Αν θυμάστε, μια φράση που συνηθίσαμε να ακούμε την περίοδο 2012-2015 ήταν ότι εκείνη η Βουλή ήταν «η χειρότερη όλων των εποχών», μέχρι που ήρθε η Βουλή του Ιανουαρίου 2015 και κέρδισε επάξια αυτόν τον τίτλο από την προκάτοχό της. Ο λόγος για τον σταδιακό και αδιάκοπο υποβιβασμό του επιπέδου των Βουλευτών μας είναι ότι οι εκλογές στην Ελλάδα έχουν μία ιδιαιτερότητα: ψηφίζουμε ταυτόχρονα για το ποιος θα αναλάβει δύο από τις τρεις εξουσίες της χώρας, την νομοθετική και την εκτελεστική. Το αποτέλεσμα τελικά είναι οι περισσότεροι να ψηφίζουν μόνο για κόμμα και σχεδόν να αδιαφορούν για τους Βουλευτές της εκλογικής τους περιφέρειας. Και αυτό αποδείχθηκε περίτρανα στις εκλογές του Ιανουαρίου που βρέθηκαν τα περισσότερα ασταύρωτα ψηφοδέλτια από κάθε άλλη εκλογή, αφού ο λαός ψήφιζε Τσίπρα γιατί, με εξαίρεση ελάχιστα προβεβλημένα στελέχη του, αυτόν μόνο γνώριζε από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Οι εκλογές όμως της 20ης Σεπτεμβρίου 2015, όπως και αυτές του Ιουνίου του 2012, έχουν μια επί πλέον ιδιαιτερότητα, αφού στην πραγματικότητα οι πολίτες δεν είμαστε σε θέση να επιλέξουμε ποιός θα αναλάβει την νομοθετική εξουσία -με προφανή εξαίρεση τους πολίτες Αλέξη Τσίπρα, Ευάγγελο Μεϊμαράκη, Σταύρο Θεοδωράκη κλπ, οι οποίοι επιλέγουν τους υποψήφιους Βουλευτές από τους οποίους θα αποτελούνται οι λίστες στα ψηφοδέλτια των κομμάτων. Τώρα λοιπόν που ο λαός δεν μπορεί να ασκήσει αυτόν τον έστω μικρό έλεγχο που συνήθως έχει, τι άτομα θα απαρτίζουν την επόμενη Βουλή και πόσο χειρότερη μπορεί να είναι από την προηγούμενη; Και μη πει κανείς ότι ο λαός επέλεξε ήδη τον Ιανουάριο και γι’ αυτό πρέπει να τηρηθεί η σειρά εκλογής των Βουλευτών, γιατί μέσα σε επτά μήνες απομυθοποιήθηκε ολόκληρο κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ, και ολόκληρος Πρωθυπουργός, ο Αλέξης Τσίπρας, γιατί να μην έχουν απομυθοποιηθεί και Βουλευτές; Αφού λοιπόν καλούμαστε να αλλάξουμε εκτελεστική εξουσία γιατί πρέπει να παραμείνουν τα ίδια πρόσωπα στη νομοθετική;
Ας δούμε όμως το πρόβλημα ειδικότερα και ας αρχίσουμε με το μέχρι πρόσφατα κυβερνών κόμμα, τον ΣΥΡΙΖΑ. Όπως έχουν δηλώσει και μέλη του, δεν υπήρχαν αρκετά στελέχη για να υποστηρίξουν την εκρηκτική άνοδό του το 2012, κάτι που αποδεικνύεται από τις πρώτες θέσεις που κατέλαβαν οι υποψήφιοι που προέρχονταν από το ΠΑΣΟΚ. Το ίδιο προφανώς μπορούμε να πούμε για τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, όταν πλέον άτομα που άλλες εποχές θα ήταν κατώτερα κομματικά στελέχη ελλείψει σοβαρού ανταγωνισμού εξελέγησαν Βουλευτές. Φανταστείτε λοιπόν τι έχει να γίνει τώρα που αποχώρησαν δεκάδες Βουλευτές και εκατοντάδες δοκιμασμένα στελέχη. Στην καλύτερη των περιπτώσεων, αυτοί που θα εκλεγούν θα ξεκινήσουν ως κατώτεροι των περιστάσεων και θα εξαρτηθεί από τους ίδιους το αν θα μπορέσουν να ορθώσουν το ανάστημά τους και να ανεβάσουν το επίπεδο στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Στην χειρότερη των περιπτώσεων -και πιστέψτε με, αυτή θα είναι η χειρότερη των περιπτώσεων- θα αποδειχτούν σαφώς καλύτεροι από τους προηγούμενους Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που θα λέει πολλά για το εκλογικό μας σύστημα και, κυρίως, για τα κριτήρια με τα οποία ψηφίζουν οι πολίτες.
