Το πρώτο βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση έγινε με τον εκλογικό συνδυασμό της ¨Ελιάς¨ στις Ευρωεκλογές του 2014. Η απόφαση του Ευάγγελου Βενιζέλου να παραμερίσει το ΠΑ.ΣΟ.Κ και να προτάξει ένα νέο όνομα με ένα νέο έμβλημα έγινε αντικείμενο κριτικής προς το πρόσωπο του, κυρίως από τους πιστούς Παπανδρεϊκούς. Ωστόσο, αυτή η κίνηση δεν προχώρησε. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ κατέβηκε στις Εθνικές εκλογές ως ΠΑ.ΣΟ.Κ καθιστώντας την προσπάθεια της ¨Ελιάς¨ παρελθόν. Αυτή η τακτική του Βενιζέλου πυροδότησε τις αποσχηστικές τάσεις του Γιώργου Παπανδρεόυ ο οποίος τελικά οδήγησε το κόμμα που ίδρυσε ο πατέρας του στην διάσπαση και χάρισε απλόχερα στην Χρυσή Αυγή την 3η θέση.
Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου το ΠΑ.ΣΟ.Κ συνασπίστηκε με την Δημοκρατική Αριστερά με την δημιουργία του σχήματος της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Ένα δείγμα στροφής προς την πραγματικότητα που ίσως λειτουργήσει θετικά σε μελλοντικό στάδιο.
Τον πολιτικό χώρο που κάλυπτε το ΠΑ.ΣΟ.Κ μέχρι το φιάσκο των εκλογών του 2012, σκέπασε η Αριστερά του Αλέξη Τσίπρα. Όμως, σε μια χώρα του δυτικού κόσμου η απουσία μιας ισχυρής κεντροαριστεράς γίνεται γρήγορα αισθητή. Ως κεντροδεξιός δεν είμαι ιδιαίτερα εξοικειωμένος με τα της Κεντροαριστεράς, όμως οφείλω να ομολογήσω ότι μπροστά στο μόρφωμα της συγκυβέρνησης ΣΥ.ΡΙΖ.Α – ΑΝ.ΕΛ, θα ήταν προτιμότερη μια μετριοπαθέστερη πολιτική πρόταση, εάν αυτή δεν ήταν η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Σε όλες τις χώρες της Ευρώπης υπάρχει το δίπολο Σοσιαλιστών – Συντηρητικών, είναι θα λέγαμε απαιτούμενο στοιχείο πολιτικής ομαλότητας και σταθερότητας. Μπορεί η οικονομική κρίση στην Ελλάδα να οδήγησε τα ακραία κόμματα του λαϊκισμού σε ραγδαία άνοδο αλλά αυτή είναι μια παροδική κατάσταση. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α καταρρέει και με την θέληση του ελληνικού λαού η Νέα Δημοκρατία, η μεγάλη φιλελεύθερη Κεντροδεξιά παράταξη μας θα κληθεί να αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας εντός ολίγου καιρού.
Παρόλα αυτά για να λειτουργήσει υγιώς μια Δημοκρατία χρειάζεται Αντιπολίτευση μάχιμη και υπεύθυνη. Αποτελεί μείζονος σημασία ζήτημα η Κεντροαριστερά να βρεί τον δρόμο της και να ανακτήσει το απολεσθέν πολιτικό της κεφάλαιο.
Μιλώντας για την κεντροαριστερά δεν μπορώ να μην αναφέρω ότι το 2012 παρακολουθώντας την αξιολύπητη πορεία του ΠΑ.ΣΟ.Κ δεν αισθάνθηκα μια ενδόμυχη ικανοποίηση, επιτέλους το κραταιό ΠΑ.ΣΟ.Κ που φέρει την σφραγίδα της ευθύνης για την μοίρα της Ελλάδας έλαβε την τιμωρία που του αρμόζει από το εκλογικό σώμα. Τελικά διαπιστώσα ότι υπάρχουν και χειρότερα με την Κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα να οδηγεί την Ελλάδα στα βράχια, αναγνώρισα την αναγκαιότητα για την ανασυγκρότηση του σοσιαλδημοκρατικού χώρου. Οι ηγέτες των κομμάτων που πρόσκεινται ιδεολογικά στην κεντροαριστερά πρέπει να αντιληφθούν ότι μικρή σημασία έχει το να είσαι Πρόεδρος του τίποτα. Αυτήν την στιγμή κανένα από αυτά τα κόμματα δεν έχει να προσφέρει κάτι καινούργιο στον δημόσιο βίο. Ο κάθε κομματάρχης κρατάει την μικρή μερίδα που του αναλογεί για να κάνει τους παραγοντισμούς του και στο τέλος της ημέρας όλοι τους βλέπουν τα εκλογικά τους ποσοστά να μειώνονται και αναρωτιούνται τι κάνουν λάθος.
Η Φώφη Γεννηματά σε μια τηλεοπτική της συνέντευξη με θιγμένο ύφος αναρωτήθηκε γιατι το ΠΑ.ΣΟ.Κ πλήρωσε τόσο ακριβά την κρίση ενώ η Νέα Δημοκρατία παραμένει ένα μεγάλο κόμμα. Για την οικονομία του κειμένου δεν θα ήταν χρήσιμη μια εκτενής αναφορά στους λόγους για τους οποίους το ΠΑ.ΣΟ.Κ κατήντησε κόμμα του 4 τοις εκατό αλλά θα σταθώ στην επιταγή των καιρών για συννενόηση πρωτίστως μεταξύ των Γεννηματά – Θεοδωράκη και δευτερευόντως μεταξύ των υπολοίπων πολιτικών κομμάτων της σοσιαλδημοκρατίας.
Η κεντροαριστερά στην Ελλάδα δεν έχει έλλειμμα εκπροσώπησης, αντίθετα υπερ-εκπροσωπείται μέσα από μια σειρά μικρών κομμάτων. Αυτό το πολύ-κομματικό σχήμα είναι που στερεί την προοπτική της εξουσίας από αυτόν τον χώρο.
Οι εξελίξεις τρέχουν και οι εκλογές πλησιάζουν, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α συρρικνώνεται και η Κεντροαριστερά αν θέλει να επανέλθει σε τροχιά εξουσίας έχει να κάνει πολλά ακόμα. Εμεις που δεν έχουμε καμία σχέση με αυτό το κομμάτι του πολιτικού φάσματος, παρακολουθούμε τα γεγονότα και αντιλαμβανόμαστε την ανάγκη, η Νέα Δημοκρατίας ως Κυβέρνηση να έχει απέναντι της μια υπευθυνότερη Αντιπολίτευση από αυτήν που της περίοδου 2012-2015. Είναι στο χέρι των πολιτικών Αρχηγών να δώσουν πνοή στις μακέτες της συγκρόρησης ενός εννιαίου φορέα και να παρουσιάσουν στον ελληνικό λαό ένα νέο αφήγημα.
