του Θεοδωράκη δεν γκρεμίζεται. Άλλωστε ενώ ο Μίκης είναι ψηλός, ο Θεοδωράκης είναι πολύ ψηλά για να τον φτάσει ακόμα και ο …Μίκης.
Αλλά ο Μίκης ήταν το κερασάκι, συμβολικό βέβαια αλλά κερασάκι, την επανάληψη δεν φαίνεται να παρατήρησε κανείς. Η Εθνική Ελλάδας, ο Κύπρος, η Αλλαγή, οι Ολυμπιακοί, το Μακεδονικό, το ΠΑΣΟΚ, η ΑΕΚ, όλα σημαιάκια πλαστικά και κανείς δεν φαίνεται να βλέπει ότι στο τέλος όλα καταλήγουν στα …σκουπίδια. Δεν είναι καν ανακυκλώσιμα. Περνάνε στην ανυπαρξία μιας ένοχης σιωπής. Και στο τέλος γίνονται και συνήθεια. Και όπως είπε και ο μεγάλος Άνατολ Φρανς: «η συνήθεια ρυθμίζει τα ήθη».
Ξέρετε τι με τρομάζει εμένα πάρα πολύ; Ότι έχουμε αρχίσει να συνηθίζουμε και τους ναζιστές της Χρυσής Αυγής. Στη Βουλή. Και οι δικές τους οι σημαίες δεν είναι πλαστικές, είναι από συρματόπλεγμα.
ΥΓ1. Ο δολοφόνος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος. Ο πρωτεργάτης του Μακεδονικού προβλήματος και ο χειρότερος υπουργός εξωτερικών/διαπραγματευτης εθνικών θεμάτων στην ελληνική ιστορία, ο Αντώνης Σαμαράς, μπροστάρης στο συλλαλητήριο. Ο Θεοδωράκης μας εξέπληξε;
ΥΓ2. Αντωνάκη, πες Novartis! Κάτι σαν υποβρύχια και Άκης μου ακούγεται.
ΥΓ3. Η απόλυτη ειρωνεία, οι περισσότερες πλαστικές σημαίες, κασκόλ κλπ. ανασκευάζονται στην Αλβανία, την Βουλγαρία και στα …Σκόπια!
ΥΓ4. Διάβασα άρθρο που – και δεν ήταν το μόνο αυτόν το καιρό – υπονοούσε ότι τα Σκόπια είναι αυτοί που έχουν πρόβλημα όσο καθυστερεί το όνομα και αυτό λόγω αλβανικής μειονότητας. Όταν αλλάξετε πλευρό εσείς που τα γράφετε, να προσέξετε μην πέσετε από το κρεβάτι. Τα Σκόπια έχουν ένα κρυφό …άσσο που όποτε χρειαστεί θα βγει και θα τους βάλλει και στο ΝΑΤΟ κι όπου θέλουν και γι αυτό και το έχουν βουλώσει οι Αλβανοί τώρα τελευταία. Ο άσσος λέγεται Ντόναλντ Ράμσφελντ κι έχει στην παρέα του κι άλλο παλιό του γνώριμο, τον Ντικ και πολλούς πολλούς ΠΟΛΛΟΥΣ άλλους και από την παλιά και από την νέα φρουρά και τα συμφέροντα ΔΕΝ είναι γεωπολιτικά ΑΛΛΑ οικονομικά. Ο δε λόγος που οι Σκοπιανοί βιάζονται να τελειώνουν με το όνομα, όπως-όπως ακόμα και σύνθετο, είναι γιατί βιάζονται να μπουν στο ΝΑΤΟ «νόμιμα», αλλά πάλι καμιά σχέση με τους Αλβανούς γιατί αντίστοιχα δεν βιάζονται με την ΕΕ. Όλα έχουν να κάνουν πάλι με τον Ντόναλντ, τον Ντικ και τα άλλα τα παιδιά με τα …άπειρα λεφτά. Αν πάλι δεν κάτσει το όπως-όπως όνομα υπάρχει έτοιμη λύση για το ΝΑΤΟ και δεν θα μπορέσει κανένας να κάνει κανένα βέτο. Η λύση Β υπήρχε και στο Βουκουρέστι απλά οι «φίλοι» των Σκοπιανών δεν ήταν έτοιμοι ακόμα. Τα δε συλλαλητήρια βοηθάνε την λύση Β για το ποιος …φταίει! Αλλά αυτά είναι μεγάλη ιστορία και όταν μου τρέχεις σε συλλαλητήρια με την Χρυσή Αυγή …ό,τι σπέρνεις θερίζεις …Κούλη!
Αν θέλετε να διαβάσετε το «Δέντρο της προσφυγιάς», ένα βιβλίο των Κατερίνας Χαρίση, Gordana Mudri, Σία Πέρρου και Νατάσα Τσιτσιριδάκη πατήστε εδώ!
