γράφει ο Νίκος Γκίκας.
Το σκηνικό που εκτυλίσσεται τον τελευταίο μήνα είναι συγκλονιστικό. Tα μεγέθη προκαλούν δέος. Δεκάδες άρθρα περιγράφουν συνομωσίες, αλλά και τη ζοφερή επόμενη ημέρα για την οικονομία.
Οι σύγχρονες κοινωνίες πάσχουν από μια ναρκισσιστική ιδεοληψία που αφενός αντιπροσωπεύει λαϊκίστικες δοξασίες συνωμοσίας και αφετέρου τις αλαζονικές αυτοϊκανοποιήσεις ανωτερότητας. Η πανδημία ωστόσο του κορονοϊού, ως φυσική καταστροφή, ανέδειξε την ικανότητα, την υπευθυνότητα και την πολιτική επάρκεια των κυβερνώντων σε αντίθεση με εκείνους του πρόσφατου παρελθόντος. Γιατί οι θάνατοι δεν είναι αριθμοί, είναι ανθρώπινες ψυχές.
Τα άμεσα και στην ορθή κατεύθυνση μέτρα που πήρε η χώρα, όσο σκληρά κι αν φαντάζουν, είναι βέβαιο πως θα τη διασώσουν και αναλογικά θα τη φέρουν σε ψηλότερο σκαλοπάτι εκκίνησης. Οι γρήγορες και νηφάλιες αποφάσεις και οι κατάλληλοι άνθρωποι στις κατάλληλες θέσεις, οικοδομούν αίσθημα ασφάλειας και εμπιστοσύνης και είναι φανερό πως η επιτυχημένη αντιμετώπιση δημιουργεί ηγέτες.
«Είμαστε εδώ για όλους εσάς» είναι το μήνυμα της κυβέρνησης που αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα και την απάντηση στην παγκόσμια πρόκληση. Είναι η ώρα της δράσης, υποστήριξης και υλοποίησης πολιτικών για τη δημόσια υγεία.
Η επιλογή ένταξης στην ΕΕ αποτελεί πυλώνα σταθερότητας αντίθετα με τις σειρήνες του κίβδηλου προοδευτισμού για έξοδο και δραχμή. H ρήτρα αλληλεγγύης έκτακτων γεγονότων με επιδόματα στους εργαζόμενους αλλά και χρηματοδότηση στα κράτη μέλη είναι αδιαμφησβήτητο γεγονός, που αναδεικνύει αφενός τον πολιτικό ρεαλισμό και αφετέρου τον προοδευτικό λαϊκισμό. Αλλά το ολοκληρωτικό κράτος θα ήταν παρόν εάν δεν υπήρχε το αίσθημα και η αποδοχή της ατομικής ευθύνης, είτε με τη μορφή του οικονομισμού είτε με εκείνη της στέρησης των ελευθεριών. Πόσο ανθρωπιστική είναι άραγε η στέρηση των ελευθεριών ή η απόλυτη εξάρτηση της κοινωνίας από την οικονομία, όταν αδιαφορεί για τις εξωτερικότητες που απειλούν την ασφάλεια των μελών της;
Εάν δεν λαμβάνονταν μέτρα όλοι θα ψέγανε την ανάλγητη εξουσία. Οι λαϊκιστές όμως κρύβονται πίσω από τη συναισθηματική χειραγώγηση του αβέβαιου και τις λεκτικές χειρονομίες της καταστροφής. Τα αποτελέσματα των λαϊκιστών τα βλέπουμε ήδη σε άλλες χώρες…
Σύμφωνα με τον Hobbes, ο φόβος της απώλειας αγαπημένων προσώπων ενεργοποιεί την ορθολογικότητα του ανθρώπου. Έτσι μια σύζευξη ορθολογισμού και κοινωνικής ηθικής οδήγησε στη λύτρωση. Για την πλειονότητα των πολιτών η απόφαση να παραμείνουν σπίτι, πέρα από το φόβο του κινδύνου, σχετίζεται με τη συλλογική εθελοντική συμπεριφορά συμπαράστασης στις ευπαθέστερες ομάδες του πληθυσμού. Αποτελεί βιωματικό κανόνα αξιών, μια σταθερά που βοηθά στη διαχείριση του άγχους, ένα φόρο τιμής για τη συμβολή τους στη σύγχρονη κοινωνία. Ούτε αγέλη ούτε φυσική επιλογή, παρά υποταγή σε κοινές αξίες.
