Εκείνη

Πάλι δεν ήξερα τι να γράψω σήμερα. Βαρέθηκα να γράφω τα ίδια, βαρέθηκα να διαβάζω και να ακούω τα ίδια, για να ξαναβαρεθώ μόλις γίνουν ξανά τα ίδια. Τι έγινε πάλι; Κάτι καινούργιο; Απορώ γιατί να μπαίνουμε στη διαδικασία να ασχολούμαστε, αφού ό,τι κι αν έχουν αποφασίσει θα το κάνουν, κι εμείς με τη σειρά μας θα αλλάξουμε πλευρό και δε θα κάνουμε τίποτα. Πάλι.

Αλλά ένα πράγμα δεν μπορώ να αγνοήσω: Το γιατί. Γιατί τα περνάμε όλα στο ντούκου αδιάβαστα και τα καταπίνουμε αμάσητα. Γιατί. Τι άλλο έχουμε να χάσουμε και τι θα κερδίσουμε μ’ έναν νταβατζή παραπάνω στο κεφάλι μας; Δεν τα χάσαμε ήδη όλα; Υπάρχει περίπτωση να κερδίσουμε πια κάτι; Προφανώς όχι. Κι εφόσον όταν δεν έχεις να χάσεις τίποτα, τότε είναι που ρίχνεσαι στη μάχη με όλες σου τις δυνάμεις, εμείς γιατί βουλιάζουμε ακόμα περισσότερο στον καναπέ;

Ειλικρινά δεν ξέρω αν έχω βαρεθεί περισσότερο τον Τσίπρα και την παρέα του, ή εμάς τους ίδιους. Και μάλλον δεν υπάρχει τίποτε άλλο πια να αναλύσουμε. Τα έχουμε αναλύσει ήδη όλα, άπειρες φορές. Το ερώτημα όμως παραμένει. Γιατί;

Δυστυχώς η απάντηση ίσως να είναι πολύ απλή, υπερβολικά απλή για να είναι αποδεκτή. Δεν έχουμε τίποτα, δεν είμαστε τίποτα, δε μας ενώνει απολύτως τίποτα. Το μόνο που έχουμε σαν Ελλάδα και σαν Έλληνες, είναι ένα βαρύ φορτίο ενός αρχαίου πολιτισμού και τίποτα περισσότερο.

Αλλά …κάτι χιλιάδες χρόνια μετά, το να βάζουμε μπροστά το «είμαστε Έλληνες ρε» και να επικαλούμαστε το Σωκράτη, τον Περικλή, το Μεγαλέξανδρο, σαν δικαιολογητικά, είναι αστείο.

Δυστυχώς δε μας ενώνει τίποτα πια. Ούτε τώρα, ούτε ποτέ. Ούτε με τους αρχαίους Έλληνες. Ούτε καν με τους ήρωες του ’21.

Είμαστε ένα ακόμη δείγμα της σημερινής καταναλωτικής κοινωνίας, της βασισμένης στο παγκόσμιο σύστημα αξιών και ζούμε βάσει αυτού του συστήματος. Τελεία. Δε διαβάζουμε τους αρχαίους φιλόσοφους, παρά μόνο τις εμπορικές μαλακίες από ψωνισμένες αεροσυνοδούς και κομπλεξικούς ωραιοπαθείς ηθοποιούς, δεν ξέρουμε ιστορία, δεν έχουμε καμία απολύτως σημαντική αξία και αρχή και ιδεολογία να μας ενώνει. Γιατί πίσω από το μικρόκοσμο του κάθε ανθρώπου, πρέπει να υπάρχει κάτι ενιαίο, διαφορετικά στο σύνολό μας δε θα έχουμε κανέναν λόγο να αντιδράσουμε σε τίποτα. Κι εμείς δεν το έχουμε αυτό το ενιαίο. Γι αυτό και δεν έχουμε λόγους να αντιδράσουμε συλλογικά. Ατομικά, μοναχός σου χόρευε κι όσο θέλεις πήδα, μα οι επαναστάσεις δε γίνονται έτσι, ούτε έρχονται οι αλλαγές.

Τι είμαστε λοιπόν; Είμαστε ό,τι και όλοι οι άλλοι. Είμαστε οι Έλληνες του τάμπλετ, του iPhone, της φίρμας, της διασκέδασης, του τούρκικου σήριαλ, του ηλίθιου ριάλιτι, της παρεούλας του Fb και της φωτό με τον μέγκα σταρ ηθοποιό, των διεφθαρμένων πολιτικών. Μας ενδιαφέρει να εξασφαλιστούμε οικονομικά, να δουλεύουμε όσο λιγότερο γίνεται, να εκμεταλλευτούμε πρόσωπα και καταστάσεις προς όφελός μας, και μεγαλώνουμε παιδιά με αυτές τις αξίες του παγκόσμιου συστήματος. Άρα… τι διαφορετικό έχουμε από τους άλλους που να δικαιολογεί το «εμείς είμαστε Ελληνάρες, ρε» και τι είναι αυτό που θα μας κάνει να ξεκουνήσουμε επιτέλους;

Τίποτα. Τί-πο-τα.

