γράφει ο Νίκος Γκίκας.
Θυμούνται οι παλαιότεροι πως ο λόγος της Αριστεράς ασκούσε μια γοητεία, εξέπεμπε ένα υπερκόσμιο ρομαντισμό. Απευθυνόταν συνήθως στον κόσμο της και επιδίωκε πολιτισμένα να προσηλυτίσει τους ταξικούς εχθρούς της. Ακόμη και σήμερα που ενίοτε συμπορεύεται με χουλιγκανικές συλλογικότητες, υπάρχουν ιδεολόγοι που με κυνική αφέλεια βλέπουν προοδευτικές αναβάσεις και εφόδους στον ουρανό.
Έως ότου βέβαια η πραγματικότητα τους ξυπνήσει από τον λήθαργο και τότε πορεύονται με οδηγό την καιροσκοπική.
Γιατί η θεμιτή διεκδίκηση σκοντάφτει σε αθέμιτες πρακτικές. Σε πρακτικές υποθετικής υποβολής κοινού προγραμματικού λόγου της Αριστεράς με τις ευρύτερες σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις της κοινωνίας. Επιχειρούν δηλαδή να καπηλευτούν τις δυνάμεις αυτές που σταδιακά ανακάμπτουν, ώστε να τις εγκλωβίσουν σε έναν ανύπαρκτο διάλογο, προκειμένου να πετύχουν ερείσματα στην κοινωνία και πολιτικά κέρδη.
Ιδιαίτερα μάλιστα σε τοπικά επίπεδα όπου οι διαχωριστικές γραμμές λειαίνονται από τις προσωπικές σχέσεις και την καθημερινή τριβή. Στην πραγματικότητα στην περιφέρεια του Δήμου Τρικκαίων αναζητούν εναγωνίως μια θολή ρεβάνς σε ένα τοπίο ξεκάθαρο. Συμπορεύονται μάλιστα στη ρεβάνς χαμένοι και ηττημένοι, εμφορούμενοι από εμπάθεια και τυφλό μίσος για την πραγματικότητα, για τον Παπαστεργίου και το Μητσοτάκη. Ωσάν αυτοί να είναι τα προβλήματα των πολιτών.
Η απουσία της εξουσίας τους είναι αβάσταχτη υπόθεση.
Η υφαρπαγή της εξουσίας με κάθε τρόπο και κόστος, απότοκο σταλινικών πρακτικών, αναδεικνύει τη δυσωδία των συγκοινωνούντων δοχείων της αριστερής τοπικής ολιγαρχικής νομενκλατούρας. Μόνο καβάλα στο άλογο φαντασιώνουν τον εαυτό τους.
Η αρρωστημένη πολιτικάντικη νοοτροπία τους πλέον έχει κουράσει. Οι πολίτες επανειλημμένα έγειραν την πλάστιγγα, ακόμη και στις δημοτικές εκλογές. Γιατί θα πρέπει λοιπόν η εξουσία να είναι αυτοσκοπός και όχι η εξυπηρέτηση του πολίτη; Κάλλιστα θα μπορούσε λόγου χάρη, όταν και εφόσον, με προγραμματικό σχέδιο για την διακυβέρνηση του Δήμου, να συμμετέχουν σε ενιαίο σχήμα οι ευρύτερες κεντρώες δυνάμεις. Είναι βέβαιο πως έχουν περισσότερα κοινά πολιτικά στοιχεία, κοινωνικά, αξιοπιστίας και αξιοπρέπειας από τον υποτιθέμενο αριστερό συρφετό, που επιπλέον τους λοιδορούσε.
Οι ανύπαρκτες διαφορές και πικρίες μπορούν να παραμεριστούν. Η νυν δημοτική Αρχή άλλωστε περισσότερο κεντρώα είναι παρά χρωματισμένη κατά τα ειωθότα. Επιπλέον, ορισμένα στελέχη του συνδυασμού της μείζονος αντιπολίτευσης θα άξιζε να αξιοποιηθούν. Στο παρελθόν επέδειξαν ιδιαίτερη αφοσίωση στα κοινά των πολιτών. Ο επικεφαλής της μάλιστα διακρίνεται για την εργατικότητα, την εντιμότητα και τη μετριοπάθεια.
Επομένως, τι περισσότερο θέλουμε για το συμπόσιο; Αυτό θα έδινε διέξοδο στις αγωνίες της Αριστεράς να αναμετρηθεί με την ιστορία και ευκαιρία να ξεπεζέψει από το ουράνιο συννεφάκι όπου βρίσκεται.