Για τους Βουλευτές της ΝΔ δεν υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορούμε να πούμε, πέρα από το ότι 60 από τους 76 υποστήριζαν ότι ο Σαμαράς έπρεπε να παραμείνει πρόεδρος του κόμματος, επιλογή η οποία σε ελάχιστους μήνες φάνηκε ότι για τους περισσότερους έγινε με κριτήριο καθαρά το προσωπικό όφελος. Άλλωστε, πολλά από τα μέλη της κοινοβουλευτικής ομάδας είχαν την υποστήριξη της ομάδας του πρώην πρωθυπουργού τον Ιανουάριο στον προεκλογικό αγώνα τους και το κόμμα φανερά πριμοδότησε κάποιους σε βάρος κάποιων άλλων. Ακόμα και αν αποδεχτούμε ότι αυτά δεν λένε πολλά για το επίπεδο των Βουλευτών, ας θυμηθούμε ότι οι περισσότεροι από αυτούς διατυμπανίζουν ότι απογοητεύτηκαν από τη Ζωή Κωνσταντοπούλου ως πρόεδρο της Βουλής αφού όταν την ψήφιζαν είχαν από εκείνη μεγαλύτερες προσδοκίες. Όλος ο ελληνικός λαός ήξερε το στυλ και τον χαρακτήρα της Ζωής Κωνσταντοπούλου, οι Βουλευτές της ΝΔ έπρεπε να τη δουν πρόεδρο για να το καταλάβουν; Για αυτούς λοιπόν που δεν ήταν ικανοί -σύμφωνα με τα δικά τους κριτήρια- να κρίνουν σωστά για το ποιος θα είναι ο τρίτος σημαντικότερος άνθρωπος στη χώρα, μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι αποδεδειγμένα δεν αποτελούν την καλύτερη κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ όλων των εποχών.
Σίγουρα στο επόμενο κοινοβούλιο θα υπάρχουν άτομα που αυτοπροσδιορίζονται ενυπόγραφα ως φασίστες, θα υπάρχουν δηλαδή Βουλευτές της Χρυσής Αυγής. Δεν χωράει μεγάλη συζήτηση για το επίπεδο και το ποιόν των συγκεκριμένων Βουλευτών. Για πέντε λέπτά και για χάρη του άρθρου όμως ας παραβλέψουμε τα τάγματα εφόδου, την προσπάθεια συγκάλυψης δολοφονίας, το ζωώδες μίσος προς οποιονδήποτε δεν είναι ταυτόσημος με τους ίδιους και τη σωρεία εγκληματικών και αντιδημοκρατικών ενεργειών. Ας ασχοληθούμε μόνο με πράγματα που έχουν πει οι ίδιοι, χωρίς πίεση, στην δική τους εκπομπή και απευθυνόμενοι στους ψηφοφόρους τους. Ας θυμηθούμε λοιπόν ότι ο Κασιδιάρης για την ακλόνητα αποδεδειγμένη κλωτσιά του σε έναν φωτογράφο -υπάρχει μέχρι και βίντεο που σηκώνει το ποδι του και τον κλωτάει- ο εκπρόσωπος τύπου της ΧΑ χρησιμοποίησε ως δικαιολογία ότι τον έριξε «είτε με τη δύναμη του μυαλού του, είτε με ηχητικά κύματα» και όχι με χρήση βίας. Αφού αυτός ο… αστειάτορας της πολιτικής θεωρείται από τους σοβαρότερους Βουλευτές της ΧΑ, μπορούμε εύκολα να συμπεράνουμε το επίπεδο των υπολοίπων.
Μέσα λοιπόν σε όλα αυτά, έχουμε και το κόμμα του Λεβέντη, την Ένωση Κεντρώων, η οποία από ό,τι φαίνεται θα σχηματίσει την πρώτη κοινοβουλευτική ομάδα της ιστορίας της αποκλειστικά με λίστα και χωρίς να υπάρχει καμία δυνατότητα επιλογής από τους πολίτες. Ειλικρινά, μακάρι να υπάρξουν κάποια σοβαρά άτομα, αλλά πολύ φοβάμαι ότι η μεγαλύτερη συνεισφορά των μελλοντικών Βουλευτών της Ένωσης Κεντρώων θα είναι να δίνουν δουλειά στους γελοιογράφους.