Δεν κάνουμε τίποτα γιατί δεν υπάρχει τίποτα, κανένας λόγος, καμία αρχή, καμία αξία, καμία κοινή ιδεολογία, τίποτα αρκετό για να ρισκάρουμε το τίποτα που σήμερα έχουμε, τίποτα που να αξίζει να θυσιάσουμε την ασφάλεια της τρύπας που φωλιάζουμε. «Σσσς, οι Έλληνες κοιμούνται», έγραφαν τα πλακάτ των αγανακτισμένων του κόσμου. Δεν έχουμε καμία εθνική ταυτότητα και δεν έχουμε τίποτα «ελληνικό». Είμαστε πρόχειρα αντίγραφα. Κλώνοι.

Ίσως γι αυτό και βλέπουμε παντού κακούς. Παντού κλέφτες που θέλουν να μας πάρουν τη δόξα (ναι, ναι, η τάδε λέξη είναι ελληνική, είδες ρε, όλα από την Ελλάδα ξεκινάνε, το λίκνο του πολιτσιμού, την αρχή του κόσμου), αλλόθρησκους που θα μας αλλαξοπιστήσουν, ξένους που θα μας φάνε τις δουλειές, το φαΐ απ’ το πιάτο και το νερό απ’ το ποτήρι μας. Ίσως γι αυτό εκλέγουμε και πολιτικούς που μας μοιάζουν. Ίσως γι αυτό είμαστε φιλάνθρωποι κι αλληλέγγυοι από μακριά. Πάρε ένα ευρώ να πάρεις ψωμί ρε φίλε, αλλά συγνώμη, στο σπίτι μου δε σε βάζω μέσα. Γιατί δεν έχουμε τίποτα δυνατό και ικανό να μας κρατήσει και από παντού φοβόμαστε, γιατί είμαστε γεμάτοι τρύπες. Κούφιοι άνθρωποι.

Αυτός είναι ο τρόπος που ο κόσμος τελειώνει. Όχι μ’ ένα πάταγο, μα με ένα λυγμό.

Οι νέοι ίσως να είναι η μία και μοναδική μας ελπίδα. Μάλλον όχι δική μας, αλλά της Ελλάδας. Αυτοί που ακόμα είναι καθαροί κι αμόλυντοι από τη σαπίλα που μας διαπότισε τόσο, που δε βλέπουμε μπροστά μας.

Αλίμονό σας αν τους καταντήσετε κι αυτούς Ελληνάρες. Χορτάσαμε Ελληναράδες πια. Αλίμονό σας!

& Εκείνος

Ακούσατε τις ομιλίες στη Βουλή; Στη χθεσινή, στη προχθεσινή, στη παραπροχθεσινή συνεδρίαση; Μνημόνια μπαίνουν, μνημόνια βγαίνουν. Ακούσατε τα θα; Το ότι για όλα φταίνε οι γκόμενες, οι πρώην, οι νυν και οι επόμενες το ακούσατε; Ακούσατε τον Τσίπρα να μας βγάζει από το τούνελ και τον Κυριάκο να μας υπόσχεται καλύτερα μνημόνια; Ακούσατε τίποτα για τους αστέγους και τους πεινασμένους;

Τίποτα!

Δεν υπάρχουν πια. Και αφού Αλέξης, Κυριάκος, Φωφό, Ποταμάκης και ο άλλος με τον φραπέ δεν τους αναφέρουν, δεν υπάρχουν. Εξαφανίστηκαν. Μη μου πείτε τώρα ότι τους βλέπετε στους δρόμους; Σας γελάνε τα μάτια σας. Να το κοιτάξετε. Παρένθεση ήταν και τέλειωσε.

Κάποτε τους βλέπατε. Επί Σαμαρά. Επί λαϊκής δεξιάς. Τώρα με τη δεύτερη φορά αριστερά χαθήκαν και όταν έρθει ο δεύτερη φορά Μητσοτάκης, δεν θα υπάρχουν.

Δεν είναι άστεγοι αυτοί που βλέπετε στους δρόμους, είναι ξένοι που κάνουν τους πρόσφυγες και ήρθαν να μας αλλαξοπιστήσουν. Το λέει και ο Αμβρόσιος. Ορίστε, ούτε η εκκλησία βλέπει αστέγους και πεινασμένους.

Τίποτα!

Το λένε και τα ΜΜΕ. Μάλλον ΔΕΝ το λένε. Δεν λένε τίποτα! Πότε είδατε για τελευταία φορά έστω κι ένα μονόστηλο να μιλάει για τους αστέγους και τους πεινασμένους. Είδατε εσείς καμία φωτογραφία με πεινασμένο στο Σύνταγμα; Αυτό που βλέπετε είναι τουρίστες, από αυτούς τους ρακένδυτους του χίπηδες.

Στην Πολωνία κοντεύουν να απαγορεύσουν τη χρήση της λέξης κομουνισμός με ποινή θανάτου. Στην Ελλάδα σε λίγο θα απαγορεύσουν τη χρήση των λέξεων άστεγος και πεινασμένος. Αφού δεν το αναφέρει ο Αλέξης και ο Κυριάκος, ο Ποταμάκης, η Φωφό και ο φραπές, αφού δεν το γράφουν τα ΜΜΕ και δεν το ακούμε στις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα, άστεγοι και πεινασμένοι δεν υπάρχουν.

Τίποτα!

Τελικά δεν υπάρχει λύτρωση σε αυτή τη χώρα;

Τίποτα;