Φυσικά υπάρχουν και στα υπόλοιπα κόμματα του κοινοβουλίου Βουλευτές που δεν έχουν κάποια ιδιαίτερη συνεισφορά στην αναβάθμιση του θεσμού, και μη γελιόμαστε, λίγο-πολύ όλοι μας τους γνωρίζουμε. Ίσως πάντα να υπήρχαν άτομα για τα οποία λέγαμε «μα καλά, είναι δυνατόν, είναι αυτός Βουλευτής;» αλλά επειδή ήταν λιγότερες αυτές οι περιπτώσεις μπορεί στο μυαλό μας να τις απομονώναμε. Ποτέ όμως δεν ζήσαμε τόσο γελοίες στιγμές εντός και εκτός του κοινοβουλίου και ποτέ δεν δοθηκε αφορμή σε Βουλευτές να χαρακτηρίσουν τους συναδέλφους τους «την χειρότερη Βουλή όλων των εποχών».
Τελικά όμως μας νοιάζει το επίπεδο των Βουλευτών μας; Πιστεύω πως ναι. Σιγά-σιγά αρχίζουν να πληθαίνουν αυτοί που πραγματικά ενδιαφέρονται για το ποιον θα επιλέξουν ενάντια σε αυτούς που ψηφίζουν το πιο διάσημο από τα ονόματα που βλέπουν ή που ρίχνουν ασταύρωτο ψηφοδέλτιο υπέρ κάποιου κόμματος, αδιαφορώντας για το ποιος θα καταλήξει τελικά στη Βουλή από την περιφέρειά τους. Μπορούν όμως αυτοί να εκφραστούν σε αυτές τις εκλογές ενάντια σε όποιους πολίτες κάνουν τις επιλογές τους με βάση ποιος φώναξε καλύτερα στους αντιπάλους του στα κανάλια; Μπορεί ο λαός να τιμωρήσει αυτούς που ήταν απαράδεκτοι την προηγούμενη κοινοβουλευτική περίοδο; Όχι, ο μόνος που μπορεί είναι ο εκάστοτε αρχηγός του κόμματος που είναι υπεύθυνος να σχηματίσει τις εκλογικές λίστες.
Από ό,τι φαίνεται, κερδισμένοι από αυτές τις εκλογές θα είναι τα κόμματα και οι ηγεσίες τους. Για ακόμα μια φορά δεν έχει σημασία το ποιος θα εκλεγεί στη Βουλή, αφού σε αυτό δεν έχει λόγο ο λαός, αλλά το με ποιο κόμμα θα εκλεγεί στη Βουλή. Η προηγούμενη σύνθεση του κοινοβουλίου μπορεί να είχε πολλά στραβά, αλλά ταυτόχρονα, λόγω της αναταραχής που επικράτησε, ανέδειξε την δύναμη που έχει ακόμα και ένας από τους 300 Βουλευτές όταν έχει πραγματική ελευθερία κινήσεων και έκφρασης της άποψής του. Η επόμενη Βουλή δεν θα έχει τέτοιες περιπτώσεις ατόμων που υψώνουν το ανάστημά τους, ακόμα και αν έχουν άδικο, αλλά αντίθετα θα έχει αυστηρή κομματική πειθαρχία και κοινοβουλευτικές ομάδες υπάκουες σε αυτόν που πραγματικά τις εξέλεξε, δηλαδή στον πρόεδρό τους. Όταν λοιπόν ακούσετε τα ξημερώματα της 21ης Σεπτεμβρίου ότι «μεγάλοι νικητές των εκλογών είναι ο ελληνικός λαός και η δημοκρατία», να θυμάστε ότι αυτός που τα λέει είναι ο πραγματικός μεγάλος νικητής των εκλογών και ότι στην πραγματικότητα δεν εξελέγη δημοκρατικά.
Για να διαβάσετε δωρεάν το βιβλίο του Δημήτρη Κοντογιάννη «Δεν έχουμε Δημοκρατία: Μια κάπως μποέμ απόδειξη για κάτι που όλοι λίγο-πολύ γνωρίζαμε», πατήστε εδώ!
